Ron Betist is een man met heel veel bijnamen. Maar wie er nou écht schuilgaat achter namen als de ‘Prince of Cool’? We vragen de motorrijdende duizendpoot het hemd van het lijf.

Foto’s: Ron Betist, Vincent Burger, Sjoerd Schenk, Gijs Paradijs

Velen kennen Ron als de man op de groene Triumph Thruxton. “Ik zeg altijd dat ik ben getrouwd met Triumph, maar dat Norton mijn maîtresse is. Hiermee wil ik maar aangeven dat Engelse motoren een speciaal plekje hebben.” Alles klopt volgens hem: het design, het geluid, de rijeigenschappen en het gevoel op reis te zijn in de tijd. Met name de caféracer stijl heeft altijd zijn voorkeur gehad, maar dan wel met alles erop en eraan.

“Daarmee doel ik gelijk op mijn andere credo “always ride in style”. Hoe leuk is het als het totaalplaatje gewoon klopt!” De manier waarop Ron rondrijdt op zijn verbouwde Thruxton doet veel mensen het hoofd draaien. Zijn liefde voor motoren is niet beperkt tot alleen die van Engelse origine. Ron: “Ik heb van alles gereden en vind heel veel mooi. Van vet Amerikaans naar gestileerd Italiaans tot aan het ‘zen-achtige’ getump van een Royal Enfield.”

“Ik had er vandoor moeten gaan!”

Ron groeide op met motoren en de politie. Zijn vader werkte vanaf de late jaren vijftig bij de Motordienst in Amsterdam. Tot aan zijn pensioen in 1985 is hij daar gebleven. Ron: “Op het laatst was hij ‘Chef Motordienst’, een legendarische man zonder angst. Niet de makkelijkste, maar wel alom gerespecteerd.”

Tijdens de rellen van 1966 en 1980 voerde zijn vader de motorrijders aan die toen nog een gevreesd onderdeel waren van de Mobiele Eenheid met zijspannen. Privé reed vader ook motor, maar Ron was altijd al net even fanatieker. Ron: “Als jongetje van twaalf ging ik al naar sprintwedstrijden in het havengebied in Amsterdam en dan pikte ik regelmatig de motor van mijn vader. Dat ging een keer niet goed toen zijn collega’s mij aanhielden en de motor in beslag namen. Mijn vader zag later de motor op het bureau binnenkomen en vroeg zijn collega’s hoe ze daar aan kwamen. Nou toen heb ik op mijn kop gekregen: Ik had me laten pakken, terwijl ik er vandoor had moeten gaan haha!”

“Ik heb een aantal jaren onder zijn leiding als motorrijder bij de verkeersdienst mogen werken. Echt een unieke ervaring wat betreft motorrijden, maar het samenwerken botste nog wel eens.” Ron is volgens eigen zeggen veel te eigenwijs voor hiërarchie. Na zeven jaar heeft hij de politie vaarwel gezegd en is hij aan de slag gegaan in de muziekindustrie. Ron: “Dat ging ongeveer van zwart/wit naar fullcolour!”

Bezig baasje

Ron heeft energie voor tien: “Weinig slapen en vroeg op staan om te sporten, want dan heb ik ‘een voorsprong op de rest van de wereld’. Vooral in de zomer is dat wel fijn hoor. We hebben een huisje op het strand tussen Bloemendaal en Zandvoort waar ik heerlijk met mijn kajak ver de zee op ga om de zonsopgang te bewonderen.” In de tijd dat hij in de muziekindustrie zat, was hij altijd druk en onderweg. Met 120 vluchten per jaar is het een wonder dat hij drie zoons heeft. Sinds de jongste ook uitgevlogen is, zou je denken dat hij tijd over heeft. Niets is minder waar: “Ik werk al jaren veel vanuit huis, maar mijn dagen beginnen vroeg in de ochtend en de computer gaat meestal pas rond half elf in de avond uit.”

