Een beetje cliché is oké!

Noord-Holland. Denk je dan vooral aan Volendam, ‘tourist traps’ en uitgekauwde tradities, dan heb je helemaal gelijk. Maar zeg eens eerlijk: hoe vaak ben jij hier écht zelf heen geweest, op de motor? Precies! Daarom doen we het vandaag eens anders. We gaan een flink aantal van die highlights stuk voor stuk langs. Beginnend bij, waar anders, de Zaanse Schans. Op papier cliché, maar als je er zelf staat toch écht bijzonder, en een leuk decor voor social updates aan je buitenlandse vrienden. Maar blijf er niet te lang hangen; er ligt een heerlijke motorroute op je te wachten.

Hollandse nostalgie in Noord-Holland

Doordat we starten vanuit de bebouwde streek moeten we in het begin even laveren om uit de drukte te raken. Een stukje hoofdweg, een industrieterrein… Maar zachtjesaan krijgen we steeds mooiere, bochtiger weggetjes voor de kiezen. Het tempo ligt in het begin nog niet superhoog, maar dat geeft niet. Er is meer dan genoeg te zien en de kleine speldenknopjes van dorpen maken veel goed.

Het is nauwelijks voor te stellen dat je hier zou wonen, zo ver van de stadse drukte, bijna van het leven in 2018. Op veel plaatsen krijg je hier het gevoel dat de tijd lang heeft stilgestaan. Dat gevoel komt vandaag nog veel vaker terug, want wie hier coast to coast rijdt, trekt van openluchtmuseum naar openluchtmuseum, op een heerlijke manier: over zo veel mogelijk dijkjes. Noord-Holland is duidelijk meer dan alleen ruilverkaveling en rechte wegen. Zo lang je hier de weg kent, valt er veel lekker te sturen. En met deze route op zak gaat dat als vanzelf.

Zien en gezien worden!

We rijden direct door  de Wormer en Purmer, klinkende namen uit de tijd dat we zelf nog aardrijkskunde op school kregen. Heel af en toe pikken we nog een iets grotere stad mee, zoals Purmerend, maar we rijden ook telkens weer snel verder. Langs het kanaal tot aan Ilpendam, waar we via een achterstraatje opnieuw een kronkelend stuk weg betreden en langzaamaan richting oostkust koersen. Daar vinden we de bekende namen van Monnickendam, Edam en Volendam, waar we ons vergapen aan de buitenlandse toeristen op de Volendamse dijk. Altijd een prachtgezicht hoe mensen uit andere landen naar ons kijken. Vanaf daar sturen we de IJsselmeerdijk op, die we onafgebroken kunnen volgen tot aan Hoorn.

‘Altijd een prachtgezicht hoe mensen uit andere landen naar ons kijken.’

Op de lange dijk, met de wind van schuin opzij, gaat het tempo omhoog. De bebouwing wordt dunner en het verkeer stiller, wat betekent dat we veel makkelijker kunnen rijden. Enkhuizen, dan Medemblik en uiteindelijk komen we in Den Oever aan de rand van Holland. Hier zou je voor een rondje IJsselmeer doorsteken, maar wij gaan westwaarts. Hier bevindt zich waarschijnlijk de enige viswinkel die zowel zoet- als zoutwatervis uit de eigen achtertuin kan halen. En pas dan merk je hoeveel je ook in het puntje van Noord-Holland nog dwars over kunt steken.

‘Golvende bochten’

Sorry, Den Helder. Je bent een bezoekje zeker waard. Maar vandaag laten we je voor wat je bent. Ander keertje. We willen nu vooral afzakken langs de Noordzee. De doorgaande weg wil ons meteen terug laten afzakken naar Alkmaar, maar daar trappen we niet in. Wij slaan in Julianadorp nog eens naar rechts af, om pal onder de duinrand langs naar het zuiden te kunnen rijden, met hier en daar een doorsteek naar het water. De zoute zeelucht van opzij, de inmiddels laagstaande zon boven het water.

Opnieuw belanden we in een compleet andere wereld. De kustdorpjes hier stralen een en al zomervakantie uit en inmiddels zijn de liefhebbers al in groten getale aanwezig. Kan een beetje druk worden op een zomerse weekenddag, maar het wordt pas echt frustrerend als er dan net iemand voor je zit als er een mooie bocht aankomt. Want die zijn hier volop. Sterker: naarmate we zuidwaarts rijden worden het er alleen maar meer, zeker als we in het bosrijke gebied rond Schoorl belanden. Daar doen we nog een drankje en een tankbeurt voor de laatste etappe via Bergen naar beneden en terug naar het startpunt.

Nee, we gaan niet binnendoor via Alkmaar, maar liever nog even langs de kust, verder naar het zuiden. Pas na Castricum draaien we toch weer landinwaarts en laten we de zee voor vandaag achter ons. Rustig toerend met de laagstaande zon in de rug – en met een hoofd vol indrukken – rijden we de laatste kilometers en klappen we terug bij Zaanse Schans voldaan de jiffy uit. Onder de indruk van de schoonheid, de historie en de enorme diversiteit in de streek. Coast to Coast in 1 dag. Van Zoet naar Zout en weer terug, door een verrassend veelzijdig polderlandschap. Awesome!