“Welkom bij het motorexamen voertuigbeheersing. Ben je er klaar voor?” Voor me zie ik op een grote parkeerplaats talloze pylonen staan in verschillende kleuren. “Jazeker”, probeer ik overtuigend over te komen tegenover de examinator. Maar of ik dat ook echt ben? Mijn naam is Frank Andringa en op mijn 37e wil ik mijn motorrijbewijs halen.

Voorgaande blog gemist? Je vindt hem hier: Motorrijles in de winter: Geen enkel probleem (blog #6)

Van spanning heb ik ’s ochtends nog helemaal geen last. Mijn eerste veertien uur aan rijlessen gingen eigenlijk heel erg goed. Er zat een stijgende lijn in. Op een onderdeel na, de langzame slalom. Er zijn lessen geweest dat deze oefening heel soepel verliep, maar tijdens de laatste twee lessen gooide ik elke keer kegels om of haalde ik het einde niet. Niet heel erg bemoedigend voorafgaand aan het motorexamen voertuigbeheersing, ook wel AVB of bijzonder verrichtingen genoemd.

Tegelijk ken ik de regels voor het examen ook. Er zijn vier clusters binnen de bijzondere verrichtingen. De eerste is lopen met de motor. De andere clusters zijn oefeningen op de motor. Van de langzame slalom tot de noodstop en de uitwijkoefening. Tijdens je motorexamen voertuigbeheersing moet je zeven oefeningen uitvoeren, verdeeld over de vier clusters. Twee onderdelen mogen fout gaan, maat niet in hetzelfde cluster. Dat zorgt voor een stukje geruststelling. Mocht de langzame slalom of een andere oefening niet lukken, dan is er nog geen probleem.

Rijles voorafgaand aan het motorexamen voertuigbeheersing

Voorafgaand aan het AVB examen staat er eerst nog een rijles op het programma. Ruim op tijd meld ik me bij rijschool Koops NOVL in Assen. Met mijn rijbewijs en de uitnodiging van het CBR voor het examen op zak rijden we naar het TT Circuit. Hier wordt op het middenterrein het examen afgenomen.

De pylonen worden uitgezet. De halve draai gaat soepel, net als het maken van een achtje. Afschuinen, ook wel tegenleunen genoemd, dat is de oplossing. Op deze manier kun je krappe bochten rijden. En dan de langzame slalom. Langzaam rij ik naar de kegels toe. Ruim op tijd zet ik de slalom in en slinger langs de eerste pylonen. Een beetje gas, de koppeling heel licht inknijpen en de voet slepend op de achterrem. Na een handvol mislukte pogingen gaat hij dan eindelijk helemaal goed. Goed voor mijn zelfvertrouwen. Ik kan het.

Wennen aan het examenterrein

En toch, rijles op het middenterrein van het TT Circuit voelt heel anders aan dan die asfaltweg op een leeg bedrijventerrein of die parkeerplaats bij de plaatselijke korfbalclub. Het terrein is vele malen groter, het wegdek is anders en ik word afgeleid door langs racende Porsches op het circuit. Dat laatste zal niet op elke plek voor het motorexamen voertuigbeheersing in Nederland gelden, maar houd er rekening mee dat het anders aanvoelt.

Ik slinger door de uitwijkoefening, trek stevig de rem in tijdens de vertragingsoefening en ik sta op tijd stil tijdens de noodstop. Het stapvoets rechtdoor rijden is geen probleem en ik rij soepel weg tijdens het wegrijden uit het parkeervak. Nog een paar keer de langzame slalom en dan voel ik me er helemaal klaar voor.

Hoe gaat het motorexamen voertuigbeheersing?

Als mijn rijinstructeur en ik ons melden bij het examenterrein, komt net de vorige kandidaat van het terrein af. Aan zijn gezicht kan ik niets aflezen. Ik vraag hem hoe het ging, maar hij laat zijn helm vallen en heeft het daar druk mee.

