Login voor premium content
Ben jij net als Piet Dillema gek van motoren en wil jij jouw passie delen op Motorrijders.nl? Meld je dan aan via ons aanmeldformulier!
Motorrijders.nl is er niet alleen voor, maar ook dóór motorrijders. We delen een passie en daarom ook jouw passie! Wij nemen je mee in het verhaal van Piet Dillema en zijn passie voor motorrijden.
- Naam:
- Piet Dillema
- Leeftijd:
- 61
- Woonplaats:
- Broeksterwâld
- Huidige motor:
- Ducati Multistrada V4 S Grand Tour (2023)
- Beroep:
- Rijinstructeur
Hoe lang rijd je motor en wat is het dat je zo aantrekt in motorrijden?
“Ik rij motor vanaf 1980, maar al van jongs af aan was ik bezig met knutselen en crossen met oude brommers en motoren. Van mijn zestiende tot mijn achttiende levensjaar had ik diverse (uiteraard opgevoerde) brommers van Kreidler en later Suzuki. Vanaf 18 jaar eerst met een oefenvergunning gereden, dit mocht toen in eigen gemeente en in de naastgelegen gemeente. Natuurlijk was die ruimte te klein. Dan ging de verplichte blauwe L achter de kentekenplaat en reden we vrij rond.
Vrij snel daarna heb ik met enkele aanvullende rijlessen mijn motorrijbewijs gehaald. Dat ging er wel wat anders aan toe dan nu. Ik haalde dus eerst het motorrijbewijs en pas later het rijbewijs B en de rest.”
Wat was je introductie in de motorwereld?
“Dat was mijn eerste motor, een nieuwe Kawasaki Z500. Dit was een luchtgekoelde viercilinder die het destijds moest opnemen tegen de populaire Honda CB500. Qua prijs konden ze het wel winnen, maar wat betreft de kwaliteit…
Deze Kawasaki werd in 1981 ingeruild voor een jong gebruikte BMW R 100 RS met wel 70 pk. Met deze BMW werden al diverse tochten en vakanties ondernomen. We gingen toen met Geert Sikkens reizen: hij boekte het hotel en printte de routes. Die routes gingen toen nog op een A5-je onder de doorzichtige hoes van de tanktas om te navigeren. Later gingen ze op de routerol en moest je een papieren kaart van de omgeving meenemen. Zo volgden er vele buitenlandreizen.”
Wat was het meest memorabele moment tijdens één van die reizen?
“Tijdens één van deze vakanties in de Dolomieten kregen we (mijn vrouw Anny achterop) een botsing met een Duitser. Deze kwam in een bocht volledig op mijn weggedeelte en in een split second had ik de keuze: recht tegen de Mercedes of uitwijken naar rechts en het ravijn in. Er was geen vangrail rechts, dus het is de Mercedes geworden. Kort daarna stond de Carabinieri met getrokken machinepistolen rondom de Mercedes, het schijnt dat er eerder ook al wat gebeurd was. In een land waar je de taal niet spreekt is dat best wel een ervaring…. De motor reed niet meer en werd gestald bij een boer. Wij werden per taxi naar de groep in het hotel gebracht.”
Dat is op zijn zachtst gezegd zeker ‘memorabel’! Hoe liep dat af?
“De volgende dag hebben we het voorwiel gedemonteerd waarmee we naar een motorzaak gegaan zijn. Met een nieuw wiel was de motor vervolgens verplaatsbaar en konden we trachten de rest enigszins te repareren. We wilden de motor niet achterlaten en hadden – als we onze weg via Oostenrijk wilden vervolgen – verplicht een koplamp nodig. Aangezien de hele voorzijde van de kuip was verdwenen, moesten we daarvoor een oplossing vinden. We vonden een garage die het ‘modo primitivo’ kon repareren. Zo werd er met zelftappende parkerschroeven een koplamp van een auto aan de kuip gezet. En toen hadden we weer licht!
We hebben met deze motor vanaf dag vier de vakantie gewoon voortgezet. Bij thuiskomst naar Brandsma Motoren in Dokkum gegaan en daar bleek de motor enkele centimeters korter te zijn. Ook het voor- en achterwiel liepen niet in hetzelfde spoor, dus dat we heel thuiskwamen was een klein wondertje. Kortom, de motor was total loss. Ik heb het achterwiel, motorblok en kabelboom opnieuw kunnen gebruiken en de rest heb ik geheel nieuw besteld en opgebouwd. Tot en met alle originele stickertjes toe. Sindsdien gaat de motor als special in muisgrijze kleurstelling door het leven. En hij rijdt nog steeds! Af en toe hoor ik hem voorbij komen. Dit komt doordat ik destijds nieuwe nikasil cilinders gemonteerd heb, die een ander geluid geven.”
Jarenlang werk je nu al als rijinstructeur. Hoe rolde je in dat vak?
“Ik had een korte carrière als electro-, gas- en verwarmingsmonteur. Maar omdat het in het begin van de jaren ’80 slecht ging in de bouw, ben ik het leger ingegaan als militair rijinstructeur. Ik reed op de Landrover en de nieuwe DAF viertonner. Dit werk heb ik vijf jaar gedaan. Naast mijn militaire loopbaan heb ik een opleiding gevolgd tot motorinstructeur.
