“Hoogste tijd om eens wat door de versnellingsbak te roeren, zodat we vlotjes aan de slag kunnen gaan met ruim drie uur aan stuurplezier.”

Na een bak koffie is het tijd om het navigatiesysteem aan het werk te zetten en maken we ons klaar voor een route van zo’n 144 kilometer. De helm is vastgesnoerd, de laatste knoopjes van de motorjas hebben een stevige druk ontvangen en de klittenband van de handschoenen zitten strak om de polsen heen. Het is hoogste tijd om eens wat door de versnellingsbak te roeren, zodat we vlotjes aan de slag kunnen gaan met ruim drie uur aan stuurplezier. De eerste kilometers worden vooral gebruikt om het rustige buitengebied onder Utrecht op te zoeken en dus trekken we zuidwaarts richting rivier Lek.

Via Montfoort en Benschop komen we al snel in IJsselstein terecht, de plaats die bij motorrijders vooral bekend staat om Arie Molenaar Motors. De motorzaak van de voormalige GP-coureur laten we ditmaal echter links liggen en schieten hierdoor voorbij straatnaambordjes die eindigen op dijk. Dat is vaak een goed teken en dat blijkt ook ditmaal. Aan de Hogebiezendijk zetten we voor het eerst de motor op z’n jiffy, want het is behoorlijk indrukwekkend om dicht op de imposante Gerbrandytoren te staan. Het tipje van de lange zendmast schuilt zich vandaag in de wolken, maar nog altijd is goed te zien hoe hoog het gebouw is. Blijft bijzonder om te zien wat mensenhanden kunnen maken.

Geen straf

De weg vervolgen we door een heel klein stukje van de befaamde Lekdijk te nemen. Het is slechts een voorproefje voor hetgeen wat nog komen gaat. Nu is het echter zorgen dat we aan de overkant van de Lek raken. De enige mogelijkheid op dit punt is om even een stukje A2 te pakken. Liever voorkom je snelweg tijdens een ontspannende toertocht, maar we moeten toch dat water over zien te komen. Gezien er in de ‘uitnodiging’ van deze route niets stond over het meenemen van een zwembroek blijven de banden gewoon aan het asfalt kleven. Kleine pleister op de wonde, de oprit van Nieuwegein-Zuid staat te boek als een heerlijke doordraaier.

Als we de volgende afslag nemen, vervolgt de route zich via het industrieterrein waar Nimag (importeur van Suzuki) is gevestigd. We zijn op weg naar een volgend stukje Lekdijk. Het is heerlijk rijden hier en gelukkig is dit gedeelte van de befaamde dijkweg (nog) niet afgesloten voor motoren. We passeren Everdingen en niet veel later maken we een grote boog om Fort Everdingen heen. Uiteraard is het mogelijk om hier even een ‘break’ te pakken, maar omdat we nu juist lekker warmgedraaid zijn, zetten we koers richting Culemborg.

Om het toeristische gehalte op te krikken, draaien we hier af richting de veerpont die ons weer naar de andere kant van de Lek brengt. Het is overigens helemaal geen straf om even te moeten wachten op de boot. Aan je rechterzijde ligt namelijk jachthaven De Helling. Dat blijkt een prima plek om als tussenstop te gebruiken. Met een beetje geluk staat er zelfs een foodtruck, zodat je nog wat lekkers kunt scoren.

Klein stukje Gelderland

Aan de overkant van het water pakken we het laatste stukje Lekdijk mee, waarna we een paar kilometer verderop bij de Lek wegtrekken. Via fijne stuurwegen zijn we inmiddels onderweg naar het prachtige Leersum, om ons op te maken voor een stukje smokkelroute. We verlaten voor even namelijk de provincie Utrecht, maar verder dan het Gelderse Lunteren komen we niet. Bij Achterveld schieten we weer de grens over, zodat we via de oostzijde van Amersfoort omhoog kunnen klimmen.

De drukte van het wonderschone centrum zoeken we niet op, want stiekem kijken we al uit naar het eindpunt. Deze route eindigt namelijk met een knaller. Zo ver zijn we echter nog niet, want via Baarn komen we eerst nog voorbij de Naald van Waterloo. Het spitse monument staat er trouwens al een tijdje, want het werd in 1820 gebouwd. Het is druk op deze locatie, maar dat heeft toch vooral met een ander pand te maken. Via een nabijgelegen laantje loop je namelijk zo naar Paleis Soestdijk, de voormalige residentie van Koningin Juliana.

Aangezien wij echter warmer worden van een bezoek aan museum De oude tweewieler houden wij het op een mooi vergezicht en stappen weer op de motor. Het is nu niet lang meer voordat we Maartensdijk binnenrijden. Via Pijnenburg (nee, niet van de peperkoek…) komen we op de Dorpsweg terecht en kunnen we de vijfde afslag naar links pakken. Enigszins verstopt vind je hier dé parel van Maartensdijk. Koos Smit transformeerde namelijk zijn schuur om tot een plek waar hij nu verschillende vooroorlogse motoren tentoonstelt. Hij beschikt over een mooie collectie en kan prachtig vertellen over de motorfietsen die hij heeft staan. Wat ons betreft de perfecte afsluiter van een heerlijke stuurdag.

Verrassende POI’s:
Gerbrandytoren, Pontje Culemborg, Naald van Waterloo

Aanrader eetgelegenheid:
Het wapen van Sandenburg, Doorn

Extra kosten:
Pontje Culemborg-Schalkwijk € 1,40

Aprilia RS660

Heel voortvarend ging het de afgelopen jaren niet met Aprilia. Het Italiaanse sportieve merk zat nogal in een dip door tegenvallende verkoopcijfers, terwijl ze toch interessante modellen in hun collectie hadden zitten. Er moest dus iets gebeuren en dus kwamen ze op het idee om een paralleltwin voor de middenklasse te ontwikkelen. De 659 cc tweecilinder ontstond vanuit het machtige RSV4-blok en heeft voldoende pit om de rijder in vervoering te brengen. De krachtbron levert een goede 100 pk en 67 newtonmeter en dat blijkt perfect in balans te zijn met het rijwielgedeelte. Hierdoor kun je lekker sportief een route als deze afleggen. De 183 kilo wegende Italiaan gooi je namelijk heel gemakkelijk van bocht naar bocht.

Specs:

Blok: staande paralleltwin, 659cc
Vermogen: 100 pk/10.500 tpm (ook leverbaar in 35 kW-uitvoering)
Max. koppel: 67 Nm/8.500 tpm
Prijs: vanaf € 12.450,-
Beschikbare kleuren: Acid Gold, Lava Red, Apex Black

Zelf proefrijden op de nieuwe Aprilia RS660? Dat kan! Een afspraak maken kun je hier.