Haar opa, ooms en vader reden vroeger allemaal motor, maar zelf had ze voor haar 21ste jaar nog nooit op een motor gezeten. Wel had ze tijdens deze 21 jaren herhaaldelijk over hun motoravonturen gehoord. Ibolya komt namelijk uit een familie die avontuurlijk is en graag verhalen vertellen.

Dat papiertje moest er komen

Al vanaf jongs af aan had ze zich voorgenomen om “als ze later groot was” haar motorrijbewijs te gaan halen. Toen de tijd rijp was moest ze haar geld nog aan haar studie besteden, maar haar droom bleef. Haar toenmalige man haalde als eerste het felbegeerde papiertje. Dat jaar gingen ze gelijk op hun luchtgekoelde vier cilinder Honda Bol d’Or 900 op motorvakantie. In Tsjecho-Slowakije (dat heette toen nog zo) kreeg ze hierop haar eerste rijles: op een grasveld op de camping. Ze kwam tot de conclusie dat achterop de motor zitten leuk was, het stuur zelf in haar handen te hebben was nog veel leuker!

Ibolya zou bij terugkomst in Nederland met haar motorrijlessen gaan beginnen maar een ongeluk met haar racefiets gooide roet in het eten. Ze verloor vier voortanden, had een zwaar gekneusde kaak en haar hele gezicht lag open. Pas toen alles een beetje genezen was, drie jaar later, was ze in staat om de motorrijlessen te gaan volgen. Ze moest wel psychisch een drempel over, want de angst voor vallen zat er goed in.

Je kunt je wel voorstellen hoe blij ze was toen ze eindelijk haar eerste motor in ontvangst kon nemen. Een Kawasaki ZZR 250, een roze twee cilinder met 34 Pk en een topsnelheid van 170 km per uur. Het was een pittig ding, maar het voldeed niet aan haar behoefte om goed met de mannen, die beiden een Honda Goldwing GL 1200 reden, mee te kunnen rijden. Ze moest de Kawa dan constant boven de achtduizend toeren houden om hun bij te kunnen houden.

Na een paar jaar werd er een  plan gemaakt om naar Noorwegen af te reizen en de Kawa moest plaats maken voor een Ducati 600 SS Nuda. Een luchtgekoelde twee cilinder met een geweldig koppel dat bij optrekken de Goldwings zijn achterlichten toonde. De Duc stuurde messcherp door het bochtige Noorwegen, maar na een dag of elf begon hij er moeite mee te krijgen. Dat was niet des Ducs. Een lekke voorvork keerring bleek het probleem te zijn. De reparatie moest bij de dichtstbijzijnde garage gedaan worden, slechts een kleine 1600 km verderop. Na de reparatie, die drie dagen duurde, zette wij de schitterende reis weer voort.

Flinke wending in het motorrijden

Terug in Nederland werd Ibolya echter ernstig ziek. De Duc stond bijna twee jaar stil voor haar deur en omdat de vooruitzichten nog niet goed waren, besloot ze hem met pijn in haar hart te verkopen.

Een tiental jaar later stapt ze op de Suzuki GSX 400 Impulse van haar vriend. Hij heeft ook nog een Suzuki GSF 1200 Bandit en Ibolya begint opnieuw aan haar motoravontuur. Ze schaft een Suzuki GSF 600 Bandit aan maar met deze motor wordt ze geen vriendjes. Ze ruilt hem in voor een Suzuki TU 250 Volty, een luchtgekoelde eenpitter met 20 PK. Met zijn klassieke voorkomen en heerlijk lichte gewicht van 125 KG toert zij zes jaar lang door Nederland en België. Haar vriend heeft zijn Suzuki ondertussen ingeruild voor een Yamaha FJR 1300 waarmee zij samen de grotere motorreizen maken.

Een echte allemansvriend

Maar haar verlangen naar een grote motorreis waar zij zelf achter het stuur zit blijft knagen. In februari van dit jaar (2020) besluiten ze om een reis naar Corsica te gaan maken. Ze heeft haar oog laten vallen op een Honda CBF 600. Tijdens de enige sneeuwbui van dat jaar maakt zij haar proefrit en ze is gelijk verkocht. De motor heeft handvatverwarming, een SMR-opzetruit, automatische kettingsmeerder, ABS, navigatie en vier koffers. Met haar lengte van 1.63 haalt ze makkelijk met beide voeten de grond. De Honda stuurt makkelijk en is een echte allemansvriend, echter de koppelings- en remhendels zijn te groot voor haar. Gelukkig kan je verstelbare hendels kopen, zodat dit ongemak binnenkort tot het verleden behoort. “Zodra ik erop zat voelde de Honda gelijk vertrouwd aan. Een groot voordeel is dat er geen chokehendel meer bediend hoeft te worden. De automatische choke van de injectie helpt tijdens de koude proefrit, het sneeuwde immers, om de motor mooi stationair te laten lopen.  De Honda heeft onder de 4000 toeren nog genoeg power om als je iets te hoog in je versnelling zit, toch nog te kunnen accelereren. De CBF heeft een sportief motorgeluid en een fijn stuurkarakter. Het is een echte allemansvriend.”

Ze heeft haar behoefte aan (motor)avontuur namelijk nog lang niet bevredigd. Een van haar wensen is om een grote reis naar de Noordkaap te maken en via de Baltische staten en Hongarije (land van haar vader) pas weer terug te komen. De CB is daar de perfecte metgezel voor en deze reis gaat dan ook nog zeker komen geeft Ibolya aan.