Login voor premium content
Samantha van Wijk is een echte sportfreak, in welke tak dan ook. Niet zo gek dus dat Eurosport haar op het spoor kwam en vroeg de MotoGP te presenteren. Met een goed gevulde rugzak vol herinneringen, blikt ze met ons terug op de mooiste momenten uit haar tijd in de wereld van de internationale motorsport.
Opgroeien met sport
“Bij ons thuis vreten we sport!” is het antwoord op de vraag hoe Samantha is opgegroeid in Velsen. Haar vader keek van alles: van Formule 1 en wielrennen tot voetbal. “Als meisje van vijf zat ik al naast hem op de bank mee te kijken en zo ben ik besmet geraakt met het sportvirus. We woonden destijds vlakbij Circuit Zandvoort, waar ik graag ben. Als de wind de goede kant op stond, kon ik vanuit de tuin al horen wanneer er over het circuit werd gescheurd.” Maar de familie keek niet alleen naar sport: Haar moeder was Miss Fitness en was vroeger heel vaak in de gym te vinden. Daardoor werd Samantha ook zelf fanatiek sportster.
Verliefd op motorsport
De meesten zullen Samantha kennen als presentator van de MotoGP op Eurosport. Maar dat is niet waar ze haar presentatiedebuut maakte: “Ik presenteerde bij RTV Noord-Holland de talkshow NH Sport live vanuit het AZ Stadion. Hier ontving ik diverse gasten uit de Noord-Hollandse sportwereld.” Eurosport zag de grote passie voor diverse sporten bij Samantha en nodige haar uit voor een gesprek. Uiteraard was ze vereerd dat een grote internationale zender iets in haar zag. Het leek haar een waanzinnig avontuur: “Ik kende de MotoGP nog niet zo goed. Ik bedoel, ik wist wie Valentino Rossi was, maar daar hield het wel op.” Ze werd verzekerd dat dat wel goed zou komen. De zender had een vierjarig contract getekend voor de rechten van de MotoGP, dus ze kon meegroeien.
“Na een screentest – een soort auditie, red. – waarbij ik onder meer een interview met Michael van der Mark voerde in het Nederlands en Engels, was ik aangenomen. Ik beet me er helemaal in vast en vroeg iedereen in de paddock de oren van het hoofd.” Van haar collega’s en teammanagers tot de monteurs. Ze werd verliefd op de sport en heeft het drie jaar lang met heel erg veel plezier gedaan. “Toch wilde ik meer dan MotoGP. Ik had gehoopt dat ik bij Eurosport ook andere sporten zou kunnen doen, zoals het wielrennen en de Olympische Spelen.” Helaas was dit niet mogelijk, dus besloot ze om een ander pad in te slaan: “Dat ik het zo zou missen had ik niet kunnen bedenken.”
“Wat een gentleman!”
Gelukkig heeft ze genoeg herinneringen en foto’s zodat ze af en toe nog eens terug kan kijken. Welke dan? Samantha: “Oef, dat zijn er zoveel! Het eerste podium van onze Nederlandse coureur Bo Bendsneyder in 2016 in de Moto3 klasse op Silverstone was heel speciaal. Michael van der Mark die in 2017 voor Yamaha in de MotoGP meereed als vervanger. En natuurlijk alle leuke interviews met de coureurs en teammanagers!” Haar favoriet om te interviewen?: “Dat is wel echt wijlen Nicky Hayden. Hij gaf nooit politiek correcte antwoorden. Niks mediatraining, maar écht wat hij dacht. En wat een gentleman!”
Samantha: “De Belgische Livio Loi was ook altijd mooi om te spreken net als de Franse Loris Baz. En laten we mijn grote vriend en teammanager Hervé Poncharal niet vergeten. Die heeft eens live in de uitzending tegen mij gezegd: ‘Weet je waarom ik Bo Bendsneyder een Moto2-contract heb gegeven bij Tech3? Omdat ik weet dat jij me als Nederlandse dan nog vaker komt interviewen!’ Wat een charmeur hé, hahaha! Daar kreeg ik altijd veel grappige reacties op van de kijkers.”
Een echte mannenwereld? “Ja, best wel…”
Toch ging het leven als presentator niet altijd over rozen. Velen hebben geen flauw idee hoeveel erbij komt kijken: “Elke dag volg je het MotoGP-nieuws, zodat je van letterlijk alles op de hoogte bent. In Europa vlogen we op woensdagavond of donderdagochtend naar de racelocatie. Wanneer we geland waren nam ik de ‘Welcome to…’ op in de stad van de Grand Prix en in de middag had ik dan een interview met een coureur.” Hierna was het tijd voor de persconferentie en ging ze nog wel eens een rondje hardlopen over het circuit. “Een mooie manier om de baan te verkennen en toch nog een beetje te trainen!”
