Login voor premium content
Tegenwoordig produceren de meeste grote merken motoren met vermogens tot over de 200 pk. Deze machines mogen legaal de openbare weg op, bestuurd door iedere waaghals met de juiste papieren. Toch is de tendens onder de consument bij de aankoop van een nieuwe motor juist om niet meer per se voor méér vermogen en een grotere cilinderinhoud te gaan. Want hoeveel vermogen heb je nou echt nodig om die kick van het motorrijden te krijgen?
Daarbij; hoeveel van die vele pk’s kun je nu eigenlijk echt gebruiken op de openbare weg en hoe vertalen deze cijfers zich naar de prestaties van de motor? We nemen een duik in deze kwestie en nodigen je uit om je onder te dompelen in de wereld van paardenkrachten en Newtonmeters.
Met gemak
De kwestie kwam bij mij de afgelopen weken weer fris onder de aandacht, omdat ik net mijn Honda VFR 800 fi uit 1998 (V4, 109 pk, 82 Nm, 229 kg) had verruild voor een woest aantrekkelijk topmodel: de Yamaha Fazer FZ1S uit 2007 (vier-in-lijn, 150 pk, 109 Nm, 219 kg). Nou was de Honda al bepaald geen slome duikelaar: ik reed graag sportief op deze fiets, maar gebruikte zelden het volledige vermogen van deze motor.
De vermogensafgifte van de V4 is behoorlijk lineair en deze configuratie beschikt over fijn koppel in het middengebied. Nu rijd ik langs dezelfde dijkweggetjes met mijn nieuwe Fazer. Het frappante is dat ik daarmee veel meer power gebruik dan ik ooit van de VFR gevraagd heb, ondanks dat ik die op de Honda wel ter beschikking had. Een beetje als een bakfietsmoeder (of -vader) die net overgestapt is naar elektrisch; die rijden ook ineens overal veel harder. Op de Yamaha is het zo makkelijk – en toegegeven, vanwege de dikke uitlaatsound ook erg aantrekkelijk – om het gas even open te draaien na een bocht.
Fight the power
Waar ik met de VFR van 60 naar 85 ging, ga ik met de Fazer van 60 naar 110 – en dan houd ik me nog in. De echte power zit boven de 5000 toeren. Maar dit is nauwelijks een seconde mogelijk vóór de maximale snelheid op de snelweg bereikt is. Boven de 8000 toeren per minuut ontstaan er g-krachten die niet zouden misstaan in een training voor F16-piloten. En de motor trekt door tot 12000… Ik wil het maar even gezegd hebben.
Dit alles om aan te geven: macht corrumpeert. Misschien is dit meer power dan we aankunnen. Als je al een greintje boevigheid in je donder hebt zal een krachtige, wendbare motor je met het grootste gemak veranderen in een hooligan. Wil je je op de openbare weg een beetje aan de regels houden, dan is er voor ons stervelingen op een ‘literbike’ een ijzeren discipline nodig. Van een niveau waar Shaolinmonniken nog een puntje aan kunnen zuigen. En dit is dan ook precies de reden dat rijders op krachtigere motoren eerder in de problemen komen.
Wat is genoeg?
Wat heb je nu echt aan vermogen nodig, vroegen we ons eerder al af. Welnu, eigenlijk is deze vraag er één die wij motorrijders liever overslaan. Vooral voor degenen met een sterk geweten wijkt het antwoord namelijk nogal af van wat we zouden willen. Namelijk dat je met een 300cc motor met 50 pk ook binnen no time de maximaal toegestane snelheid rijdt, waarbij je negentig procent van het andere verkeer in een bescheiden rookwolkje achter je laat als het gaat om acceleratie.
Uiteraard zijn deze maatstaven ook zeker niet de enige doorslaggevende factor als het gaat om de keuze van een bepaalde motor. Bij de powerbikes gaat het ook om die maniakale grijns, die bij elke ‘twist of the wrist’ niet valt te onderdrukken. Het gevoel van de volledige controle hebben over zo’n beest.
