Het was wel weer eens tijd om af te spreken met vrienden; het is al weken mooi weer, maar een rondje Den Haag was er nog niet van gekomen! Een paar dagen eerder maar een berichtje de deur uit gedaan en hier staan we dan, met z’n tweeën, maar de derde komt zo naar Scheveningen toe.

Historisch Den Haag

Geen probleem, wij genieten nog even van de zon met uitzicht op het torentje van Rutte. Zou hij er nog zitten? Of is hij al naar huis en zit hij te eten met zijn gezin? We staan er verder niet bij stil en drukken op de startknop met een klein dotje gas; even de vele toeristen wakker laten schrikken! Rijdend langs de Hofvijver laveren we tussen de vele aanwezige tramsporen en vervolgen de route richting een pandje van ruim 100 jaar oud. Dat pandje heeft ook een toren, maar dan iets groter! ‘Welkom bij het Vredespaleis’ prijkt er op het bord voor de deur, en vrede hebben wij er wel mee.

Een schitterend pand uit 1913 dat op dit moment onder andere dienst doet voor het Internationale Gerechtshof van de Verenigde Naties, Academie voor Internationaal Recht en een bibliotheek gespecialiseerd in internationaal recht. Heel veel recht dus, maar wij zijn meer op zoek naar krom, naar bochten! Nu zullen we die hier niet echt vinden, geen snelle in ieder geval, maar we zetten onze rit voort richting de zilte lucht van het strand en verwelkomen rijder nummer drie. Een strakke Ducati 848 verwelkomt ons met zijn gebrul uit de dubbele Termignoni’s en we rijden langs de boulevard met de zon in ons vizier richting Hoek van Holland. Even een hobbelig stukje door een woonwijk; hierna is namelijk een pier waar we zo op kunnen rijden met de motor. Een tof uitzicht met de Vishaven van Scheveningen en de Pier met zijn reuzenrad en bungeejump-platform op de achtergrond.

De kop los in het Westland

En nu snel de drukte uit! Via Kijkduin rijden we langs de duinen richting de haven van Hoek van Holland. Een aantal weken geleden stond ik aan de overkant op de landtong van Rozenburg, nu sta ik er hemelsbreed een kilometer vandaan met heel veel water ertussen. Een tweede bekende komt ook weer opdoemen als we de gashendel iets verder open trekken aan onze rechterhand. Het is de linkerarm van het imposante bouwwerk van de Maeslantkering. Hier zou een bezoekerscentrum moeten zitten, volgens Google Maps, maar daar vliegen we voorbij. De navigatie geeft namelijk een hele mooie bocht aan, aan het einde van deze weg. Deze mooie lange linker doordraaier heeft strak asfalt en het knietje gaat wat meer richting het asfalt.

Nog even genieten!

Na meerdere bochtjes en lange rechte stukken door het Westland met al zijn tuinderijen draaien we het oude centrum van Delft in. Hier trillen we uit onze zadels, maar als we een leuk terrasje willen pakken, zitten we hier perfect!

Na dit drankje is het weer over met de pret; het is tijd om weer naar het startpunt te gaan. Via een paar binnendoorwegen rijden we Den Haag weer in, om met het gebrul van onze uitlaten elkaar gedag te zeggen en uiteindelijk naar huis te rijden – waar de broodplank voor het smeren van de lunch weer wacht, even lekker de benen op tafel kunnen gooien, of om te kijken of de partner na de ruzie alweer is afgekoeld.