Motorrijders.nl is er niet alleen voor, maar ook dóór motorrijders. We delen een passie en daarom ook jouw passie! Wij nemen je mee in het verhaal van John Props en zijn passie voor motorrijden.

Naam:

John Props

Leeftijd:

58

Woonplaats:

Stein

Beroep:

Ambulancechauffeur

Huidige motor:

BMW R1100GS (1999), Honda GL1500CA Valkyrie (1997) en Yamaha XJ900N (1985)

Hoe lang rijd je motor en wat is het dat je zo aantrekt in motorrijden?

“Ik rij al sinds 1984 motor. Het was voor mij al vroeg duidelijk dat er een motor moest komen. Ik reed brommer en had daar al een paar ongevallen mee gehad. Dat was overigens buiten mijn schuld om, maar omdat een bromfiets te snel over het hoofd wordt gezien en eigenlijk beter op de weg thuis hoorde. Na mijn laatste ongeval, met het gips nog om mijn hand, moest en zou er een motorfiets komen. De proefrit werd verzorgd door een vriend van mij en de motoraankoop was een feit. Ik begon met een Honda CX500C in perfecte conditie.

Daarna nooit meer door anderen een ongeval gehad. Vanaf dat moment begon ik met leven. Heerlijke tourritten, mooie vakanties – al dan niet met vrienden – en een leuk clubleven met MMC’72. Vanaf mijn eerste motor zeg ik al: ‘het leven begint als je gaat motorrijden’. Wanneer je de startknop indrukt en de machine tot leven komt, hetzij met een agressieve roffel of met een heerlijke sonore grom, dan geeft die machine echt aan mij door er weer klaar voor te zijn om uitgelaten te worden. Zoals een enthousiaste hond die staat te trappelen om uitgelaten te worden.”

Je schrijft dat je al snel die éne tekortkoming van de CX500C ontdekte. Vertel!

“Ja, toen de tourritjes al snel hele vakanties werden, kwam de werkelijk enige tekortkoming van deze motor aan het licht: de té kleine benzinetank. Na ongeveer 150 kilometer moest je alweer op zoek naar een pomp. En die waren er in de jaren tachtig niet zoveel langs de (snel)wegen in België. Of ze waren gesloten of je had niet het juiste Belgische bankpasje.

Van een dame van de ambulancedienst in Geldrop nam ik toen een Yamaha XJ900N over. Later bleek dat een handgemaakt prototype te zijn. Zij was de tweede eigenaar en had hem via haar broer weten te bemachtigen. Haar broer werkte destijds voor Yamaha Nederland en deze motor was door Yamaha Nederland gebruikt om voor dit type de typegoedkeuring te regelen. Daarna kwam er nog een XT500 bij, die weer vervangen werd door een Honda XLV750R, die weer werd vervangen door een BMR R80GS, die ook weer plaats moest maken voor een BMW R1100GS. Daar kwam dan nog een Suzuki GSX1100G bij, vervangen door een BMW R1100S en uiteindelijk de Honda GL1500CA F6C Valkyrie. Die laatste is ook weer een aparte verschijning in de Nederlandse motorwereld.

Lees ook: Landgezant – Zuid-Limburg

Ik hoop nog zeker tot mijn tachtigste te kunnen doorgaan met deze fantastisch hobby. Dit is leven in optima forma. Je ruikt het leven, je voelt het weer, je bent niet belemmerd door een koekblik (als eigen omhulsel of om je heen op de weg) En zeker met een apartere motor heb je altijd en overal aanspraak. Een Motorfiets is echt iets om te koesteren. En het maakt mij niet uit of dat nu elektrisch of met verbrandingsmotor is. Zo lang de actieradius maar voldoende is.”

Die foto offroad in de duinen, prachtig! Waar is dat ergens en hoe kwam je daar zo terecht?

“Motorreizen is mijn lust en mijn leven. Mijn zus en haar partner gingen met Motortrails naar Peru en hadden gevraagd of ik mee wilde gaan. Graag natuurlijk. Het werd een vakantie waar ik enkele keren toch wel uit mijn comfortzone werd getrokken maar tevens ook de mooiste motorvakantie ooit.”

Zo’n Valkyrie zie je niet vaak. Wat is voor jou de aantrekkingskracht aan die Honda?