In andere gevallen is groter vermogen ook echt functioneel. Als je een zwaardere motor hebt bijvoorbeeld of op een rustige, stabiele wijze langere afstanden op hoge snelheid wilt rijden. Of misschien wil je de mogelijkheid om met je straatmotor af en toe ook het circuit op te kunnen om daar competitieve rondetijden neer te zetten. Dan zijn dergelijke vermogens ‘gerechtvaardigd’. Het ironische is dat in de bochtige gedeeltes een 1000cc het vaak aflegt tegen een 600cc en dat stabiliteit op de snelweg veel meer te maken heeft met de geometrie, dan met cilinderinhoud en gewicht van de motor.
Lees ook: De charme van cilinders. Wat kies jij?
Cijfers
Pk’s zijn over het algemeen vooral bovenin het toerental beschikbaar (afhankelijk van de configuratie van het motorblok) en koppel is verantwoordelijk voor de trekkracht van de motor. Bij een eencilinder, V-twin of twee-in-lijn zal je dit koppel veelal onderin en in het middengebied vinden. De V4 en de drie-in-lijn dichten het gat tussen twee- en vier-in-lijn en zijn vooral krachtig in het middengebied. Dan hebben we nog de vier-in-lijnmotoren die over het algemeen vooral bovenin het toerengebied hun talenten laten schitteren. En vergeet niet de elektrische machines die een ongelofelijk hoog koppel bieden.
Wat de ideale hoeveelheid power voor op de weg is, blijft subjectief. Als je het aan mij vraagt is alles beneden de 70 pk aan de lage kant en alles boven de 150 eigenlijk te veel voor op de weg. Uiteraard staat dit nog in verband met het gewicht van de motor en de specifieke vermogensafgifte karakteristieken die per motor verschillen, waardoor deze getallen zeker niet absoluut zijn. Sowieso is dit slechts een mening – mijn mening – en we horen dan ook graag die van jou. Voel je vrij om een reactie te plaatsen onderaan dit artikel!
De kracht van de illusie (en vice versa)
De onvrijwillige bijdrage aan de vaderlandse economie middels het CJIB en de risicofactor ligt ongetwijfeld hoger bij de sportieve berijder van de krachtigere motoren. Deze motorrijders krijgen daar dan ook veel rijgenot voor terug, maar niet per se meer dan de berijders van motoren met ‘normale’ vermogens. Gratis tip: 100 km per uur rijden op een middenklasse naked voelt intenser en zelfs sneller dan 140 rijden op een zware toermachine met een hoge voorruit. Het beleven van snelheid – en ook het beleven van kracht – is dus heel subjectief en relatief. Het hangt ook nog eens heel erg af van wat je gewend bent. Ik weet zeker dat je op een motor met 75 tot 100 pk net zo spectaculair kunt rijden en net zoveel plezier kunt beleven als op een krachtpatser van 150 pk of hoger.
Sterker nog: ik denk dat ‘gematigd’ vermogen leuker is; je kunt immers echt uit de motor halen wat erin zit. Op de openbare weg gaat dat simpelweg niet op motoren met 150 pk. Ikzelf ben helaas met het powervirus besmet en heb het gevoel dat ik niet meer terug kan. Hopelijk word ik ooit volwassen en kom ik weer tot inzicht. Tot die tijd zal je mij regelmatig maniakaal zien grijnzen achter mijn vizier.
Ja, dat deel ik helemaal. Het is een van de redenen dat ik nog niet overgestapt ben op een andere motor. Ik rijd nu met een F800r van BMW; 90 pk/8500tpm en 90nm/5500tpm en het 90% van het koppel is er al bij 2500tpm. Ik reed als proef op de opvolger de F900 en die vond ik wat sloom, omdat het koppel er pas later in komt. Dus op de S1000 gestapt; Ja, die wil wel! maar 165pk en 26k€ zeggen mij nu toch vooral nee. Dus ik huur nu op vakantie en tussendoor een andere motor. Dat is echt leuk; ik rijd dan weer op een Suzuki V-strom 1050 of een Kawasaki Versys 1000 of die heerlijke S1000r of ..XR. En weet je als ik dan op mijn eigen motortje weer naar huis rijd; den ben ik zo blij met m’n 90pktjes en 90nm. Dat is een heerlijk machientje voor mij (en heelmaal van mij…)
Feitelijk kan ik er niet over mee praten want ik heb nooit een sportmotor gehad of de wens ervoor. Heel Europa en verder bezocht met motoren tussen de 50 en 110 PK, en echt, zo’n kleine 1 cilinder in de bergen geeft minstens zo veel plezier dan een grote machine op het zoveelste stukje rechte weg. Het zit hem voor mij echt niet in de PK’s.