En dat hij druk is, is goed te merken. Google Rons naam en je komt o.a. uit op initiatieven als BikeBrewers, Amsterdam Classic Riders en MotoShare. “BikeBrewers is een uit de hand gelopen hobbyproject. Ik ben begonnen met schrijven over motoren toen ik mezelf als sleutelaar had gediskwalificeerd.” De Triumph Thruxton die hij uit Amerika had gehaald wilde hij zelf gaan verbouwen tot een caféracer. Diezelfde winter wilde hij de Bonneville van zijn oudste zoon aanpakken. “Alles liep even anders met als gevolg dat mijn motorblok total loss was en dat van hem moest twee keer gereviseerd worden.” Een medelid van het Triumph Owners clubblad had gelukkig nog een blok liggen dat hij mocht overnemen, maar daarvoor moest hij eerst even een stuk schrijven.

“Het technische deel laat ik tegenwoordig aan anderen over. Ik beperk mij tot het rijden en schrijven.” In 2015 is BikeBrewers gestart door vriend Joeri. Uiteindelijk had hij er geen tijd en zin meer in en neemt Ron het twee jaar geleden over. Inmiddels werkt hij er met vier anderen en is het customplatform één van de vijf grootsten ter wereld. Daarvan is het overigens ook de enige met Europa als basis. Ron: “We werken nu hard aan het realiseren van nieuwe plannen waarmee we ons gaan onderscheiden van de rest. Nu is dat nog veelal hetzelfde; Alles heeft de vorm van een online ‘glossy’ magazine. Gezamenlijk strijden de grootste ‘bladen’ om als eerste het verhaal van een nieuwe custombouw te publiceren. Ron: “Ik ben ervan overtuigd dat BikeBrewers met een andere koers een heel andere positie binnen de Europese motorwereld zal krijgen.”

Nationaal en internationaal verbinden

Tijdens een kop koffie met de Classic Riders-afdeling uit Amsterdam, komt Ron in contact met medelid Michel Peters. “Hij vertelde mij actieve investeerder te zijn in MotoShare. Als vanzelf pakten we wat zaken op waardoor ik vanaf april 2020 actief betrokken ben geraakt bij de organisatie.” En de zaken gaan goed. Motoshare groeide met liefst 125%. Mede doordat dealers de verhuurwebsite nu ook weten te vinden, is het aanbod enorm toegekomen. Ron: “MotoShare is actief in Nederland, België, Frankrijk en Spanje en we zullen verder uitbreiden naar Portugal, Italië, Duitsland en het Verenigd Koninkrijk. Wat ooit begonnen is als verhuurplatform voor particulieren, heeft nu de focus om in het buitenland ook vooral dealers erbij te betrekken.”

"Alles liep even anders, met als gevolg dat mijn motorblok total loss was" - Ron Betist

Maar ook dichter bij huis is Ron actief met de Amsterdam Classic Riders, door hem opgericht in 2018. Het is een onderdeel van de New York Classic Riders. Daarvan zijn wereldwijd nu zo’n veertig communities, met in totaal meer dan vijfduizend rijders. De motoren zijn retro, vintage of klassiek maar het gaat vooral om de verbinding tussen elkaar; Het maken van leuke ritten en de bijzondere ervaringen uitwisselen. Ron: “De groep in Nederland bestaat inmiddels uit zo’n 250 (inter)nationale leden. Het is fantastisch om de verbinding en energie tussen de mensen te zien, zowel onderweg als online.”

Lees ook: The Distinguished Gentleman’s Ride

Iets wat die energie als geen ander verbindt zijn de motorevenementen. Ron houdt zijn interne ‘ondeugende kwajongen’ in toom door betrokken te zijn bij goede doelen. Ron: “Zo ben ik ooit begonnen met de ‘Máxima’s Helden Kerstrit’. De kinderen in het Prinses Máxima Centrum voor Kinderoncologie vechten voor het herwinnen van hun gezondheid. Met deze rit proberen we ze een hart onder de riem te steken. Deelnemers rijden dan verkleed als kerstman of -vrouw op de motor en zamelen geld in voor het centrum.”

Voor Ron Betist is eigenlijk elk moment op de motor bijzonder, al zo’n 45 jaar: “Ik vind (te) veel dingen leuk en zou het liefst alleen maar met motorrijden bezig zijn. Gelukkig kan ik dat met mijn werk goed combineren waarbij ik waanzinnig mooie content mag maken en motoren mag uittesten. Het rijden op echte klassiekers zoals de Honda CB750 of Laverda SFC 750 zal ik dan ook niet snel vergeten.”

Volg Ron Betist via Instagram, Facebook of verbind met hem op LinkedIn.