Inmiddels heb ik al vele jaren een rijschool in de burgermaatschappij, natuurlijk met motorinstructie. Omdat motorrijden mijn grote hobby is, hoop ik die passie ook op mijn leerlingen over te brengen. Als lesmotor werd toen een nieuwe BMW K 75 aangeschaft met extra verlaagde buddy. Deze kon ik wisselen met de originele zodat ik verschillende hoogtes beschikbaar had. Deze BMW R 100 RS is ingeruild op een tweede van het type K 75 zodat ik eenzelfde motor als volgmotor ter beschikking had. Eentje als lesmotor en ’s weekends met de originele buddy als motor voor Anny.
In de jaren ‘90 hadden we het ontzettend druk met motorrijlessen en hebben we zeer veel kandidaten met vol enthousiasme aan het felbegeerde motorrijbewijs geholpen. Ik onderscheidde mij van de diverse collega’s door de leerlingen zelf per motor te begeleiden.”
Sommige rijinstructeurs die ik spreek rijden alleen motor voor hun werk. Maar jij maakt nog steeds reizen op de motor!
“Zeker! Naast het lessen op de motor waren we bijna elk weekeind op de motor te vinden. Dan sloten we aan bij een of andere toertocht ergens in het land samen met onze motorclub MTC-Noord (helaas ter ziele). Wij keken er toen niet raar van op om vanuit Dokkum een toertochtje te rijden onder ’s-Hertogenbosch en ’s avonds weer terug naar huis.
Vervolgens komen er kinderen in het gezin. Om ook deze mee te kunnen nemen, moest er een motor met zijspan komen. Dit werd eerst een Yamaha XS 1100 met EZS-zijspan die we van vrienden overnamen. Zo konden de beide kinderen mee in kinderzitje en Maxi-Cosi. Daar hebben we veel lol gehad samen. Later kwam er een Honda ST1100 Pan European met EML 2000-zijspan. Hierin hadden beide kinderen meer ruimte en radio ter beschikking.
Ook met deze zijspancombinatie volgde ik mijn rijschoolleerlingen, afgewisseld met een Yamaha TDM 850. Daarna is het motorrijden enigszins ondergeschoven geraakt. Dat kwam met name omdat mijn zoon inmiddels de motocross had ontdekt en wij dus elk weekeind meegingen naar de crossbaan, omdat hij zelf uiteraard nog niet kon autorijden.”
Wanneer ben je toen toch weer gaan rijden?
“Dat kwam na verloop van tijd weer. Dan ging ik toch af en toe weer een privéritje met de TDM gemaakt maar het enthousiasme was niet meer als voorheen. Door de drukke werkzaamheden in de rijschool en uitbreidingen kwam het er niet meer van.
Door de jaren heen heb ik gigantisch veel motorkilometers gemaakt, ergens tussen de 500.000 – 750.000 kilometers zal de schatting zijn. Momenteel beperkt het motorrijden zich tot hobby omdat de werkzaamheden in de rijschool zich verplaatst hebben naar de Landbouwtractor, waar ik in den lande zeer een grote bekendheid heb opgebouwd.”
Vanwaar de keuze voor die Multistrada 1260?
“Mijn zoon begon wat met motorhandel voor de hobby en ruilde een Ducati ST4S in. Mijn eerste reactie was: ‘Wat doe je met zo’n rammelbak?’. Ik heb die motor een weekeind meegehad en was verkocht: ‘Die Ducati is voor mij.’ Sindsdien gaan we samen weer vaker op de motor op pad. De ST4 is echter niet zo geschikt voor mijn wederhelft om lang achterop te zitten. Kortom: er moest wat anders komen. Dit is een jonge Ducati Multistrada 1200 uit 2016 geworden, vers geïmporteerd uit Duitsland. Met deze motor zijn we in 2021 naar het Weserbergland geweest. Het jaar daarop zijn we met een groep van Kobutex reizen op vakantie geweest naar Schotland. en kort na deze vakantie hebben we zelf een van de laatste Multistrada 1260-modellen van 2019 met heel weinig kilometers geïmporteerd.
Met de 1200 hadden we in een korte tijd zo’n 15.000 km bijgeklokt. Omdat we veelal met z’n beiden – en soms ook nog met gevulde koffers – op pad zijn, is het extra vermogen en de ‘bite’ van de 1260 zeer welkom. Daarbij zijn de stuureigenschappen subliem zodat deze motor als ware een ‘brommertje’ te berijden is. Ook de 1260 is inmiddels alweer een kleine 20.000 km verder. Voor de 1260 ben ik op moment van schrijven op zoek naar een opvolger, mijn voorkeur gaat uit naar de Multistrada V4 Rally, maar nu BMW net komt met de GS 1300 gaan we die ook even testen.”
Soms kan het snel gaan, want na publicatie stuurde je ons nog een update. Vertel!
“Ik heb een keuze kunnen maken. Ik heb samen met Anny een Multistrada V4 Grand Tour opgehaald. Vanwege de regen vond de foto van de overhandiging plaats in de showroom van Ducati Amsterdam. De rit naar huis was koud en nat, maar in de avond stonden de eerste 200 kilometers al op de klok. Dat er nog maar vele mogen volgen!”
Prachtig verhaal Piet. Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik een ” mooi weer” rijder geworden ben. Vroeger door weer, wind en sneeuw naar mijn werk. Voor jouw veel mooie en veilige kilometers gewenst!
Mooi verhaal Piet, veel plezier met je nieuwe Duc
Mooi verhaal Piet. Gelukkig is het met dat ongeluk nog goed afgelopen. Zelfs je vakantie kunnen afmaken. Veel en veilige kilometers op je nieuwe Ducati gewenst.