Voor mij is een motor met 90 tot 100 pk meer dan genoeg. Met een heerlijke, lichte 2-cilinder met een gewicht van rond de 185 kg heb je alle plezier van de wereld.
Ik rij zelf een uitstekend sturende F900R, alhoewel deze nét wat te zwaar is.
Met motoren als de Tuono 660, een Trident 660 of de nieuwe CB750 Hornet ben je de koning van de openbare weg. Snel, wendbaar en comfortabel rijden.
Maar word je gelukkig van 200+ pk, dan moet je dat vooral doen. Het gaat tenslotte om het plezier.
Niet zo lang geleden schreef de hoofdredacteur van een groot motorblad dat wat hem betreft er niet genoeg pk’s konden zijn. Ik was het er zo niet mee eens. Al die paardenkrachten zijn zonder al die rijhulpen en electronica niet te beteugelen voor het gros van de rijders. Los dat je er weinig aan hebt in het dagelijkse verkeer. Ik zie het nut er dus niet van in, 100pk is meer dan voldoende.
Ik rij op een honda CBR 600RR uit 2007 en ben op wat bochtige wegen met van die leuke dubbele verkeerspleinen vaak sneller dan gasten op een 1000 cc. Volop lol altijd ook op de snelweg als ik eens uit de slof wil schieten
Het hebben van zoveel vermogen in je rechterhand betekend niet dat je het altijd hoeft aan te spreken. Ik heb net mijn Diavel 1260s verkocht en daar zat heerlijk onderin veel vermogen die ik af en toe van 0 naar XXX wel gebruikte en dat is gewoon genieten. Binnenkort een SF V4s, met inderdaad veel te veel vermogen, maar af en toe circuit pakken of naar Duitsland dan is het wel weer fijn zo’n monster 🙂 Iedereen zijn ding qua motorrijden lijkt me.
Ja ik begrijp alle verhalen ! idd op de weg kan je met 90 / 100 pk prima uit de voeten.
Heb div ZX 12 en ZZR 1400 gereden rond 200 pk onbegrenst . 300 km/u plus
Het is een heerlijk gevoel dat je zoveel vermogen over hebt , 160 km/u half gas !
De motor heeft het dus heel makkelijk , zeker in het hooggebergte met zoveel power in de kast
ga je zo makkelijk snel naar de top .
Op de Duitse Autobahn bij weinig verkeer even raggen ( 300 + ) met een snelle bolide is kicken.
Ben nu met pensioen , ga het rustig aan doen , rij nu een tamme FJR 1300 ouwe lullen motor.
Mogelijk ivm gewicht ook nog eens over naar een lichtere machine.
Je wordt ouder Papa
Jaja dit is teveel, dat te weinig ik raad een ieder aan de helft(pk’s) van wat je wenst te gaan rijden das genoeg .. na 20 jaar in Duitsland te hebben gewoond en 5 naast het schitterende Paul Ricard (le Bol d’Or) is 200 pk welkom en geen probleem (op een circuit) maar op de openbare weg rij ik 55 pk cruisers( en heel zelden mijn oude zxr .. ik heb 1 vriend teveel verloren door een automobilist die niet oplette.. en de snelheid die elke sbk en supersport kan rijden… oh ja en mijn tijd op de vf500fwas de beste 70 pk tjes maar ik was jong ( je had in de us zelfs een vf cup) … helaas is die al lang kaput 😜
Zelf rijd Ik een BMW R1200, 110 pk. Prima vermogen voor zowel mee te toeren als sportief mee te rijden. Beetje teveel gas wordt niet gelijk afgestraft…. Wat ik helaas met verschillende sportmotoren (rond de 200pk) wel een aantal keren heb gezien… Vraagt veel controle van je pols 😉. Conclusie: rond de 100 pk…. Heel fijn..
