Motorrijders.nl is er niet alleen voor, maar ook dóór motorrijders. We delen een passie en daarom ook jouw passie! Wij nemen je mee in het verhaal van Andre Pauwels en zijn passie voor motorrijden.

Naam:

Andre Pauwels

Leeftijd:

62

Woonplaats:

IJmuiden

Beroep:

Ambtenaar

Huidige motor:

Honda VTX 1800 (2003)

Hoe lang rijd je motor en wat is het dat je zo aantrekt in motorrijden?

“Motorrijden is de passie van mijn leven. Inmiddels rij ik alweer 44 jaar motor. Ik ben klein begonnen op een Honda Black Bomber 350, eentje die je nog met de kickstarter moest aantrappen. Daarna overgestapt naar een Honda 750 Four waarmee ik de eerste buitenlandreizen maakte. Hierna de Ducati 999, een snelle jongen waarmee de snelheid aanzienlijk omhoog ging en daarmee ook het gevaar. Toen zei een stemmetje ‘stop hiermee, anders gaat het niet goed’. Toen weer terug naar een Honda 750F gegaan waarmee ik ook vele malen naar het buitenland ben geweest.”

Waar gingen die eerste reizen op de 750 Four heen, en wat maakte je mee?

“Mijn eerste reis was samen met mijn vriendinnetje en mijn vriend Willem, die toen op een Honda Black Bomber 350cc reedt. Thuis hadden we twee houten bakken gemaakt en een frame welke we achterop de motor konden plaatsen om al onze spullen mee te nemen. Bovenop de kist lag dan de tent. Toentertijd hadden we nog de kaartrol op het stuur waar we een hele lange, zelfgemaakte route op konden zetten. Regelmatig reed je daarmee dan straten in waar je op dat moment helemaal niet meer in mocht. Zo reden we, binnendoor, naar het plaatsje Wiltz in Luxemburg.

De problemen begonnen al als we even stopten om te drinken of eten; de Honda van Willem was dan bijna niet meer aan te krijgen via de kickstarter. Dan was het trappen en nog eens trappen en vaak ook duwen om hem weer aan te krijgen. Hierna lieten we de motor dan ook vaak gewoon lopen om weer vlugger weg te komen. Na een hele lange dag kwamen we eindelijk aan in Luxemburg. Met de Honda 750 geen problemen gehad, later zelfs nog gebruikt om via een touw de motor van Willem aan te trekken. Na twee weken zijn we toch heelhuids thuis gekomen.”

Hoe lang heb je met die Ducati 999 gereden voordat het stemmetje in je hoofd ingreep?

“Na twee jaar de Honda te hebben gereden, was het tijd om over te stappen naar het echte werk. Dat ‘echte werk’ had ik natuurlijk gezien op de vele races waar we altijd naartoe gingen, en dat moest en zou dus een Ducati worden. Die 999 was natuurlijk een toppertje. De ene na de andere bekeuring vloog door de brievenbus…

Daar waar mijn ouders steeds vrolijker van mij werden, kon het mij niet te gek! Tot het moment dat ik in een hele scherpe bocht onderuit ging en de mazzel had om precies tussen twee bomen door te gaan. Ik had zelf gelukkig alleen veel glijschade aan mijn pak. Mijn motor was helaas totaal vernietigd. Toen ik thuis gebracht werd door de politie, was het thuis oorlog. Mijn moeder schreeuwde meteen: ‘Als je nog zo’n ding koopt, kom je er hier niet meer in!’. Zelfs mijn vader, zelf oud-motorrijder, sprak zich hier duidelijk over uit.

In dezelfde week overleed een motoragent op precies dezelfde plek waar ik onderuit was gegaan. Toen zei het stemmetje in mijn hoofd: ‘als je nu weer zo’n motor koopt, dan gaat het niet goed komen’. Ik wist natuurlijk ook wel dat het weer hard rijden zou worden met zo’n zelfde motor. Na nog een gesprek met mijn vader hebben we afgesproken dat ik voor een tourmotor zou gaan, zodat zij ook weer rustig konden slapen als ik op pad was.”

Jullie hebben al veel reizen gemaakt. Welke landen staan nog op jullie bucket list?

“Ierland en Noorwegen. Onze reis naar Noorwegen was eigenlijk al gepland en al betaald, maar toen gooide de corona roet in het eten. Alles was gesloten en we kwamen het land niet meer in. Gelukkig geen problemen gehad en alle gemaakte kosten terug kunnen krijgen. Nadat we weer konden rijden, kwam de vakantie naar Noorwegen niet uit met de vakantiedagen van mijn vrouw. Zij werkt in de zorg en moet dus al een jaar van tevoren haar vakantiedagen aanvragen.

Toen heb ik zelf de stoute schoenen weer aangetrokken en zijn we op reis gegaan naar Schotland. Daar hebben we de gehele route van de North Coast 500 gereden, zo’n 830 kilometer in totaal. Ondanks dat we bijna twaalf dagen is de zeikende regen hebben gereden, hebben we op en top genoten van dit mooie land. Vandaar dat onze interesse voor Ierland ook bovenkwam! Daarnaast zou ik nog graag met mijn vrouw naar Amerika gaan, echter zijn de kosten hiervoor wel erg extreem. Zelf heb ik al in Amerika en Mexico gereden, maar ik zou er graag nog een keertje wat langer willen rijden.”

Als wat voor soort rijder zou jij jezelf omschrijven? En waarom?

