Is een Honda Goldwing een motor voor oude mannen met grijs haar en een buikje? Je zou het haast zeggen, als je naar de gemiddelde eigenaar kijkt. Maar niets is minder waar. Tenminste, dat vinden vier van de jongste Goldwing-rijders in Nederland. Quintin Bruikman (24), Nick Windmeijer (25), Richard Lentjes (35) en Roel Hermeling (35) zijn bij lange na nog geen veertig en ze zijn helemaal gek van deze machines.
Een ouwe lullen motor, rijdend bankstel, touringcar en Tupperware machine. Flatteus zijn de bijnamen voor de Honda Goldwing bepaald niet. En eerlijk is eerlijk, er zit ook wel wat in. Met zo’n enorme machine, omringd door koffers en voorzien van een zadel dat waarschijnlijk comfortabeler zit dan de troon van Willem-Alexander, kun je niet anders concluderen dan dat dit het slagschip onder de motoren is.
Zet de berijder vervolgens zijn helm af, dan komt er doorgaans een kalend hoofd met wat grijze lokken onder vandaan. Zoek je jongere Goldwing-rijders, dan zul je met een lampje moeten zoeken. Maar ze bestaan. En het mooie is, ze zijn trotser op hun motoren dan een aap met zeven staarten.
“De een vindt hem gaaf, de ander vindt het een ouwe lullen motor”, zo vat Richard Lentjes de reacties samen op zijn Goldwing. Hij heeft een GL1800 uit 2002 in de garage staan. De ultieme toerbuffel, voorzien van een radio en met zijn enorme kuip en koffers de absolute koning onder de motoren op de weg. Een machine die door het verkeer glijdt.
“Voor mij is het niet per se een ouwe lullen motor”, lacht Lentjes, die er regelmatig tochten van 300 tot 500 kilometer mee rijdt. “Het is een echte toermotor. De Goldwing rijdt fantastisch. Je kunt er rustig mee toeren, maar hem ook sportief gebruiken. Ondanks dat hij 400 kilo weegt, merk je daar niets van tijdens het rijden. Alles gaat zo soepel, zo perfect. Je bent de koning op de weg.”
Koningen van de weg
De koning op de weg, dat zijn Quintin Bruikman en Nick Windmeijer ook. Als het even kan, dan komt bij hun de Goldwing uit de garage voor een rit. “Ik kocht mijn eerste Goldwing vijf jaar geleden. Een GL1000 Ltd, een motor waar ik vroeger al kwijlend naar stond te kijken”, kijkt de 25-jarige Windmeijer terug. “Het was een schuurvondst, een machine die jaren had staan te verstoffen. Het kostte me al mijn spaargeld, ik moest een klassieker verkopen, mijn auto verkopen en toen het laatste geld ervoor lenen van mijn vader. Vol trots vertelde ik daarna aan mijn vrienden dat ik een Goldwing had gekocht. Elke keer werd het stil en keken ze me aan van: ‘Doe normaal, man!’”
Quintin Bruikman is met zijn 24 jaar waarschijnlijk de jongste Goldwing-rijder in Nederland. Hij herkent de reacties die Windmeijer krijgt. “Als het op een verjaardag over motoren gaat, dan denken mensen vaak bij een Goldwing direct aan een bankstel op wielen. Dan beginnen ze over 50-plussers die hier op rijden. In principe klopt dat wel, maar ik ben de vreemde eend in de bijt.”
Maar wanneer het tweetal foto’s laat zien, verandert het gegniffel meestal in een goedkeurend gemompel. De jongste Goldwing-rijders van Nederland rijden namelijk niet op een Tupperware-machine, omringd door koffers. Zij hebben een limited edition van de GL1000, waarvan er wereldwijd slechts 2.000 exemplaren zijn gebouwd.

Supersportmachine
Voor dit model moeten we terug naar 1974, als Honda de eerste Goldwings bouwt. Niet als een toerbuffel, maar als een supersportmachine. Geen koffers, maar een naked uiterlijk. Met een topsnelheid van 200 kilometer per uur is alleen de Kawasaki Z900 in die tijd iets sneller. Opvallend genoeg kiezen kopers van de motor ervoor om er zelf koffers op te plaatsen.
Een tendens die Honda ook ziet. Vier jaar na de eerste Goldwing wordt het aantal pk’s verminderd en verandert de motor meer in een toermachine. Vanaf 1980 levert Honda de GL1100 en zwaardere modellen alleen nog met kuip en koffers. Een naked is nog mogelijk, maar de verandering richting toermodellen is ingezet.