De “Kick” van het motorrijden is m.i. sterk subjectief en mede afhankelijk waar je de meeste lol aan beleeft tijdens het motorrijden. Voor mij heeft motorrijden niet veel te maken met het aantal PK’s. Ik rijd op een Honda CTX 700, een 35 Kw machine met een automatische 6 bak. Als ik ‘haast’ zou hebben kan ik met de motor na 6 sec. op de 100 km/u komen. Voor mij is dat snel genoeg,
Ik heb eerder o.a. een Honda Forza 300 gereden. Bij deze scooter vond ik het wel vervelend dat ik met m’n vrouw achterop niet genoeg power had om veilig in te kunnen halen. Dus het is altijd wel prettig dat er wel wat power is wanneer je het nodig hebt.
Mijn vrouw heeft 5 jaar geleden een NC700X met DCT-automaat aangeschaft, zelfde techniek als de CTX. Gevolg: ik rijd niet meer op een 1200cc-alroad met meer dan 100pk, maar op een Honda NC750X (de opvolger van de 700), ook met DCT. Wat een fijne motor! Heeft 54 pk. Is voor mij genoeg. Degenen die een automaat niet sportief vinden: het gaat net een stapje verder dan een quick-shifter, wat tegenwoordig wel een must-have is voor de sportieve rijders.
De NC is een comfortabele, makkelijke en oerbetrouwbare motor en daardoor zeer geschikt voor toertochten. Daarnaast: benzineverbruik 1 op 25-30 en economisch in onderhoud. Ik wil niet anders meer.
Ik heb 5 BMW’s in de stal. De nieuwste (1985) heeft 90 pk. Maar ik rijd het liefst op mijn oudste. Die heeft 6,ZES pk. Daarmee dender ik over de kleinste weggetjes en dat is net zo’n sensatie als het rijden over de Timansjoch met mijn nieuwste. Bij elke motor past een weg die je in hogere sferen kan brengen !
Ook ik deel je verhaal, ben begonnen op een Aprilia Shiver 750 met 95 pk en later overgestapt naar een Multistrada 1200 met 150pk, een wereld van verschil! De Shiver (soort Naked Bike ) stuurt ook prima maar eenmaal op de Duc gereden te hebben wil ik niet meer terug naar de Shiver, de Duc stuurt mes en messcherp en dan de kick die je krijgt als je haar helemaal doortrekt naar de 11000 toeren (wat ook de max is 🤣) normaliter heb je de 150 pk’s niet nodig maar geeft wel de nodige fun factor. De meeste zullen zeggen dat hij zwaar kwa vermogen en gewicht is maar dat ontkracht ik onmiddellijk, ze is zo wendbaar en gemakkelijk de bochten in en uit te sturen!
Jarenlang een CBR1000RR gereden. Enorme kick van de 180 pk. Maar of ik die in bochtige landwegen eruit gehaald heb? Nee dus.
Ben wat ouder nu (74 jaar en wat wijzer?) en rij nu op een Royal Enfield Meteor 350 met 20 pk. Geweldig om op landwegen een bocht te trekken met vol gas.
Das lachen en relaxed. Geniet nu meer van de omgeving. Kon op de CBR niet….Groet Bert
Met meer pk,s en een rechterhand die je niet onder controle hebt, lig je ook sneller op je plaat. Voor de kick van vrijheid heb je aan 50 pk genoeg.
Overgestapt van Ducati Monster 1200 R met 160 pk en 206 kg naar Streetfighter V4S met 208pk en 199 kg. Na elke rit heb ik schrik om in de spiegel te kijken of m’n mondhoeken niet tot achter m’n oren komen van de 1000 smile’s onderweg… en de volgende weken (heel het motorseizoen dus) met schrik naar de brievenbus… MAAR we rijden tussendoor ook met de groep met de oldtimers : CB550 Sport 1977 met de volle 50 pk ..en heerlijk tuffen langs de kleinere baantjes en even goed die 1000 smiles .. en in de week met de Vespa 300 tussen het verkeer laveren met een smile ondanks de soms erg jaloerse automobilisten die je de pas afsnijden of in je kont komen zitten omdat je tussen de files tot aan het rood licht rijdt. Elk seizoen (of om de 2) koop ik dan (als ’t lijf en de portemonnee mee wil) een andere 2dehands toermotor met koffers voor een Europatoertje en voor de “kans-op-regen-dagen” in Belgenland en was vooral superblij met onderhoudsvrije BMW R1200RS met “maar” 125 pk. Meer heb je eigenlijk niet nodig tenzij je als een echte adrenalinejunk-op-leeftijd nu en dan even op 7 seconden naar 200 wil… tot de postbode een keer te veel komt. In Duitsland natuurlijk 🙂
Jaren geleden een “sprintje” getrokken op col de forclaz.. Ik op een ouden Yamaha xt500 met waarschijnlijk nog maar 25 ipv de oorspronkelijke 28 pk en hij op een Kawasaki zzr1100 met 147pk. Zelden zo’n lol gehad. Ik stond boven al met een peuk in de handen toen moest hij nog boven komen. Het zit m echt niet in de pk’s aar meer in wat je ermee durft te doen. Grtz John.