“Na ook een BMW R1100S gehad te hebben – en daarmee de verslavende werking van circuitrijden te hebben ervaren – vond ik gezien de noodzaak dat ik mijn rijbewijs zou behouden toch verstandiger om het iets rustiger aan te gaan doen. Een Harley-Davidson stond voor mij gelijk aan het hebben van een midlife crisis of yuppenfiets. Zo kwam ik per ongeluk de Valkyrie tegen. Ik ben op een zaterdag samen met mijn vriendin naar Rotterdam gereden, heb daar een proefrit gemaakt en was gelijk verkocht. Wat een geluid! En wat een souplesse: wat stuurt dat ding bedrieglijk makkelijk. Ik moest en zou hem direct meenemen. In de zeikende regen terug naar Limburg gereden en eigenlijk nog niet eens zo heel nat geworden. Zolang je maar blijft rijden.”

Als wat voor een soort rijder zou je jezelf omschrijven, en hoeveel kilometer rijd je per jaar?

“Ik zou mezelf omschrijven als een doorrijder met sportieve neigingen, maar niet tegen elke prijs. Mijn zus rijdt véél sportiever dan ik. Zij heeft dan ook de nodige cursussen gevolgd bij Wilco Zeelenberg. Als ik met haar meega rijdt dat wel lekker, maar de wetenschap dat achter elke bocht een agent met een laser kan liggen en ik mijn rijbewijs dan kwijt ben weerhoudt mij daarvan. Ik heb het rijbewijs immers hard nodig voor mijn werk. Ik rijd ongeveer zo’n tien- tot vijftienduizend kilometer per jaar.

Trouwens, het feit dat je motorrijdt maakt ook het werk als ambulancechauffeur makkelijker. Je let immers beter op alle omstandigheden die het rijden kunnen beïnvloeden. Af en toe schiet ik nog wel eens uit. Het is heerlijk om een tweecilinder te voelen werken of een zescilinder te horen huilen als een op hol geslagen Porsche.”

Is er nog een zekere ‘droommotor’ in je leven die je ooit zou willen bezitten? En zo ja, welke?

“Een droommotor zal ik zelf moeten bouwen. Dat zou dan een allroad hybride worden. Voldoende actieradius, bij zeer gering verbruik en geluidsproductie. Ik kijk wel vaker naar nieuwe motoren, maar vind de nieuwe GS-en exorbitant duur geworden. Ook worden de motoren vaak veel te complex: je zal maar een storing krijgen bovenop een berg, op een of ander onverhard pad. Er is heel veel moois op de markt, maar ik vind weinig dat veel meerwaarde brengt aan de motoren die ik nu heb, al zou ik cruise control wel fijn vinden.

Koop je nieuw, dan ben je ook verplicht om de beurten bij een dealer te laten doen wat extra kosten geeft. Mocht je onverhoopt eens een schuivertje maken, dan doet elk krasje pijn in je hart én in je beurs. Zonder het onderhoud zelf te doen zou ik waarschijnlijk al lang geen motor meer kunnen rijden.”

Hoe verdeel je de kilometers tussen die drie motoren? Voor welke ritjes pak je de ene, en voor welke de andere?

“Ik ben naast de ’99 BMW R1100GS en een ’97 Honda GL1500CA Valkyrie ook nog in het bezit van die ’85 XJ900N – het handgebouwde prototype. Voor ritjes in België of vakantieritten waar ook offroad aan te pas komt, wordt de BMW gebruikt. Voor de Freakralley van MMC’72 mag de XJ weer eens buiten gaan spelen en voor luxe kampeerweekenden bij mooi weer wordt de Valkyrie gebruikt.

Eigenlijk worden de Valk en de BMW door elkaar gebruikt. Precies zoals het mij op dat moment uitkomt. Voor de BMW heb ik ook nog een extra set wielen met andere offroadbanden. Alle motoren hebben een trekhaak om wat luxer te kunnen gaan kamperen.”

Je noemde al even die elektrische toekomst van het motorrijden. Wat is voor jou eigenlijk een aanvaardbare actieradius?

“Eigenlijk zou een Freakralley (550 kilometer over binnenweggetjes) mogelijk moeten zijn op één lading. Maar 350 kilometer met de mogelijkheid om zeer snel te laden zou ook al voldoende zijn. Hybride – zoals bijvoorbeeld een dieselelektrische trein – zou wellicht ook een optie zijn. Ik juich elektrisch rijden toe, echter blijft de actieradius het grootste struikelblok. Ook het ontbreken van geluid vind ik heerlijk. Wat is er mooier dan hoog in de bergen offroad te rijden in absolute stilte en zo het berglandschap ongestoord in je op te kunnen nemen?”

Ben jij net als John Props gek van motoren en wil jij jouw passie delen op Motorrijders.nl? Meld je dan aan via ons aanmeldformulier!