Ben jij net als Wils van Soldt gek van motoren en wil jij jouw passie delen op Motorrijders.nl? Meld je dan aan via ons aanmeldformulier!
Motorrijders.nl is er niet alleen voor, maar ook dóór motorrijders. We delen een passie en daarom ook jouw passie! Wij nemen je mee in het verhaal van Wils van Soldt en zijn passie voor motorrijden.

- Naam:
- Wils van Soldt
- Leeftijd:
- 75
- Woonplaats:
- Doetinchem
- Beroep:
- Pensionado
- Huidige motor:
- BMW R 1200 RT LC (2014)
Hoe lang rijd je motor en wat was de aanleiding?
“Zesenvijftig jaar. De tijd vliegt als ik zo terugkijk. Het motorvirus houdt al flink wat jaren huis, daar is zelfs geen kruid tegen opgewassen. Een antivirus moet nog worden ontwikkeld. Het begon in de jaren 50 van de vorige eeuw met het bezoeken van het jaarlijkse politiefeest in het Haagse Zuiderpark waar ik vlakbij woonde. Tijdens dit festijn werden op de speelweide in het park diverse politieactiviteiten getoond. Een hoogtepunt voor mij waren wel de demonstraties met de politiemotoren, BMW’s van 500 cc, al of niet uitgerust met een zijspan. Kundig werd er gedemonstreerd hoeveel politieagenten op een motor konden meerijden en hoeveel er op een zijspancombinatie konden meeliften.
Het motorvirus werd verder aangewakkerd door een buurman die een BMW 500 cc bezat. Wekelijks werd de fiets schoongemaakt met een bokkenpoot en benzine. Dat kon toen nog in die tijd zo langs het trottoir. Ik vond het leuk om hem daarbij te helpen en ondertussen lekker kletsen over de prestaties van die sjees. Als dank voor de bewezen dienst nam de buurman mij mee voor een ritje achterop naar Scheveningen. Dat was smullen als er gas werd gegeven of lekker schuinhangend een bocht werd genomen. Op mijn veertiende begon ik al met sparen zodat ik op mijn 16e mijn eerste bromfiets kon aanschaffen. Dat werd een DKW Hummel met een schommelarm aan de voorvork. Met deze brommer veel ervaring op gedaan met onderhouden en sleutelen. Na enige tijd heb ik deze vervangen door een Zündapp Super Combinette.”

Hoe verliep de overstap van brommer naar motor?
“In de bromfietsperiode werd duidelijk dat er meer cc’s nodig waren om meer van de wereld te zien. In die tijd met auto’s wassen, portieken schrobben en het uitvoeren van allerhande klusjes flink gespaard voor de eerste motor. Ik was 19 en kon een mooie, tweedehands Honda Dream 305 cc twin kopen van een particulier. Een zwarte. Het examen in 1966 stelde niet veel voor. De examinator die in een auto achter me aanreed, werd menig maal verloren zodat moest worden gestopt en gewacht op de hereniging. De bijzondere verrichtingen bestonden uit het op de middenbok plaatsen van de motor. Dat is tegenwoordig wel anders en uiteraard beter. Het rijbewijs werd gelukkig in één keer behaald.”

Je ging de wereld in! Hoe ging die eerste reis?
“Als motorrijder ben je natuurlijk lid van de KNMV, die toen nog op de Bezuidenhoutseweg in Den Haag resideerde. Bij de KNMV kon je toen (papieren) routebeschrijvingen verkrijgen voor motorreizen. Afhankelijk van de grootte van de reis, kon je een medaille verdienen als klein- of groottoerist. Daarnaast voorzag deze vereniging ook nog eens in een reis- en kredietbrief voor motorrijders. Pech was ook gedekt, je kwam dus in ieder geval thuis met je motor. De reis ging naar het voormalige Joegoslavië, een mooi land en betaalbaar voor jongelui die er een motorhobby op na hielden. Vergezeld door een motorvriend, die een oude BSA 600 cc ééncilinder had, werd naar Utrecht gereden om mijn neef op te halen. Deze had net een nieuwe Yamaha YR1 350 cc tweetakt gekocht. Met slaapzak, tent en veel gereedschap als bagage werd het een mooie motorrit naar Oostenrijk. Joegoslavië bereikten we via de Würzenpas.