Leuk Artikel. Als nieuweling in de motorwereld heb ik eigenlijk weinig te zeggen, althans, zo voelt het. Na lang onderzoek – internet afstruinen op zoek naar testen, technische specificaties van alles wat er beschikbaar is en enkele proefritjes- heb ik uiteindelijk een BMW S1000XR nieuw aangeschaft. Waarom? Omdat ik wil toeren, richting Duitsland, Frankrijk en Italië. Kon dat ook met minder pk’s? Vast wel. Maar dat gevoel, als ik de motor start, als ik het gas kort opendraai en even een auto inhaal…. Ik ben het met u eens, dat minder vermogen meer plezier zou kunnen geven dus volgend jaar komt er vast een bescheiden qua vermogen maar mooie café racer naast de bmw te staan. En dan ga ik nog meer genieten!
Veel motorblokken komen aan bod, maar de tweecilinder boxer ontbreekt. Toch een succesvol concept……..
Ik heb zelf al jaren een 160PK sterke BMW K1300GT. De trekkracht is onvoorstelbaar. Ik rij er altijd met heel veel plezier op maar moet wel bekennen dat inhouden niet makkelijk is. Ik heb in de afgelopen 45 jaar op ongelooflijk veel motoren gereden maar eentje steekt daar bovenuit, de Boss Hoss, 350PK en koppel van een Leopard tank. Wat een lol heb je daarmee. Je trekt bijna elke motor ermee uit. En natuurlijk met achteruit.
Al vroeg in mijn ‘carrière’ als motorrijder kwam ik tot de conclusie dat vermogen er nooit genoeg kan zijn. Beter (veel) te veel dan te kort hebben, mocht het erop aan komen. Met dat ‘erop aankomen’ bedoel ik de situaties waarin de veiligheid in het geding komt. In mijn lange ervaring als motorrijder wat betreft woon-werk verkeer en als vrije tijdbesteding is me gebleken dat vermogen nodig is om uit onveilige situaties te komen. Zo kwam ik eens bij knooppunt Hoevelaken in de knel tussen auto’s die uit drie richtingen op mij af kwamen. Ik wilde toen wegwezen, maar met slechts 65 pk in mijn Kawasaki Z650 van destijds was daar even geen sprake van. Ander voorbeeld is dat automobilisten iets te vaak naar mijn smaak te dicht achter je gaan rijden. Dan wil je afstand scheppen en dat gaat het beste met veel (over)vermogen. Ik heb nog veel meer voorbeelden, maar ik sluit af met één die mij het leven had kunnen kosten. Onderweg van Amsterdam naar Utrecht plofte bij een vrachtwagen één van zijn banden en een compleet loopvlak kwam als een raket recht op mij af. Dankzij vermogen ben ik er nog. Dus vermogen? Ja graag, te veel bestaat niet.
Ben kan ik wel zeggen een ervaren motorrijder,toch beslist geen motorcoureur.
Rij de laatste jaren op een tracer 900 van volgens mij 110 pk,rij ook nog al eens in bochtig heuvel gebied en daar zie lokale motorrijder,s o dikwijls lichte motorfietsen die daar met speels gemak motoren met veel meer pk aan boord voorbij gaan, zo werd ik door een tracer 700 met 40 pk minder aardig te kakken gezet.