Ouderwets werken op de motor
“Ik heb vier motoren, allemaal Honda’s uit de jaren zeventig”, is Windmeijer enthousiast. “Ik hou van het ouderwets werken op een motor. Maar die Goldwing, die springt er voor mij bovenuit. Toen die gebouwd werd, was het the most sophisticated bike in de world. Ik hou van de techniek op deze machine. Het was de eerste boxermotor met een watergekoelde viercilinder. Het rijdt heel fijn en ziet er nog altijd heel tof uit. Dan wil ik er eentje hebben. Dan is dit ook nog de limited edition, dat maakt het nog iets specialer. Want hoeveel motoren zullen er van de 2.000 die er gemaakt zijn nog bestaan? Ik denk dat er hooguit vijftien van zijn in Nederland en de meesten zullen niet eens meer bereden worden. Het gaat me niet om de waarde, maar het is het idee.”
Een van die ongeveer vijftien Nederlandse exemplaren die nog wel bereden wordt, is van de 24-jarige Bruikman. Een rebel, volgens hem. En dat past eigenlijk wel goed bij de jongste Goldwing-rijder van het land. “Hij is bijna een keer zo oud als ik ben, maar ik merk dat ik hem zo graag uit de garage haal om er op te rijden. Ik heb ook een Honda CB750 uit 1979, ook een toffe motor, maar de GL1000 pak ik eerder om een stukje mee te rijden. Het rijdt zo tof, heel simpel. Er komt eigenlijk geen elektronica aan te pas. Vrienden rijden vaak op veel nieuwere fietsen en ook dat is leuk. Maar die Goldwing, dat is voor mij een stukje liefde voor het mechanisme.”

‘Stop je er botox in, dan klopt het plaatje niet meer’
“Ik vergelijk hem met een vrouw”, lacht Windmeijer. “In mijn ogen mag ze wat rimpels hebben. Maar stop je er botox in, dan klopt het plaatje niet meer. Dat geldt wat mij betreft ook voor de GL1000. Die klassieke Goldwing heeft gewoon karakter. Veel meer dan bijvoorbeeld een R6, die veel sneller is en soepeler rijdt. Maar daar gaat mijn hart niet sneller van kloppen. Wel van die GL1000, ondanks dat je hem na de winter wel eens een minuutje moet doorstarten, er lief tegen moet praten en waarmee ik ook wel eens stil kom te staan naast de weg. Dat hoort er alleen maar bij en dat is ook direct de charme ervan. Tegelijkertijd bokt hij nooit en heeft hij laag in de toeren direct een goede koppel. Dat is toch heerlijk!”
Iemand die dit sinds kort ook ervaart is Roel Hemelink (35). Hij heeft pas een GL1000 gekocht en ook direct maar een GL1100 erbij. Nou ja, ervaren? De GL1000 heeft een flink aantal jaren stilgestaan en daardoor onderhoud nodig voordat hij de weg weer op kan. “Die GL1000 was van mijn vader, het is de motor waarop mijn ouders zijn getrouwd. Later verkocht hij hem aan een vriend. Toen ik hoorde dat hij hem wilde verkopen, wilde ik hem direct hebben. Ik had nog wat ruimte over in de garage, dus heb ook zijn GL1100 erbij gekocht.”
Na enkele sportieve toermotors, zijn het Hemelinks eerste Goldwings. Desondanks heeft hij er al ervaring mee. “Vroeger als kind ging ik al bij mijn pa achterop. Niet dat ik destijds het idee had dat ik later zelf ook Goldwing wilde rijden. Het zijn natuurlijk dure machines en de meeste jongeren kiezen voor iets sportievers. Zelf begon ik met een Honda VFR 800, een prima motor om op te toeren.” Daarnaast probeert hij ook de GL1800, de Goldwing met alles erop en eraan, van zijn vader uit. “Dat rijdt heel relaxed. Zo’n 1800 lijkt log, maar eigenlijk rijdt hij heel fijn. Bovendien is het een motor die is gemaakt om te rijden met een passagier. Ik rij zelf zo’n 15.000 kilometer per jaar in mijn vrije tijd en dan is een Goldwing een geweldige motor. Het fijne aan die motoren van mij is dat ze uit 1976 en 1980 komen. Het zijn dus oldtimers en daarmee belastingvrij.”
“Zeker als je met iemand gaat toeren, dan is een Goldwing een perfecte motorfiets”, is Lentjes het met Hemelink eens. “Mijn vrouw gaat ook graag mee achterop en zij zit daar dan echt als een koningin. Ook ik ben opgegroeid met Goldwings, maar in het begin was die machine niet voor mij weggelegd. Dat ik nu op mijn 35e al een Goldwing rijd, dat had ik niet verwacht. Maar als je er de ruimte voor hebt, dan kan ik hem zeker aanraden.”