Thuis in Nederland hadden we gehoord dat Hollandse sigaren in het buitenland erg werden gewaardeerd. Ieder van ons had daarom een mooie doos dikke Ritmeesters meegenomen voor bijzondere diensten die onbetaalbaar zijn. De camping was erg primitief en er was geen toegangscontrole d.m.v. een slagboom. Als we de camping verlieten voor één of andere activiteit, vroegen we de bewakers die daar in de schaduw onder een boom lagen een oogje te houden op de motoren bij onze tenten. Als beloning kregen ze daarvoor een sigaar en daar hadden ze wel oren naar. Toen we na ruim een week weer huiswaarts moesten, wilden we vroeg vertrekken. We vroegen de bewakers of ze ons om zes konden wekken, echter stuitte dat op enige onwil. We hebben ze toen maar gevraagd of ze op dat tijdstip een sigaar wilden komen halen. Probleem opgelost!”
Het reizen met de motor had je gegrepen, maar het algehele plezier in het motorrijden ook!
“Absoluut! Ik had met mijn Honda – inmiddels opgewaardeerd naar een heuse Black Bomber – al een aantal mooie motorreizen gemaakt naar Spanje, Griekenland en een trip waarbij we Istanbul wilden bereiken. Door onder meer een gescheurd blik Castrol olie die zich in een van de weekendtassen bevond, bleek de reistijd onvoldoende om Turkije te bereiken. We stelden koers bij en pakten vanuit Dubrovnik de boot naar Bari, in het zuiden van Italië. Tijdens de reis naar het noorden bezochten we en natuurlijk de Vesuvius en Pompeï. In Rome het Vaticaan aangedaan waar – na ons bezoek – bleek dat mijn splinternieuwe motorbril van de helm was gestolen. De motoren waren geparkeerd op het St. Pietersplein op een parkeerplaats en met de helm op de tanktas. De parkeerwachter die zijn geld kwam ophalen hebben we stijf vervloekt: hij kon fluiten naar zijn geld omdat hij zijn werk niet goed had gedaan.
De verdere reis verliep langs de kust naar Pisa. Daarna volgde een mooie rit naar Parma dwars door de Apennijnen. Een gevaarlijke route vol klimmen, haarspeldbochten en zacht asfalt door de warmte, maar wel mooi. Via Lugano een natte rit door Zwitserland waarvandaan we via Basel Duitsland inreden. Om ongeveer 1 uur ’s nachts bereikten we Frankfurt waar we de tenten op een parkeerplaats van een raststätte opzetten. De laatste dag reden we in de gietende regen door de Eifel naar Venlo – en dat zonder motorbril! Een stop was soms noodzakelijk omdat het een en ander moest worden uitgewrongen. Het was een ‘eindeloze’ trip om nooit meer te vergeten. Wat is motorrijden toch fijn.”
Na een aantal jaar Honda gereden te hebben koos je voor meer comfort, met de aankoop van een BMW.
“Gezien het plezier in het motorrijden was het voor mij wel duidelijk dat ik dat nog wel enige jaren zou volhouden. Een meer degelijke motor was mijn wens en uiteraard zonder ketting. De keuze viel op een zwarte R60-5, met gewone carburateurs met gasschuif, vlotterchoke voor de start en natuurlijk een cardanasaandrijving. In de jaren daarna volgden er vele modellen van het Beierse merk. Na de komst van de kinderen ging het motorrijden op een laag pitje. Door de verhuizing naar Boskoop werd de fiets hoofdzakelijk gebruikt voor woon-werkverkeer. Op de vrije zaterdagen werden vaak ritjes gemaakt in de polder langs de Vlist tussen Haastrecht en Schoonhoven en vervolgens over de Lekdijk naar Vianen.