Hoge snelheden op de auto baan vervelen snel,
Kruisen met 130 km kan vrijwel elke motor (rijder)
Ik rijdt een Honda ST1100 Pan European, met 100pk. Ik ben een sportieve rijder, en houd van het echte bochtenwerk in de bergen. Ik kan met de “Pan” zeer goed uit de voeten, en maak het andere (snellere) motoren vaak lastig om bij me te blijven. Vanwege het goede koppel is meer pk’s niet echt nodig, omdat ik het aantal pk’s dat ik aan boord heb, volledig kan benutten over een breed gebied. Bij inhalen kunnen wat extra pk’s soms wel handig zijn, maar hoevaak komt dat voor.
Mijn liefde voor het motor rijden haal ik uit mijn 54 pk ,81 nm koppel bij plus minus 3800 tpm, De triumph Streetcup. Ik vind hem prachtig om te zien. Zit comfortabel, rijd soepel, lichte koppeling. En het geluid vind ik waanzinnig mooi. Ja meer heb ik niu eenmaal niet nodig om een smile op mijn gezicht te krijgen
Ik denk dat het aantal pk’s niet een oordeel geeft of je geniet of niet, het is persoonlijk. Ikzelf rij een zrx 1200 welke gekieteld is tot 150 pk. Ik beleef daar erg veel plezier aan maar kan me voorstellen dat een ander het een gevaarlijk monster vindt. Wat denk ik ook meespeelt is de vraag of je ooit hebt geleerd om met veel pk’s om te gaan bijvoorbeeld op een circuit. Zelf heb ik 7 jaar rijtraining gehad en dat heeft mij enorm geholpen om alle pk’s nuttig te gebruiken. Dus zou ik zeggen ga rijden op de motor welke je het beste gevoel geeft zonder er bang van te worden! Veel veilige kilometers gewenst! 😉
Tja , Nooit wat anders gereden als een Honda CB supersport F 2 78 pk nog steeds niet uitgekeken hierop . Snelweg meer als genoeg ,touren prima ,scheuren met dat ding nog steeds te gek . Ik denk dat het meer te maken heeft met de manier waarop een motor is gemaakt is en hoe de mens het beleefd die er op zit .
Erg leuk om alle reacties te lezen! Er is duidelijk een rode draad: je kan lol hebben en heerlijk rijden op elke motor die bij jou past. Voor sommigen zit de ‘kick’ juíst in het rijden met lager, maar bruikbaar vermogen terwijl anderen van tijd tot tijd erg genieten van een grote hoeveelheid pk’s. Een lekker koppel in lage toerentallen is voor de meeste ritjes belangrijker dan er nog een schepje bovenop kunnen doen als je al te hard gaat, hoewel ook dat die glimlach op je gezicht kan toveren. Dat is misschien nog wel de belangrijkste maatstaaf: het plezier dat jij ervaart. Wat je daarvoor nodig hebt is aan jou.
In juli kon ik de yamaha Teneré World raid ophalen en daarmee heb ik afscheid genomen van de Yamaha FZ8 uit 2014. Ik ben dus in vermogen terug gegaan (102 pk – 72 pk). Het verschil van 30 pk is zeker te merken, maar is daar is goed mee te leven. Zeker voor het woon-werk verkeer waar hoge snelheden toch niet meer mogelijk zijn met de drukte op de weg.
Een extra reden om een stap terug te gaan is omdat ik met de FZ8 enkele keren heb meegemaakt dat de motor mij wou laten afstappen met een high-sider. Dit gebeurde bij het optrekken vanuit stilstand en met rustig gas geven. Ondanks deze ervaring veel plezier gehad met de FZ8 en meerdere keren toch het volle vermogen gebruikt om op te trekken.
prachtig verhaal maar die motoren die aangegeven worden in dit verhaal… maken bij mij niks los… het gaat om pk en Nm… en idd wat heb je aan een motor die op 8000 tpm pas zijn Nm prijs geeft..
dan ben heb je al een km afgelegd.. het gaat erom wanneer het maximale koppel Nm vrijkomt.. bijvoorbeeld bij een ktm 1290 waar dit vermogen op een heel laag punt ligt en daarom bere snel is.. en veel racers het nakijken geeft bij het excelleren..
