Mijn motor en ik – Chel Horrevoets

Motorrijders.nl is er niet alleen voor, maar ook dóór motorrijders. We delen een passie en daarom ook jouw passie! Wij nemen je mee in het verhaal van Chel Horrevoets en zijn passie voor motorrijden.

Naam:

Chel Horrevoets

Leeftijd:

78

Woonplaats:

Elburg

Beroep:

Pensioen

Huidige motor:

Triumph Thruxton R en Moto Guzzi V85 TT Travel

Hoe lang rijd je motor en wat is het dat je zo aantrekt in motorrijden?

“Ik ben 78 jaar en rijd nu zestig jaar motor. Ik was al jong geïnteresseerd in motoren en in de TT. In de winter vroeg ik dan alvast of ik naar de TT mocht. Dat was dan goed, maar als de dag daar was moest ik op de boerderij van mijn ouders nog helpen met het hooi naar binnen halen of schoffelen. Dan was ik toch weer niet op de TT. Dus dan liep ik de hele dag met een zakradio te luisteren naar het commentaar van Piet Nortier. Boos dat ik dan was, maar daar hielp geen moedertjelief aan.

Met tweeëntwintig jaar ben ik van de boerderij vertrokken naar mijn huidige woonplaats. Vanaf toen kon ik wel naar de TT.

Ik had toen al een motor. Die wilde ik al op mijn achttiende, iets waar mijn vader zeer op tegen was. Ik kon een nieuwe brommer krijgen maar die wilde ik niet. Mijn meisje – inmiddels al 55 jaar mijn echtgenote – werkte bij een motorzaak waar een prachtige DKW 175 stond voor 500 gulden.

Op een avond ben ik de motor toch gaan ophalen. Nou dat heb ik geweten! Ik kreeg op mijn donder. De ‘gvd’s’ vlogen door de lucht maar de aanhouder wint! Dus dat is nog steeds onze grootste hobby. Ik heb ook 37 jaar dienst gedaan als baco of cameraman bij de TT en gesleuteld bij een paar wegracecoureurs. Dat was in grote strekken mijn verhaal, ik hoop dat je er wat aan hebt.”

Hoeveel kilometer rijd je per jaar?

“Per jaar kom ik ongeveer op 13.000 kilometer die ik met twee motoren afleg. Een Triumph Thruxton R in caféraceruitvoering en een Moto Guzzi V85 TT Travel. Dat is inmiddels motor nummer 37. Ik rijd om en om met de motoren. Als het koud is heeft de Guzzi mijn voorkeur vanwege zijn hoge scherm en handvatverwarming.

Zoals al genoemd ben ik begonnen met een DKW. Daarna volgde een BMW R 26, BMW R50 en een Kawasaki 250 Samurai. Met die Kawasaki kwam ik bij Zwolle stil te staan ter hoogte van de IJssel. Ik had helemaal geen trekkracht meer omdat het tandwiel los was gelopen. Het was 3.00 uur in de nacht en ik stond in het pikkedonker langs de A28. Gelukkig stopte er een vrachtwagen. De laadklep ging naar beneden, de motor mocht erin en ik werd thuis voor de deur afgezet. Klasse!”

Welke van die 37 motoren heeft de meeste indruk op je gemaakt?

“Dat is waarschijnlijk de Yamaha GTS1000. Maar mijn huidige Triumph Thruxton zit er niet ver vandaan. Dat is overigens ook een prachtige motor om naar te kijken! De motor die de minste indruk op me heeft gemaakt was een Suzuki GS 850. Dat was een zwabberding. Het probleem werd gedeeltelijk opgelost met een andere set schokdempers van KONI.

Of er ook motoren bijzaten die ik het liefst had willen houden? Ik had alle motoren wel willen houden! Maar ik was al blij dat ik iets had om in te ruilen om de volgende te kunnen betalen.”

Je bent volgens mij best reislustig, waar ben je zoal geweest met de motor?

“In al die jaren dat ik nu motorrijd ben ik lid geweest van toerclub MCZeo in Zwolle. Met mijn vrouw (ook 78 jaar) ga ik overigens al twintig jaar lang steevast op de motor naar Groot-Brittannië en Ierland. Mijn vrouw en ik vinden deze landen supermooi. De mensen zijn er erg motorminded en de natuur is er overweldigend mooi. Wij overnachten altijd in pubs en herbergen, kleinschalig. Je kunt er goed eten en ‘s avonds is het er supergezellig. Wij zijn er inmiddels meer dan twintig keer geweest. Nu gooit corona roet in het eten!

Daarnaast hebben we een caravan waar de motor in kan. In het voorjaar gaan we daarmee Europa in en maken dan mooie ritten in de omgeving. De Thruxton past in de caravan. De Guzzi niet. Te breed.”

 Je bent ook zeer betrokken geweest bij de motorsport. Hoe rolde je daar in?

“De organisatie van de eerste wegraces in Raalte en Oldebroek vroeg mensen van mijn motorclub om langs de baan dienst te doen. Zo ben ik bij de wegrace betrokken geraakt. Daarna werd er een bacospecialistengroep opgericht om dienst te doen bij de TT. Daar was ik natuurlijk bij, maar ook bij ongeveer twintig andere wegraces in Nederland. Van Eemshaven tot Heerlen.

Dat heb ik met veel plezier gedaan, al heb ik ook minder mooie dingen meegemaakt. Het verongelukken van Terry Haslam in Assen bijvoorbeeld. Dat gebeurde in Strubben waar ik aanwezig was als postleider. Je probeert dan te redden wat er nog te redden valt, maar dat helpt dan niet meer. In Tolbert is Jack Middelburg voor mijn voeten verongelukt. Als ik mijn ogen dichtdoe zie ik alles nog voor me.

Daarnaast deed ik bij de TT en andere wegraces in het land ook camerawerk. Op de gevaarlijkste punten van het circuit stonden cameratorens van waaruit je de rijders in beeld nam. Bij een crash moest je het ongeval van begin tot eind proberen vast te leggen. Die beelden kwamen bij racecontrol waar dan beslissingen genomen konden worden betreffende het ongeval.

Op een bescheiden niveau heb ik nog gesleuteld bij nationaal coureur Arjan Lugtmeier. Die reed in de klasse 250-400 en later in de 125-klasse. Dat betekende overdag dienstdoen als baco of als cameraman en ‘s avonds onderhoud plegen aan de motor. Ook heb ik diverse hand-en-spandiensten verricht voor Barry Veneman, zoals het mede oprichten van een supportersclub en het zoeken van sponsors.”

Ben jij net als Chel Horrevoets gek van motoren en wil jij jouw passie delen op Motorrijders.nl? Meld je dan aan via ons aanmeldformulier!