Met de paplepel ingegoten
Dat Quintin Bruikman en Nick Windmeijer al op jonge leeftijd Goldwing rijden, daar kijkt ook niemand in hun families van op. Windmeijer senior is de oprichter van het Goldwingforum. Bruikman erfde de machines van zijn vader, nadat hij vroeger altijd al achterop mee wilde. “Mijn vader reed eerst een GL1100, daarna een aantal jaren geen Goldwing en vanaf mijn achtste een GL1200. Daar is mijn liefde ervoor ontstaan. Dat geluid uit dat grote brede motorblok, dat doet me veel denken aan het geluid uit die oude watergekoelde Porsches. Heel gaaf! Ik heb ook onlangs op een GL1800 gereden en ik ontdekte daar hoe makkelijk die machine rijdt, maar ook hoe sportief. Het is eigenlijk een sportmotor met overgewicht. Ik kon hem niet houden, anders had ik daar nu ook nog op gereden. Want qua comfort, zo’n machine rijdt zich vanzelf.”
Dat kan Windmeijer alleen maar onderschrijven. “Je kunt de Goldwing als een oude lul gaan rijden, de hele dag in zijn vijf. Maar je kunt ook twee keer terugschakelen, een straal gas geven en dan vliegt hij naar de honderd en verder. Die veelzijdigheid maakt de Goldwing voor mij een geweldige motor.” Lekker rustig toeren naar de Eifel en daarna proberen sportief de stepjes aan de grond te krijgen in de bochten, geen enkel probleem. En ook in de Alpen en op de Stelvio vermaakte hij zich opperbest op zijn Goldwing. “Want vergeet niet dat hij is gebouwd als een supersportmodel, dus je hoeft niet zachtjes door de bochten.”
Vanaf het eerste model Goldwing tot nu heb ik 28 Goldwings gehad en met bijna allemaal 100.000 of meer kilometers gereden. Bij de eerste 10 stuks had ik de 100.000 er steeds binnen 1 jaar opzitten, daarna gingen de kilometers iets langzamer. Nu ben ik 72 jaar en rijd nog steeds een Wing, het 2012 model. Deze staat nu op 121.000 km en ik ga nu het nieuwste model kopen. Hopelijk kan ik er weer 4 jaar mee toe dan staat hij ook weer ruim over de ton. Of ik, als ik 76 ben het ding nog steeds baas kan weet ik niet en anders moet ik dan maar iets lichters opzoeken. Maar voorlopig geniet ik iedere week, zomer en winter, van deze prachtige machines waarmee je zo heerlijk door de bochten kan zwieren.
Groeten Jan
Ik kocht in 1983 mijn eerste goldwing k0 enwas toen 17 jaar.
Een paar jaar later een gl 1000 k1 opknapper gekocht,
Helemaal uit elkaar gehaald en met orginele delen opgebouwd.
En daarna nog eentje gekocht voor de onderdelen.
Heb er nu niet veel tijd meer voor,hoop dat het nog wel komt.
Maar geweldige machines.
Groeten Berry
Op mijn eerste motorpak stond op de volle breedte van het rugpand de tekst ‘GOLDWING’. Daarmee reed ik op een JAWA 350, zo van wacht maar tot ik later groot ben. Het pak was voor iemand op maat gemaakt, maar hij vond de kleurstelling achteraf niets. Een echte Goldwing onder mijn achterste is er nooit gekomen, wel 3 x een VFR (’86, ’95 en 2001).
Veel rijplezier op jullie machines!
Groet, Theo
Oude Porsches waren niet watergekoeld. Tot 1993 (de 911) waren ze luchtgekoeld.
Na 2 jaar CB650 Nighthawk en 20 jaar Magna V65 zo’n 3 jaar geleden een ‘bankstel’ uitgeprobeerd. Raakte meteen verkocht! De combinatie van comfort en toch messcherp sturen, volop power maar ook relaxed toeren. Inmiddels een 2003 GL1800 in bezit en geen bestemming is te ver. Alleen of met mijn vrouw comfortabel achterop de mooiste reizen maken. Dus: iedereen succes met zijn of haar vooroordelen maar hier is een super enthousiast lid van de GoldWing club!
Ik heb ooit een Goldwing GL1800, met 200km op de teller, model 2022 denk ik, als vervangmoto gehad. Zalig! Ik heb 50 km zitten smilen tot thuis. Soepel als een ballerina – een bocht van 90° met één hand, geen enkel probleem…
Maar mijn hart ligt echter bij de ST1300, Pan European….
Die is net iets sportiever, maar toch ook mega-tourer…
De koffers van de Pan zijn iets groter die van de GL1800.
Maar blijkbaar gaan ze dat verhelpen.