Jammer, maar het verhaal van jouw maakt bij mij niets los!
Veel veilige kilometers gewenst!
Tja. Vermogen. Interessant, voor éven. Maakte in een groep een toertocht door Engeland. Prachtig gebied, véél te zien. De ‘snelle jongens’ reden altijd voorop, zagen niets anders dan… bochten. Maar NIETS van Engeland. Stond nadien hevig in dubio bij de nieuwe Suzuki Gsx-S1000GT (duidelijk een SPORT-toermotor met een té laag windscherm) en een Kawasaki Versys 1000SE, duidelijk een TOER-/sportmotor met onovertroffen ‘automatisch’ instelbare vering. Minder PK’s (120) bij de laatste, maar evenveel torque en verder voorzien van alles wat wenselijk is. Topsnelheid 220 km/u, véél meer dan ‘genoeg’ De keuze was snél gemaakt 🙂
Van een Bol d’Or 900, 95 pk op een CBR1000 gestapt met 135 pk. De CBR was meer met mij onderweg dan ik met hem, maar toch 10 jaar gehad. Vooral de haarspeldbochten in de Ardennen waren een probleem. Teruggestapt op een CBR650R, 95 pk, met ABS. Wel wat kleiner maar prima te handelen ennuh de haarspeldbochten waren nu een stuk makkelijker en fijner te nemen. Precies wat gesteld wordt, 100 pk is meer dan genoeg om een fijne rijervaring te mogen beleven.
Ik ben superblij met m’n Suzuki GSR 600.
Ze is heerlijk wendbaar en snel.
Ik wil niets anders meer.
Aardig artikel over een oud onderwerp. Daar zijn al zoveel discussies over gevoerd! In the end zijn motorrijders allemaal kinderen met speelgoed. Jongetjes die altijd hun eigen keuze verdedigen. Of ze nu een snelle, zware, sterke motor hebben of een gematigd ééncylindertje; mijn keuze is altijd de beste! Ik rijd al 50 jaar op heel verschillende motoren, de laatste 12 jaar op 10 verschillende (waaronder ook een FZ1 Fazer). Momenteel op een BMW F850GS. En…allemaal met evenveel plezier!
Mijn KTM RC390 heeft 45pk en 35 Nm. Ruim voldoende om heerlijk rond te rijden. Effe een uurtje sturen of een hele dag op pad. Afgelopen zomer in de Alpen veel cols gereden, zoals Glandon, Galibier, Alpe d’Huez, Mont Ventoux en als topper de Col de la Bonette (2800m). nooit gebrek aan pk’s. Het enige dat soms ontbreekt is de accelaratie als een kanonskogel. Op de snelweg in het buitenland is het makkelijk cruisen met 120-130. Ofwel altijd fun met dit kleine ding. Ook op de rondweg in Parijs. En tja, wat is ideaal? Blijft een persoonlijke smaak. Rijden op een BMW S1000R of Indian FTR1200S lijkt mij ook allemachtig prachtig.
Enjoy your ride!
Al 11 jaar en 146:ooo km op een 800cc 3 cyl turbodiesel met CVT. 45 PK, 300 km met 130 km/hr aan een stuk en fit afstappen. Prima bakkie zo’n T800CDI.
Vorig jaar een Honda CB650r gekocht, 95pk en voor mij persoonlijk ideaal “speelgoed” om mijzelf 2 uurtjes lang uit te leven op bochtige wegen in het buitengebied. Eigenlijk rij ik alleen maar op 60 en 80 km wegen, Maar op zulke wegen is het zonder enige moeite 150 tot 170 km/h mogelijk. Dit gaat al zo snel en smooth dat je al snel boven allerlei grenzen van het toegestane zit. Toch bleef het kriebelen en ik was helemaal gefocust op een 143 pk Honda CB1000r (de grote broer) maar na een middag sturen op dezelfde wegen waar ik altijd rij kwam ik tot de conclusie dat ik niks aan al dat extra vermogen had. Zeker niet omdat je niet fatsoenlijk kan rijden met uitgeschakelde rijmodi. Bovendien rijd de CB650r een stuk speelser. De 1000 uitvoering links laten liggen en wederom weer een CB650r gekocht in een andere kleur met extra opties en accessoires.