Een heus kasteel

Oké, we beginnen even binnendoor, maar dat is goed voor het opwarmen. In Rhoon ga je direct van de Groene Kruisweg af, richting het Kasteel. Ja echt, een kasteel. Dit is tegenwoordig een trouwlocatie, restaurant en hotel, maar je moet er wel centjes voor hebben. Mooi dus dat er pal tegenover ook nog een tentje zit. Maar niet nu – we zijn nog maar net begonnen. Als we de weg vervolgen langs het kasteel kom je vanzelf uit bij Pernis, waar je na de tunnel meteen de eerste afrit neemt om de saaie snelweg achter je laten.

Ongekend rustpunt

Via de Maassluisedijk kom je al snel in Maassluis, iets sneller dan officieel toegestaan, maar met een leuk uitzicht over de Maas. Maar het is nog steeds warmdraaien, want hier neem je het pontje naar de groene zuidkant van die grote sloot. Kleine onderbreking ja, maar hoe vaak neem je tegenwoordig nog een pontje? Daarom dus. Ontspannen die kop – chill!

Als je van de pont af rolt kun je je klaar maken. Niet links Rozenburg in, maar direct de eerste rechts, om de stad heen en richting de brug naar Brielle. Maar ook hier kom je al stiekem een mooie brede, rechte weg tegen. En bochten, dat ook. Brug over, tweede afslag, niet naar Brielle maar de andere kant op en dan direct de dijk op. Met een paar slingers ben je dan zo midden in Zwartewaal. Topdorp – onvoorstelbaar dat dit zo dichtbij nog bestaat. Maar ook niet groter dan een speldenprik, dus je bent er ook zó weer doorheen. Pas alleen wel even op wandelaars, dat scheelt een boel discussie. Gewoon vriendelijk blijven.

Af en toe een tractor

Terwijl de hoofdstroom van het verkeer braaf over de N-wegen kruipt, zijn de wegen binnendoor heerlijk rustig. Hier kun je je nog volkomen alleen wanen. De wegen zijn verrassend bochtig bovendien; als je dit gebied niet kent zal het je zeker verrassen. Veel vloeiende, overzichtelijke wegen om even heerlijk te versnellen. En op tijd van het gas af, want heel af en toe tref je hier locals of aanwonenden en die moet je te vriend houden. Even inhouden, vriendelijk knikje en je kunt weer. Trekkers idem, gewoon even lief blijven. En de grote stad? Die lijkt hier heerlijk ver weg. Die zie je hooguit zo nu en dan op de borden.

         ‘Op de binnenwegen kun je je hier nog volkomen alleen wanen.’

Soms doorkruis je weer zo’n mooi dorp. In het voorbijgaan merk je hoe prachtig het nog steeds kan zijn. Een compleet andere wereld… De ‘te koop’-bordjes hier en daar zetten je wel aan het denken. Vanaf hier naar je werk, da’s best te doen! Zie je het al voor je? Doorrijdend richting Spijkenisse wordt de weg iets rechter en wat breder – en ook dat is voor zo’n heerlijk uitwaai-ritje bepaald geen straf.

 

Veerpont nummer twee

Stop. Pauze. Of eigenlijk niet eens… even ademhalen, meer is het niet. Nog een pontje: veer nummer twee, naar Nieuw-Beijerland. Een kort tochtje, kost maar 1 euro, en dat maakt het juist wel zo leuk. Eenmaal aan de overkant kun je kiezen: links of rechts de dijk volgen. Rechtsaf biedt nog een groot gebied met heerlijke rijweggetjes. Maar toch gaan we nu links, richting Oud-Beijerland. Even via de doorgaande weg om links een stukje af te snijden. En dan door naar Oud-Beijerland voor een korte stop, een bak koffie en een tosti in het oude haventje als je zou willen – een heerlijk plekje daarvoor.

De scheven toren van…

Even rustig de bebouwde kom uit en daar gaat-ie weer. Een kleine slinger – even opletten welke afslag van de rotonde je neemt – brengt je op de dijk door Goidschalxoord, ook weer zo’n pittoresk dorpje dat is ontsnapt aan het oprukkende stadsgewoel. Het feit dat de doorgaande weg er buitenom loopt, draagt daar zeker aan bij. Ook weer beter voor de doorstroom en dus voor motorrijders die even de kop leeg willen rijden. Nog een dorp verder ligt Heinenoord, voornamelijk bekend van de tunnel. Maar als je opzij kijkt, zie je een lieflijk kerkje met een wel heel erg scheve toren. Wie zei er dat Pisa daar uniek in was? Opnieuw is het even verplicht een stukje snelweg, al is het alleen maar om de tunnel te nemen en meteen bij Barendrecht weer de afslag te pakken. En hé… de oprit is leuk en op een snelweg mag je toch minstens 120 rijden…

Binnendoor terug

Het is zo’n beetje tijd om terug te gaan, maar dat kan gelukkig ook binnendoor. Dus: Barendrecht, weer een rotonde en hop… je rijdt de dijk op die helemaal doorloopt tot aan Rhoon. Ligt er al heel lang, deze weg. Alleen waren er vroeger geen drempels. Tegenwoordig is het een bekende sluiproute voor filevermijders, dus logisch is het wel. Niet erg: ze zijn vrij glooiend, als je begrijpt wat ik bedoel.

Eenmaal bij Rhoon kun je al eerder naar de snelweg. Niet doen! Rij een heel klein stukje door en je pikt nog mooi even een rechts-links slingertje mee, voordat je weer braaf naar huis gaat.

Eind

En dan ben je er alweer! In Rhoon sluit je aan op de Groene Kruisweg, waar je dus bij het verkeerslicht rechts kunt om weer terug naar Rotterdam te gaan. Of je duikt nog even de stad in voor een drankje op een terras in Rhoon. Lekker rondje: 100 kilometer, zonder pauze nauwelijks twee uur, niemand die je écht heeft gemist. En dan kun je d’r weer helemaal tegen. Ja toch – niet dan!?