De versie van de GL1800 is de full-ops en kost 38000 euro en duidelijk vér boven mijn budget. Maar superblij dat ik deze kans eens kreeg…
Ik was 19 toen ik mijn eerste gl1000 k2 kocht. Met veel plezier ruim 10 jaar op gereden. Zomer en winter woon werkverkeer en vele vakanties door heel Europa. Nooit pech gehad. Nu 31 jaar later rijd ik opnieuw een gl1000. Ditmaal een k3. Blijven geweldige machines.
In 1985 had ik mijn eerste wing gl1000k3 net 19 jaar geworden en nu 37 jaar later nog steeds goldwing rijder. T blijft mooi.
Heel herkenbaar dit verhaal. Zelf heb ik op mijn 23e de eerste GL1000 gekocht.
Nu ben ik met onderbreking van een ST100 en een 1150RT, acht GoldWings verder (waarvan 4 viercylinders en 4 zescylinders).
Ik heb aldus andere motoren gehad behalve de GoldWing,
ze waren leuk, mooi, reden prima; maar geen GoldWing.
Mijn huidige GL is een 1800 uit 2012. Ik hoop het (nu op mijn 70e) nog lang vol te houden de GL te rijden!
Ik was destijds 20 jaar toen ik mijn eerste Goldwing aanschafte … een Gl1200 Aspencade . Heerlijke machine en omdat ik geen auto had en alleen maar op deze motor reed had ik in 3 jaar tijd er 80000 km bij gereden totdat hij in Zweden me liet staan tijdens een vakantie, start motor kapot . Die zit in het blok weggewerkt dus repareren was geen optie .
Inmiddels heb ik een aantal GL 1000 ‘ gespaard ‘ wat een hele leuke hobby is .
Mannen zet het voort want het zijn prachtige machines . Top 👍
Ook ik ben begonnen met mn eerste Goldwing 1000 in 1977. Nu 45 jaar verder nog steeds een Goldwing de Gl1800. Als t eenmaal in je bloed zit gaat t er niet meer uit.
Jaarlijks rijd ik 30.000 km en geniet van iedere dag dat ik er op weg kan. Hopelijk heb ik nog vele jaren voor de boeg.
Frank Diepenhorst
In het artikel staat:
Ik heb ook een Suzuki CB750 uit 1979
Een Suzuki CB750!!!!!!
Ja, die zijn heel schaars. Ken je ze niet?? 🙂
Gaan we aanpassen, dat moet natuurlijk de enige echte Honda zijn!
Dank Mark Meisner voor de correctie. Niets ten nadele van Suzuki hoor, maar mijn vader kocht de eerste CB750 indertijd. Wat was dat een prachtige goudkleurige machine.
Uiteindelijk bestelde mijn vader bij Het Haags Motorcentrum de hier zo prachtig omschreven Honda GoldWing, maar toen kwam net de Yamaha XS1100 uit… Ik dacht 1977 of 1978.
Ik heb toen de factuur nog gezien, waar met pen de Honda GoldWing was doorgehaald en er Yamaha XS1100 zilver stond bijgeschreven.
“het geluid doet me denken aan het geluid uit die oude watergekoelde Porsches”
Pardon?! Oude Porsches zijn luchtgekoeld…..
Verder een leuk artikel hoor.
Waar blijven deze gasten op de goldwing treffens dan? Voel me als 28 jarige de jongste daar dus gasten. Kom is kijken op een van de weekendjes van de Goldwing club Holland. Want de boel vergrijst toch ietswat
Wij zijn vooral te vinden op de events van Goldwingforum en niet van de club, de club is inderdaad behoorlijk vergrijst.
Persoonlijk vind ik het ook jammer dat de GWCH vooral weekenden heeft en weinig korte spontane ritjes. Ik zou zeggen kom ook een keer kijken bij een forum ritje, en wie weet tot snel!
Ik ben één van die goldwing riders met grijs haar, ik rij reeds 45 jaar op die machines en mijn zoon, nu 31 jaar doet dit nu ook al een jaar. We gaan er dikwijls samen op uit, ik heb een 1000 en een 1800, mijn zoon een 1500 , dit even ter info uit Maldegem Belgie grs Franky en Lode
Gewéldig artikel !
Zo is ook mijn gevoel over de Goldwing. Wie hem afbreekt heeft er nooit op gereden !
Ik ben er spijtig genoeg vorig jaar moeten mee stoppen, na (lang geleden) een half jaar GL1000, na 10 jaar pauze 5 jaar GL1200, en tenslotte 21 jaar GL 1500, die ik kocht toen hij 12 jaar was !
heb er zelf eentje gehad van 1976, prachtige motor, nooit problemen mee,
heb hem spijtig genoeg moeten wegdoen, toe de eerste kleine geboren werd,
want ikke toeren en madam wiegen, dat kwam niet goed
heb er nog altijd spijt van
rij nu met een GW 1800 van 2002, ook een pracht van een machine,
maar toch anders, je kan je eerste motor nooit vergeten toch?