Wie als startpunt van een route een parkeerplaats vlakbij crossbaan Kwintelooijen kiest, loopt kans dat men pas veel later aan de route begint dan gepland. De crossbaan tussen Veenendaal en Rhenen is misschien wel één van de mooist gesitueerde banen van het land, met haar zware zandparcours dat hier – tegen de rand van het bos – tegen een heuvel aan ligt.

Mocht de baan gesloten zijn of je het wel gezien hebben, kunnen we je nog trakteren op een fijne route door de omgeving! De route wijst je van de Utrechtse Heuvelrug naar de Betuwe rijdt en weer terug. Hierbij komen we over hoge heuvels en brede dijken, waarbij we ontdekken hoe tactisch de regio in vele opzichten is voor Nederlanders. Niet in de laatste plaats vanwege de rijke oorlogsgeschiedenis die hier overal te vinden is.

Grebbeberg

Binnendoor komen we aan in Wageningen, waar zowel aan het begin als tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog gevochten werd. Eerste tijdens de Duitse invasie van ons land en later tijdens operatie Market Garden. Die missie faalde waardoor de bezetting boven de rivieren nog bijna een jaar langer zou duren. Wageningen is mede om die reden dan ook het epicentrum van de Bevrijdingsfeesten die ieder jaar op 5 mei worden gevierd.

“Vanuit het centrum van de stad komen we al snel aan de voet van de Grebbeberg.”

Als we even de dijk op snellen vanuit het centrum van de stad komen we al snel aan de voet van de Grebbeberg. Hier poogde de Nederlandse strijdkrachten in mei 1940 de Duitsers tegen te houden met de zogenaamde Grebbelinie. Dit netwerk van defensieve stellingen werd echter binnen enkele dagen overrompeld na hevige gevechten. Op de Grebbeberg werd nog tijdens de oorlog begonnen aan een militaire rustplaats voor Nederlandse als ook Duitse soldaten die tijdens de slag sneuvelden. Misschien wat cru, maar het is nu een erg mooie plaats om tot bezinning te komen. Zeker in tijden van internationale agressie.

We rijden verder en steken bij Rhenen de Rijn over naar Kesteren, waarvandaan we naar Ochten rijden. Daar beklimmen we de dijkweg die ons naar het oosten leidt. Ter hoogte van het Lexkesveer verlaten we de dijk even om bij Indoornik een mooie slingerweg in te slaan richting Heteren. Daar kiezen we wederom de dijkweg om net voor Driel weer op het niveau van de fruitbomen te gaan rijden.

Niemandsland

Het is gek te weten dat we bij Homoet in een soort niemandsland rijden. Althans, dat was het hier in 1944 toen de Duitsers de noordkant en de Geallieerden de zuidkant van de Betuwe controleerden. Zeker als je rekening houdt met het feit dat de oevers van de Waal en Rijn hier in de regio op het smalste punt slechts 4 kilometer van elkaar verwijderd zijn. Net voorbij Homoet, ter hoogte van Valburg komen we langs Landgoed Schoonderlogt dat diende als een uitvalsbasis van de Britse strijdkrachten in de buurt. Helaas is het Landgoed niet toegankelijk voor publiek (ook niet de toegansweg tot aan de typerende poort) maar zo nu en dan vinden hier nog wel reënactments plaats. Dat zijn evenementen waarbij men de tijdsgeest ten tijde van de oorlog probeert na te bootsen. Met kleding, voertuigen maar vooral door het soldatenleven van dag-tot-dag te laten zien. Levende geschiedenis.

Me rijden met eenboog rond Elst om even langs rivier de Linge te kunnen rijden en steken dan de snelweg over naar Bemmel. Daarvandaan steken we ter hoogte van Ressen nog eens die zelfde snelweg over om zo nog wat leuke bochtjes mee te pakken. Bij Slijk-Ewijk vinden we nog meer bochtjes rond het strandpark dat ontstaan is door zandwinning. In Herveld kiezen we dan weer eindelijk koers voor een brede dijk die ditmaal de Betuwe voor het water van de Waal beschermt.

Omstreden

Motorrijders worden door dijken aangetrokken als bijen op bloemen. Iets in ons maakt dat we het haast niet kunnen laten om een mooie dijkweg links te laten liggen. Op de deze dijkweg, die we volgen tot we niet verder kunnen bij Tiel, leer je precies waarom. Prachtige vergezichten, hier en daar leuke bochten maar vooral dat gevoel van vrijheid waar we naar zoeken. Ver voor en achter je kunnen kijken en dan denken ‘deze weg is van mij’. Een beetje paradoxaal is dat wel, want iedereen krijgt dat gevoel als men hier rijdt zij het met een motor, fiets of al wandelend. Dat is dan ook de reden dat het hier bij mooi weer redelijk toeristisch kan aanvoelen qua drukte.

Dat gaat ook op voor de dijkweg die van Wijk bij Duurstede naar Amerongen loopt. Deze relatief smalle weg is in de weekenden en zomers eigenlijk altijd wel goedbezocht en daarom dan ook omstreden. Toch nemen we ‘m op in de route omdat het de mooiste manier is om de Utrechtse Heuvelrug te bereiken. Wees je ervan bewust dat de gemoederen hier soms oplopen en pas je aan. Is het druk en ben je met een (grote) groep? Probeer dan eventueel even op te splitsen in een aantal kleinere groepen.

Grebbelinie

We eindigen deze route in de bossen en velden waar de Grebbelinie gevonden kan worden. Via Leersum piepen we even het bos in waarna we bij Overberg de A12 oversteken. Uit het niets vinden we aan de Biesbosserweg een práchtige bocht waarna we direct naar rechts afslaan en tussen boerderijen komen te rijden. Net buiten het plaatsje De Klomp, bekend van het station dat het deelt met Veenendaal, vinden we nog wat defensieve werken van de Grebbelinie.

‘Toevallig’ zit hier ook het bezoekerscentrum van de Grebbelinie. Een ideale plek om meer te leren over de geschiedenis van het bolwerk, de slag maar ook over de omgeving. Weet je dat allemaal al, of ben je na deze route gereden te hebben al verzadigd van informatie en indrukken? Dan ben je vanaf hier ook heel snel op weg. Veenendaal ligt zelfs anno nu nog op een zeer tactische plek in het land, al is het nu maar vanwege de verschillende snelwegen die binnen handbereik liggen.