Inmiddels rijd ik enige jaren met een R1200 RT waarmee ik al mooie ritten gemaakt heb. Het rijden gebeurt zo mogelijk altijd over binnenwegen en worden auto(snel)wegen principieel vermeden. Met mijn huidige navigatie zijn bestemmingen via kronkelroutes eenvoudig te kiezen en kronkel je zo door de mooiste gebieden. Het rijden op deze motor met het geweldige koppel van maximaal 125 Nm is een belevenis als je het gas opendraait. Bij 3.000 tpm is al bijna 90 Nm aanwezig. Ongeacht de gekozen versnelling accelereert de motor geweldig met een mooi sonoor geluid uit de uitlaat.”

Een mooi motorleven zoals ik het zo hoor! Wat heeft de toekomst voor jou als motorrijder nog in petto?
“Ja, fijne herinneringen en tot nu toe zonder noemenswaardige schades aan motor en lijf. Wel waren er menige schrikreacties die ontstonden door wangedrag van medeweggebruikers en die gelukkig konden worden gepareerd en gecorrigeerd om schade te voorkomen. Ook lichamelijk letsel is me bespaard gebleven door mijn defensieve rijgedrag. Ik hoop nog een aantal jaar door te gaan met deze mooie liefhebberij met in het achterhoofd de spreuk: ‘Rijd nooit harder dan je engelbewaarder kan vliegen, tenzij dat engeltje op je schouder zit’.
En voor de toekomst? Ik volg de ontwikkeling van elektrisch aangedreven motorfietsen met interesse. Tot op heden nog niet zelf een elektrisch aangedreven motor bereden, maar dat zal niet lang meer duren. Van andere motorrijders heb ik al gehoord dat het rijden op zo’n fiets geweldig is maar dat actieradius, oplaadtijd van de batterij en aanschafprijs de reden is dat nog even wordt gewacht met de aanschaf. Als elektrische aandrijving de standaard moet worden, zullen binnen afzienbare tijd de accueigenschappen en laadsnelheid moeten verbeteren.”

Super mooi verhaal.
Dag Chris,
Fijn te vernemen dat je van het verhaal hebt genoten en vergeet niet zelf te genieten van het motorrijden.
Gr. Wils van Soldt
Een ontzettend leuk verhaal! En ik maar denken met mijn 67 ste dat ik “wellicht”
te oud wordt voor de motor. Ik bezit een R1200GS uit 2019, en ben van een Japanner overgestapt naar een BMW.
Het eerste genot was de Handvatverwarming, tjonge wat heb ik die gemist, en de rest sluit ik mij helemaal aan bij Wils van Soldt, over het rijden met een BMW, wat zijn die comfortabel, met allerlei rijopties, wat de veiligheid ten goede komt.
Dag Ruud,
Regelmatig rijd ik met een vriend die ook een GS heeft. Ook hij, net zo als jij en ik, geniet van wat een fiets anno 2000 met al die veiligheidsvoorzieningen en wat het comfort biedt. En dan de huidige perfecte motorkleding, niet meer nat tot op je botten.
Vergeet niet, een mens is zo oud als hij zich voelt en met een goede gezondheid kan nog lang worden motorgereden! Leuk te lezen in je reactie dat je items herkent in mijn verhaal over het motorrijden van jou.
Gr. Wils van Soldt
Mooi verhaal en als ik dit lees, ga ik weer terug in de tijd dat toen ik pas mijn motorrijbewijs had 1978 en ik toen met een stel vrienden ook naar Duitsland en Oostenrijk reed op een 500cc BMW. Een hele beleving toen wat is motorrijden toch een mooie hobby. Momenteel rij ik een BMW 1600 K Bagger Grand America
en hoop hiermee nog veel verre reizen te maken.
Dag Ger,
Ook jij geniet van het rijden zoals blijkt uit de lof over je rit naar Duitsland en Oostenrijk met je vrienden. En nu een zware BMW K1600, dat moet zeker top zijn, geen helling te steil met zoveel kracht onder je. Veel plezier het komende motorjaar en veel veilige kilometers.
Gr. Wils van Soldt
Mooi verhaal, ik heb vanaf 1975 tot begin jaren 80 een Honda bromfiets C320 gereden bouwjaar rond 1970. Leuk om te zien dat er duidelijk uiterlijke overeenkomsten zijn mbt koplamp en tank. Groet Erik van Ipenburg, sinds maart 2022 heropgestapte motorrijder ( Yamaha Diversion 600 uit 2003)
Dag Erik,
Als je die Honda bromfiets nog hebt is hij nu een mooie veteraan van 53 jaar. Wees er zuinig op als je hem nog bezit. Ik kan me nog dat model herinneren, hij lijkt idd. veel op de de Honda CB450 alias Black Bomber.
