Motorrijders.nl is er niet alleen voor, maar ook dóór motorrijders. We delen een passie en daarom ook jouw passie! Wij nemen je mee in het verhaal van Chris en zijn passie voor motorrijden.

Naam:
Chris Romeijn

Leeftijd:
48

Woonplaats:
Hoofddorp

Beroep:
ICT’er

Huidige motor:
Ducati Monster 620

Wanneer ben je begonnen met motorrijden?
“Direct toen ik 18 was. Voor mij was duidelijk dat ik meteen een motorrijbewijs moest hebben. Eigenlijk kon en wilde ik niets anders. Ik wilde iets hebben waarmee ik weg kon.”

Daarvoor reed ik al brommer en zat ik regelmatig achterop de motor bij mijn zwager. Zo ben ik wel eens mee geweest tijdens de herfstnachtrit van de KNMV. Dan startte je om acht of negen uur ’s avonds in Barneveld en twaalf uur later kwam je terug. Die route ging door heel Nederland heen. Met zijn allen over dijkweggetjes heen, prachtig. Dan zag je zo’n hele stoet met rode lampjes voor je, een geweldig gezicht. Ondertussen probeerde ik met een lampje op mijn helm of een zaklamp de route te lezen. Dat was een mooie tijd.”

Wat was je eerste motor?
“Toen ik 18 was en mijn rijbewijs haalde, heb ik een Jawa Oilmaster 350 gekocht. Helaas was dat geen goed huwelijk. Een dag nadat ik hem ophaalde, knalde de demper uit de uitlaat. Dat gaf een enorme herrie, met zo’n tweetactmachine. Daarna bestelde de dealer een verkeerde demper en alles liep mis. Na drie maanden heb ik die Jawa ingeruild en het geld teruggekregen.”

Wat trekt jou zo in motorrijden aan?
“Motorrijden is heerlijk. Dat gevoel dat je hard kan gaan, terwijl je daar niet eens hard voor hoeft te rijden. De krachten die je in je fiets voelt, maar ook het buiten zijn. Onderweg kijk je om je heen en voel je de rijwind. Dat vond ik vroeger al fantastisch toen ik nog bij mijn ouders in de auto zat. Dan draaide ik het raampje achterin open en hing ik met mijn gezicht naar buiten. Heerlijk!

Ik vind motorrijden ook makkelijker en prettiger dan autorijden. In de auto heb je veel minder overzicht. Die dikke spijlen van de kooiconstructie die belemmeren je zicht. Daarnaast kun je nergens tussendoor. Nee, ik heb motorrijden altijd prettiger gevonden. Als ik ook een tijdje niet kan rijden, dan word ik chagrijnig.”

Tegenwoordig rij je een Ducati Monster 620. Waarom deze motor?
“Het is een lichte motor met een geweldig geluid en een prachtig uiterlijk. Deze machine heb ik gekocht in 2005. Ik moest er wel even aan wennen. De zithouding, het bokkige karakter en het rijden in de bochten, dat was even anders dan ik gewend was op mijn Yamaha FZR1000. Met de FZR heb ik in 2000 een vervelend ongeluk gehad. Daarna heb ik hem omgebouwd tot een Streetfighter. Toen ik 5 jaar later mijn Monster kocht, was die echt voor ernaast bedoeld. Maar mijn Yamaha is sinds die tijd niet meer uit de schuur gekomen. 3 jaar nadat ik mijn Monster kocht, heb ik de FZR1000 verkocht.

Nooit had ik gedacht dat ik gek van een bepaald merk zou worden, maar dat is dankzij mijn Monster toch gebeurd. Inmiddels hebben we samen zo’n 90.000 kilometer gereden. Afgelopen zomer heb ik het motorblok vervangen. Hij kan er nu weer jaren tegenaan. Maar stiekem heb ik ook nog altijd een oogje op een Moto Guzzi V50, waar ik in dienst op reed. Als je ooit op die motor hebt gereden, dan zit hij in je hart. Die V50 reed zo makkelijk.”

Hoeveel kilometer rij je per jaar?
“Ik rij jaarlijks tussen de 5.000 en 10.000 kilometer. Ik woon in Hoofddorp en werk in Amsterdam. Dan is een motor ideaal. Amsterdam kent een parkeertarief van 7,50 euro per uur, daar heb ik geen zin in. Daarom rij ik zoveel mogelijk op mijn Monster.

Naast het woon-werkverkeer mag ik ook graag toeren. Regelmatig ga ik met mijn broer, zwager en een goede vriend een dagje of een weekend weg. Zo ben ik in de afgelopen jaren twee keer op het Isle of Man geweest, maar ook bij de Ducatiweek in Misano. Tegenwoordig blijf ik vooral in Nederland. Na 200 kilometer op die Monster ben je er wel klaar mee. Hij is niet gemaakt om lange afstanden mee te rijden.”