Heuvelige heerlijkheden

Het blok is nog maar net warmgedraaid als je op de Laagerfseweg de eerste serieuze hoek kunt aanvallen. Die heerlijke haakse brengt je perfect in de stemming voor een enerverende rit. En wát voor een rit! Een paar kilometer verderop krijg je namelijk meteen de volgende traktatie: de Amerongse Berg. Het is weekend en dus schieten links en rechts groepjes mountainbikers het bos in, terwijl jij geniet van ultrastrak asfalt. Het voelbare hoogteverschil en de overzichtelijke bochten brengen je in een heerlijke cadans. Dat gevoel trekt door tot de kern van het charmante Amerongen, dat er vandaag stralend bij ligt. Hier wonen, dat moet bijzonder zijn. De Nederstraat is zo’n idyllisch plekje, met de Andrieskerk en een rijtje statige herenhuizen.

‘De Lekdijk slingert heerlijk; van plezier zit ik te fluiten in mijn helm.’

Kasteel Amerongen laten we letterlijk links liggen, want we zitten nog maar net in het zadel. Ons vizier is nu gericht op de Lekdijk, even verderop. Nee, niet het omstreden gedeelte waar al zoveel discussies over zijn geweest. Hier is het gewoon vrij rijden. Fantastisch, want de dijkweg slingert heerlijk en ik betrap me erop dat ik van plezier zit te fluiten in mijn helm. Bijna ongemerkt gaat de weg over in de Rijndijk en slingeren we kilometers verder, en houden we ’m lekker lang achter elkaar op de zijkanten van het rubber.

Laagvliegend materieel

Even op adem komen en nagenieten doen we bij Grand Café en Hotel Bergse Bossen in Driebergen. Gelegen in het groen, dus een mooie plek om te genieten van de rust en de uitgebreide kaart. Het liefst vanaf het terras, als het weer dat toelaat. Als je hier na een stop weer verder rijdt, let dan gelijk goed op. De Traaij verrast je enigszins met een fantastische bocht die onder de A12 doorloopt. Bocht uit trek je even verder door, zodat de uitlaat nog even lekker naklinkt bij het uitkomen van de tunnel. Na Austerlitz kom je voorbij het nog altijd rommelende epicentrum van het Nederlandse voetbal (de KNVB, inderdaad) en schieten we snel door richting het Nationaal Militair Museum op het vroegere vliegveld Soesterberg, waar je je kunt vergapen aan allerlei laagvliegend militair materieel van voorbije decennia – een aanrader! 

Na het NMM liggen er nog wat meer traktaties op je te wachten. Gevarieerd bochtenwerk rijgt de nodige speelkwartiertjes aan elkaar. Net na Tienhoven rijd je letterlijk op de grens van Utrecht met Noord-Holland, met de Loosdrechtse plassen aan je rechterhand. Overigens heb je dat nauwelijks in de gaten, enkel een jachthaven en paviljoen verraden de plek van het populaire watersportgebied. Bij de ‘halve rotonde’ van Fort Tienhoven is het weer sturen geblazen en vlieg je vrij snel richting de Vecht. Tot Breukelen volg je dit water. Houd op zonnige dagen wel rekening met een ongepland rustmomentje: de smalle Vechtbrug richting het dorp staat met regelmaat open voor pleziervaart. 

Overstekende haantjes

Al wringend verlaat je het oude gedeelte van Breukelen en vervolg je de route richting Montfoort. Daar is het bij binnenkomst even goed opletten, want het is gemakkelijk om hier onder het Oude Stadhuis door te duiken, terwijl je toch echt vlak daarvoor rechtsaf moet, een stukje langs de Hollandsche IJssel. Bij de watertoren van Lopik ligt nog een heerlijke links-rechts combinatie die door meer motorrijders wordt gewaardeerd: als je hier even gaat zitten aan de Lansing, kun je jezelf een lamme arm groeten. Let hier trouwens even goed op, want op dit punt kun je last hebben van overstekende haantjes. Geen gein, echt waar. 

Na Cabauw is het tijd om wat overspel te plegen door de provincie Utrecht te verruilen voor Zuid-Holland. Daar neem je gelijk een pontje bij Schoonhoven om aan de onderzijde van de Lek het staartje van de tocht mee te pakken. Opnieuw kun je op de Lekdijk even flink de ventilatieritsen van je pak openzetten. Sturen zul je! De finale op de lekker bochtige Zouwendijk brengt je na een goede vier uur richting Meerkerk, en nog iets verder naar Noordeloos. Hoezo hier? Kenners voelen ’m al aankomen: na dik 140 kilometer eindigen we bij Bikker Motoren, zo’n motorzaak waar je zéker een keer moet zijn geweest. Naast een mooie showroom beschikt eigenaar Nol Bikker namelijk ook over een heus museum. Een beter einde kunnen we je niet geven, toch?