“Vrijdag tot en met zondag stond ik van ‘s morgens vroeg tot het einde van de dag in de pitlane om live verslag te doen van de Moto3, Moto2 en de MotoGP. Wanneer er iets gebeurde zoals een crash of een ander probleem, moest ik snel naar de betreffende pitbox rennen om een reactie bij het team te halen. Mijn sportachtergrond en ervaring als programmamaker kwamen hier dus goed van pas. Voor en na de races ging het er gelukkig rustiger aan toen. Er was altijd tijd voor een Italiaanse espresso bij Ducati of een biertje bij het team van Estrella Galicia. Pas in de avond verliet je het circuit om terug naar het hotel te gaan – en dan moest je nog eten. Meestal gebeurde dat op Spaanse tijden, dus altijd laat naar bed en dan om zes uur er weer uit.”
Op maandag vertrok ze dan weer naar huis. Dinsdag en woensdag stonden in het teken van voorbereiden op donderdag begon de hele cyclus weer opnieuw. Vaak zat er ook wel een week rust tussen. Ondanks dat is Samantha ongekend veel in het buitenland in die drie jaar. Of ze dat erg vond? Samantha: “Ik vond het heerlijk! Ook het werken met internationale collega’s vond ik erg leuk.” Zo werkte ze samen met Eurosport-collega’s uit Duitsland, Frankrijk en Roemenië. En met de Britse collega’s van MotoGP.com en BT Sports, het Italiaanse Sky Sports en met het Spaanse Movistar had ze ook veel contact. “A paddock family is what they call it! Of het een echte mannenwereld is? Ja, best wel. Maar dat ben ik wel gewend vanuit het voetbal.”
Nooit op dezelfde motor
Samantha rijdt zelf nu bijna zeven jaar motor. Eigenlijk wilde ze direct op haar achttiende al beginnen met het behalen van het rijbewijs, maar dat vond haar vader geen goed idee. “Hij heeft zelf ook zijn motorrijbewijs, dus hij weet hoe kwetsbaar je bent. Daarom vond hij het verstandiger dat ik eerst ervaring opdeed met de auto in het verkeer, voordat ik ging motorrijden. Daar zit wel wat in.”
“Ik rijd nooit op dezelfde motor, aangezien ik in Amsterdam in een appartement woon. Ik heb geen plek om een eigen motor te stallen, dus ik leen of huur er eentje als ik wil gaan rijden.” Ook handig als je niet goed weet wat je nou gaaf vindt om te rijden. “Honda’s, Yamaha’s, een Triumph Street Triple, Kawasaki Vulcan S en heel veel verschillende Ducati’s waaronder een Diavel 1260 en een Panigale V2. Alles heb ik al wel zo’n beetje gereden.”
Met die Panigale reed ze voor het eerst zelf op het TT Circuit Assen. “Ducati Benelux vind het altijd leuk als ik een motor van hen rijd. Die avonturen plaats ik dan ook weer op mijn social media kanalen. Vorig jaar was een raar jaar, waarbij veel van de sportevenementen die ik zou gaan presenteren wegvielen. Denk aan Formule 1, het EK voetbal en de Olympische Spelen. Ik had dus opeens tijd over en daardoor had ik eindelijk eens tijd voor dit soort uitstapjes. Zo ben ik ook gaan motorcrossen op een KTM 450. Ik heb maar een positieve draai aan 2020 gegeven!”
Auto of motor?
Overigens is de motor niet het enige wat Samantha’s hartje begeert. Ook auto’s mogen rekenen op een prominente plek. Maar als ze moest kiezen tussen nooit meer autorijden of nooit meer motorrijden? “Nee, deze vraag kan je echt niet stellen hoor! Kijk, een auto is praktischer en een motor geeft mij meer dat gevoel van vrijheid, dat echte ‘YES!’-gevoel, de adrenaline. Je wilt mijn hoofd echt niet zien onder die helm hoor, grootste grijns ever! Maar die grijns had ik ook toen ik in de safety car over het circuit mee mocht rijden. Onmogelijke beslissing dus.”
Volg Samantha van Wijk op haar Instagram, Facebook en Twitter.