De examinator werpt een blik op mijn rijbewijs. De pasfoto op het document lijkt blijkbaar overeen te komen met mijn verwarde bos haar. Ik krijg nog een laatste tip mee van de man: “Ik zeg welke oefening je moet uitvoeren en waar je dat moet doen. Doe tijdens het examen niets anders dan je tijdens je rijles ook doet.” Dat ben ik ook zeker niet van plan. Hoewel, die langzame slalom mag gewoon in een keer goed gaan.

Kwart zakt voor AVB examen

Het motorexamen voortuigbeheersing mag je niet onderschatten. Het slagingspercentage ligt tussen de 70 en 75 procent. Een kwart van de deelnemers zakt dus. Dat zijn er een stuk minder dan tijdens het theorie-examen, waar bijna de helft van de kandidaten zakt, maar betekent wel van onderschatting geen sprake mag zijn.

Ten strijde

Hoe rustig ik me vanochtend nog voelde, nu voel ik het borrelen in mijn lijf. Spanning. Gelukkig heb ik een motorpak over mijn kleding aan en ruikt niemand iets, maar ik zweet als een otter. Vier opdrachten ken ik, drie worden een verrassing. De eerste is een aangename. “Laat de uitwijkoefening maar zien.” Dit vind ik een leuke oefening, top! Het examenterrein is groot en daar maak ik optimaal gebruik van. Ik geef gas en zorg dat ik ruim op tijd op 50 kilometer per uur zit. Bij het poortje laat ik het gas los, kantel de motor naar links en passeer soepel het eerste obstakel. Terugsturen, om de tweede pylon heen en dan rechtdoor. Yes! One down, six to go!

Dan de precisiestop. Poging een is net niet precies genoeg, poging twee gaat prima. De examinator lijkt iets aan te kruizen, dit moet goed zijn. En nu de langzame slalom. Natuurlijk gaat de eerste poging niet goed. Niet over nadenken. In mijn hoofd herhaal ik nog eens wat ik moet doen. Licht gas geven, koppeling slippend en mijn voet slepend op de achterrem.

Ruim van te voren heb ik mijn snelheid op orde. De eerste pylonen gaan goed, goed vooruit blijven kijken. Maar met de laatste kegel in aantocht maak ik toch een foutje. De snelheid is eruit, een lichte onbalans, maar ik kan het nog steeds halen. Met pijn en moeite stuur ik de motor net op tijd langs die laatste pylon en probeer zo recht mogelijk eruit te rijden. Als ik achterop kijk, zie ik dat alle pylonen nog staan. Maar is het genoeg? Twijfel, twijfel, twijfel. De examinator laat ook niets blijken.

Het lopen met de motor en daarbij achteruit parkeren gaat soepel. Dan het achtje. Voor mijn gevoel gaat hij heel redelijk, maar de examinator wil ik dat ik hem nog eens doe. De tweede keer gaat niet heel anders. Is het genoeg? Ik weet het niet. Bovendien is dit een oefening uit hetzelfde cluster als de langzame slalom. Aan de examinator kan ik in ieder geval niets aflezen.

De noodstop, nog zo’n verplichte oefening. Hard remmen en stilstaan. Yes! En nu de laatste oefening, de vertragingsoefening. Een van de leukste oefeningen, omdat je zoveel handelingen moet uitvoeren, maar ook een van de lastigste. 55 meter heb je de tijd om vanuit stilstand een snelheid van 50 kilometer per uur te halen. Geen probleem. Dan hard remmen, weer licht gas geven en slalommen. Dit voelt goed!

Motorexamen voertuigbeheersing: Geslaagd?

Rustig rij ik naar de examinator toe. Is hij tevreden over de vertragingsoefening? Ben ik geslaagd voor het motorexamen voertuigbeheersing? Ik zie dat de man weer iets aankruist op zijn formulier. De oefening hoeft in ieder geval niet over. Verwachtingsvol kijk ik hem aan. Dan volgt het verlossende woord: “Je bent geslaagd.” Yes! Die zit in de pocket!

Nu kunnen we verder, de weg op. Rijden in het verkeer. Op naar het volgende examen. Ik heb er zin in.