Leuk te lezen dat je nu op een mooie Yamaha Diversion uit 2003 rijdt. Knappe leeftijd van 20 jaar maar voor een Yamaha is dat geen probleem. Kwalitatief goede motoren. Op de afbeelding voor de Felbertauerntunnel in mijn artikel zie je de Yamaha 350 staan uit 1967. Die is onlangs afgestoft en weer na ruim 50 jaar aan de praat gebracht. Nu inmiddels 55 jaar oud en rijdt nog prima. Yamaha kwaliteit!!
Erik, geniet van veilig motorrijden en bedankt voor je leuke reactie.
Gr. Wils van Soldt, Doetinchem
Wat een mooie ervaring heb je in de loop van tijd meegemaakt. Ik loop ongeveer 10 jaar achter in leeftijd. Het brommer en motorrijden deed ik ook zodra dat wettelijk was toegestaan. Het motorrijden is mijn passie. In de loop van de jaren heb ik aardig wat landen in Europa aangedaan met de motor. Hardrijden is geen kunst. Maar veilig rijden is wat anders. Het herkennen van risico’s en daarop anticiperen is de kunst. Afgelopen jaar heb ik mijn certificaat als motorreisbegeleider gehaald. Afgelopen jaar mijn eerste reis met een groep van 15 personen begeleid. Het is zo gaaf om dat te doen. Ik hoop zeker nog de komende 10 jaar op mijn tweewieler te rijden. Ik hoop dat je nog veel mooie en veilige kilometers kan maken. Geniet er van. Groeten uit Zoetermeer.
Dag Cock,
Ik ben het helemaal met je eens over het hard rijden en veilig rijden! Ook leuk te lezen dat je flinke ritten door Europa hebt gemaakt en daardoor veel km-ervaring hebt opgedaan. En nu
gecertificeerd motorbegeleider bent. Flink om dat nu nog op te pakken zo rond je 65 jaren. Ik hoop dat je aan het begeleiden veel plezier beleeft.
Na mijn trouwen heb ik ook in Zoetermeer gewoond in het Alferbos waar mijn motor goed kon worden gestald in de kelderbox onder de flat.
Cock, bedankt voor je sympathieke reactie.
Gr. Wils van Soldt Doetinchem.
Ik heb jaren geleden ook een Black Bomber gehad
Dag Ad, hoe was jouw ervaring met de kwaliteit en onderhoudskosten eind jaren 60 van de vorige eeuw?
Gr. Wils van Soldt
Hoi Wils,
Je verhaal met plezier gelezen. Ik was er een aantal keren bij: eerst met onze (opgevoerde) Zündapp’s: historisch: in 6 dagen 6 landen bezocht: in Zwitserland (Bazel) 3 kwartier: we moesten vanuit Duitsland weer snel via Frankrijk, België en Luxenburg weer terug naar huis.
Legendarisch onze ritten in 1967 en 1968 naar Joegoslavië .
Zoals je weet heb ik de Yamaha 350 cc YR1 tweetakt bouwjaar 1967 nog steeds rijklaar in bezit. Maar voor mij is 100 km per ritje voldoende. Binnenkort als de bollenvelden weer in bloei staan plannen we natuurlijk weer een ritje. Een schitterend verhaal heb je geproduceerd. Groetjes en tot binnenkort. Je neef Joop Landman O, ja: onze ritten naar de TT in Assen met Mike Hailwood, Jim Redman, Luigi Taveri en Ralph Bryans op de 4, 6, 5 en 2 cilinder Honda’s zou ik bijna nog vergeten. Dat waren nog eens motorraces. Daarna nog even de zijspannen.
Hoi Joop,
Leuk Joop dat jij nog wat oude meuk aan het verhaal hebt toegevoegd in je reactie. Beginnend met het brommertje en daarna de motor. Allemaal lang geleden maar nog goed in mijn geheugen. Bedankt voor je reactie.
Groeten, Wils