“Ik ben een toerrijder die geniet van het motorrijden en het uitzoeken van mooie routes. Samen met mijn vrouw ga ik er graag op uit. Ik ben wat ouder en wijzer geworden (zeggen ze) in vergelijking met vroeger, en wil er nu vooral van genieten. Met de VTX 1800 kan dit, want het is echt een toermotor. Daarbij, als we de aanhangwagen erachter hebben hangen mogen we toch nog maar 90 km per uur rijden, dus dan kun je er maar beter lekker van genieten!”

Wat voor een aanpassingen heb je aan je motor gedaan?

“De aanpassingen die ik gedaan heb aan de motor zijn begonnen toen ik op een beurs twee zeer grote zijtassen tegenkwam. De motor kreeg daarmee wat meer volume. Na een paar jaar rijden met en groot windscherm was ik daar ook op uitgekeken en ben ik op zoek gegaan naar een batwingkuip. Dat ging jammer genoeg niet zo gemakkelijk voor deze motor, maar ik ben na lang zoeken bij een motorzaak in Friesland uitgekomen die hem kon leveren. Met het monteren van die kuip heb ik meteen de koplamp vervangen voor een halogeenlamp voor wat meer licht. Inmiddels had ik achterop de motor een grote leren tas zitten voor als we er een paar dagen mee weg gingen. Toen mijn maatje zijn Harley-Davidson ging aanpassen kwam zijn topkoffer vrij en heb ik deze overgenomen voor twee leilindes (bomen).”

Waar is het idee ontstaan om een bierfust met tap als aanhanger te bouwen?

“Tijdens de pandemie was er niet veel te doen en konden we ook niet echt rijden. Om mijn tijd te vullen ging ik wat rondsnuffelen op marktplaats waar ik een roestvast stalen onderstel aantrof met banden en een zelfgemaakte vering en as. Dezelfde week heb ik die nog opgehaald in Brabant. Eenmaal hier in de schuur bekeken wat ik er precies mee kon. Ik heb getwijfeld of er een kist of een vat op moest. Ik heb eerst nog en groot expansievat gehad om te kijken of die erop kon, maar dat was het niet helemaal.

Toen had ik ineens de ingeving om er een houten vat op te zetten. Dus zo ging ik op pad voor een wijnvat. Uiteindelijk eentje kunnen vinden, maar met een dicht vat had ik er niks aan. Er moest een klep in gemaakt worden. Hiervoor eerst in alle ringen gaatjes geboord en de ranken één voor één vastgeschroefd. Toen kwam het spannendste moment want ik moest de ringen doorslijpen. Ik had geen idee wat het vat zou gaan doen, maar gelukkig ging dit supergoed en week hij maar en klein beetje uit. Om dit op te lossen heb ik extra beugels gemaakt aan de binnenkant om hem wat meer in de oude vorm te trekken. Voor de stevigheid van het vat daarna de deksel weer pas gemaakt en met rubbers gezorgd dat hij waterdicht is.

Lees ook: Zelfbouwproject? Denk ook hier aan!

Pas toen het vat op de kar bevestigd was, kwam het idee boven dat ik er een biervat van kon maken. Dus via een vriend een tap geregeld en deze erin geschroefd. Daarna nog een tankje gekocht die in het vat geplaatst kan worden maar er ook uit kan als we op vakantie gaan en er spullen in willen leggen. Via een 12 volt pompje gezorgd dat er druk opkomt zodat als we de tap opendoen er bier (of water, of fris) uitstroomt. Als laatste nog de verlichting helemaal aangepast zodat het bij de motor past.

Tijdens onze eerste rit naar Duitsland ging het alleen al mis: de as van de aanhanger brak af… Gelukkig was dat op de laatste dag en kwamen we dankzij de ANWB terug naar huis. Die zelfbouw as bleek het toch niet te zijn. Dus: alles eronderuit gesloopt en een nieuwe as van een aanhanger gekocht. Deze natuurlijk eerst passend gemaakt door een stuk ertussenuit te halen en de boel weer vast te lassen. Inmiddels gaat het nu alweer twee jaar goed! Het is nu een top kar die goed volgt en waar we zeer veel bekijks mee oogsten.”

Dan nog even over die trouwfoto’s. Hoe kwam je op het idee om die op een boorplatform te maken?

“We wilden trouwen met de motor, maar moesten voor de foto’s iets zoeken in de buurt. Omdat dat booreiland toevallig bij ons in de haven lag, leek ons dat wel erg leuk. Zoiets doe je maar één keer! Daar de kapitein van het booreiland regelmatig bij ons op de club en borreltje kwam drinken kwam ik in gesprek met hem. Het mocht van hem om aan boord te komen om foto’s te maken, iets wat best bijzonder is want normaal laten ze geen burgers toe.

Dus, op de dag van de trouwerrij met de motor naar het booreiland gereden. Terwijl wij al foto’s aan boord aan het maken waren, kwam de kapitein onverwachts vragen of die motor niet naar het helikopterdek moest. Nou dat was natuurlijk een top idee. De motor in een grote container gereden en zo – met de kraan van het booreiland – zo’n 50 meter de lucht in gehesen en op het helikopterplatform gezet, waar we zeer mooie foto’s hebben kunnen maken. Onvergetelijk!”

Ben jij net als Andre Pauwels gek van motoren en wil jij jouw passie delen op Motorrijders.nl? Meld je dan aan via ons aanmeldformulier!

Like

...

TwitterFacebookWapp

GEEF EEN REACTIE

Like

...

TwitterFacebookWapp