Rijke Noordelijke geschiedenis

We starten de route bij het hotel met de toekan, vlakbij Westerbroek. Goed bereikbaar vanaf de A28 en de A7, net buiten de stad Groningen. Langs het Slochtersdiep rijden we in de richting van ‘Stad’. We pakken niet meer mee dan een klein hoekje, want deze route zoekt de weidse omgeving van de provincie op, het Ommeland. In Garmerwolde rijd je direct langs een mooi stukje geschiedenis: een Romanogothische kerk uit de 13e eeuw met een losstaande klokkentoren. Prachtig om te zien!

Via plaatsjes als Thesinge, Achter-Thesinge en Lutjewolde rijden we richting Middelstum. In deze omgeving zijn de aardbevingen niet alleen voelbaar, hier zie je ook met eigen ogen de gevolgen. Her en der gestutte gevels en woningen die aardbevingsbestendig worden gemaakt. In 2006 werd Middelstum opgeschrikt door een beving met de kracht van 3,5 op de Schaal van Richter, een van de zwaarste tot nu toe. Die beving werd overtroffen door de 3,6 in Huizinge in 2012, slechts twee kilometer buiten Middelstum.

‘Weinig mensen staan stil bij de rijke geschiedenis; het is hier meer dan gasvelden en ellende.’

Via Kantens en Usquert rijden we naar Noordpolderzijl. Langs prachtige herenboerderijen, over rustige en slingerende wegen en met een beetje geluk door de prachtige felgele koolzaadvelden. Noordpolderzijl heeft de kleinste zeehaven van Nederland. Hier kijk je over het wad en bij goed zicht kun je het eilandje Rottumeroog zien liggen, met een beetje geluk zie je zelfs nog een puntje van Schiermonnikoog. Café ’t Zielhoes, onder aan de Waddendijk, is de perfecte plek om even te pauzeren en stil te staan bij het feit dat alle land dat je vanaf daar kunt zien door mensenhanden is gewonnen.

Groningen: veel meer dan gas

We gaan landinwaarts, richting het dorpje Doodstil. Ook hier vinden we prachtige herenhuizen die in de steigers staan. Inmiddels niet meer bewoond, plekken die door bewoners met pijn in hun hart zijn achtergelaten. Het valt te begrijpen dat inwoners hier melancholisch van worden, zelfs op de motor word je hier wat stiller. Dat gevoel verdwijnt snel zodra je de dorpjes uit bent en over slingerende wegen geniet van de onbezorgdheid van de omgeving. Het valt te begrijpen waarom Groningers zo nuchter zijn en niet weg willen uit dit gebied. Rust, ruimte en wars van gekkigheid. Een wereld van verschil met het wilde Westen. 

Via talloze dijkweggetjes langs verlaten steenfabrieken en eindeloze weilanden slaan we bij Wirdumerdraai af naar misschien wel de mooiste van allemaal: het dijkje langs het Damsterdiep. Slingerend rijden we via Garrelsweer en Winneweer naar Kroddeburen en Ten Post. ’t Kon minder, zouden Groningers zeggen.
Na ongeveer honderd kilometer rijden we langs een grote gasinstallatie bij Siddeburen en dan via Schildwolde (let op de prachtige Juffertoren uit 1289) door naar Slochteren, de plaats die Groningen als gaslocatie voorgoed op de kaart zette. We rijden hier boven op de belangrijkste gasbel van Nederland. Met vlak buiten de bebouwde kom de Fraeylemaborg, een schitterend landgoed dat al vanaf 1300 op de kaart staat. Weinig mensen staan stil bij de rijke geschiedenis die deze regio kent. Het Ommeland is meer dan alleen gasvelden vol ellende.

Denemarken in zicht

We naderen het einde van deze route die voelt als een heerlijke korte vakantie. Tip: als je wilt kun je vanuit Slochteren heel even van de route afwijken voor een foto in het nabijgelegen plaatsje Denemarken – altijd leuk voor een sterk verhaal. Via Foxhol rijden we terug naar ons startpunt. Houd er hier wel rekening mee dat je soms onverwacht oponthoud kunt treffen: langs deze weg bevinden zich een aantal werven die zo nu en dan enorme schepen te water laten. Mocht je het geluk hebben: dat kost even tijd (want de weg moet dan even dicht), maar het is bijzonder om te zien. Houd wel ruime afstand: bij zo’n tewaterlating heb je als toeschouwer flinke kans op natte sokken, en dat rijdt best onprettig terug naar huis.

Denk onder het genot van een kop koffie nog even terug aan de omgeving waar je vandaag doorheen bent gereden. Dan begrijp je beter waarom die zogenaamd stugge Groningers toch het liefst blijven wonen waar ze wonen. Hun provincie en hun huizen worden weliswaar aangetast door de gaswinning – waar heel Nederland van profiteert én waar nog dagelijks veel Groningers letterlijk van wakker liggen – maar het blijft een prachtige omgeving.