Motorrijders.nl is er niet alleen voor, maar ook dóór motorrijders. We delen een passie en daarom ook jouw passie! Wij nemen je mee in het verhaal van Evert Kuiken en zijn passie voor motorrijden.

Naam:

Evert Kuiken

Leeftijd:

60

Woonplaats:

Diemen

Beroep:

Kwaliteitsinspecteur

Huidige motor:

BMW R 1200 RT

Hoe lang rijd je motor en wat is het dat je zo aantrekt in motorrijden?

“Mijn rijbewijs heb ik in 1989 gehaald vlak na mijn afstuderen, van mijn eerste zelf verdiende geld. Mijn eerste motor kocht ik toen ik mijn rijbewijs net had en verhuisd was voor mijn eerste ‘9 tot 5’-baan. Direct werd ik lid van de motorclub bij dat bedrijf en reed ik mijn eerste toertocht met hen. De trip ging naar Zeeland waar we overnachtten in stacaravans. Dat gevoel van vrijheid, de natuur beleven, ik kan er geen genoeg van krijgen, zelfs nu – een aantal jaar later – nog niet.”

Is motorrijden voor jou iets dat je het liefste met anderen doet?

“Nee, zeker niet. Ik vind het ook heerlijk om lekker in mijn eentje door het land te scheuren. Het is vrij simpel: ik doe graag mee met meerdaagse georganiseerde ritten en organiseer zelf ook dergelijke ritten/reizen. Maar daarnaast ga ik ook heel graag een avond of dag in mijn eentje op stap. Kortom: korte ritjes van een paar uur of een dag doe ik graag alleen, ongepland en in mijn eigen tempo. Tochten van meer dagen zijn veel leuker met een paar mensen of een grotere groep. Nadat ik zelf enthousiast was geworden van deze hobby heb ik ook mijn vrouw enthousiast gemaakt. Dat deed ik door haar in te palmen met een ritje naar de zonsondergang aan zee. Daarna reden we op mijn 450cc Suzuki naar een wandelvakantie in Oost-Duitsland, daarna naar de Harz en toen zij ook haar rijbewijs en motor had samen naar Bretagne.

Toen was ik toe aan wat zwaarders, wat meteen 1000cc werd, een V-twin, Yamaha TR.1, een geweldige motor, waarvan het eerste blok helaas snel vast liep. Ik ben alle jaren blijven rijden. Wat minder toen de kids geboren werden en ik daar de nodige tijd aan wilde besteden. Maar toen ze wat zelfstandiger werden meteen weer meer kilometers gaan rijden. En ook nu rijd ik dus nog regelmatig tochten. Inmiddels zit ik in het bestuur van de motorclub van het eerste bedrijf waar ik werkte. Ik werk er niet meer, de club is nu los van het bedrijf, de tochten blijven even leuk, met af en toe een nieuw lid er bij. Ik hoop nog heel lang mooie kilometers te mogen maken.”

Een getraind oog pikt ze er zo uit: de R 1200 RTP. Wat is jouw band met die oude dienstmotoren?

“Ik ben trouw en dus ook merkentrouw. Als ik op een motor rijd die me bevalt, dan wil ik daar best voor uitkomen. Ik zoek dan mensen die ook op zo’n motor rijden en daar trots op zijn. Bovendien kun je dan van elkaar leren. Iets wat ik ook graag doe: ervaringen uitwisselen, andere mensen helpen met tips. En je kunt onderdelen uitwisselen. Dan ontmoet je ook mensen die (op sommige punten) hetzelfde zijn als jij. Er ontstaan dan dingen: een BMW-forum, een BMW RTP-groep (de oude dienstmotor van de politie, vandaar de toevoeging ‘P’, .red). En dan oppert er iemand om eens een ritje te organiseren met alleen RTP-rijders. Dan maak ik een Facebookgroep aan en nodig mensen daarvoor uit waarvan ik weet of zie dat ze ook een RTP rijden. En blijkt er ook een internationale groep te zijn. Zo groeit een groep.

Wel grappig om te vermelden dat ik me bij de gemiddelde BMW-rijder niet erg op mijn plek voel. De BMW RT-dag sla ik dan ook standaard over, maar de RTP-rijder is een ander slag. Gemoedelijker, meer vrijgevochten, meer doe het zelf, minder op uiterlijk gericht, meer op ‘ervaren’, beleven.”

Ik zie een sticker van de Rider 1000 én de Timmelsjoch. Hoeveel kilometer klok je zo ongeveer per jaar?

“Ik heb eerst de Nederlandse Rider 1000 gereden (de tweede editie, in 2021) en dit jaar de Rider 1000 in Spanje. Ja, ik ben veel in het buitenland te vinden als ik meerdaagse tochten rij. Ook hier weer: dagtochten rij ik in Nederland, meerdaagse ga ik liever verder weg naar gebieden die ik nog niet ken. Met mijn motorclub Kawazuki zitten we vaak in Duitsland, België of Frankrijk omdat de leden toch wat ouder worden of het niet zo breed hebben. We zijn ook naar Oostenrijk en Schotland geweest, maar dat is velen nu te ver en te duur. Zelf wil ik best verder.

Ik heb zelf reizen georganiseerd, als in: de routes gemaakt. Overnachtingen zoeken we ter plekke, die regel ik nooit. Dat heb ik gedaan voor de Dolomieten (2014), Spanje/Picos (2017), Noorwegen (2019) en Tsjechië/Slowakije (2021). Ik denk nu na over Ierland of de Duitse Alpen. Ik rij per jaar ruim 10.000 kilometer. Allemaal keurig bijgehouden in tracks (ik rij al jaren met een Garmin: Quest II, zumo en nu een Montana 700i), foto’s en in Excel (mijn verbruik en andere kosten). Ik kocht de RTP in 2014 met 100.000 op de teller en nu staat hij op 196.000. Ik rij overigens sinds 2017 nog weer meer motor. In dat jaar besloten we om onze in Engeland/Wales in de prak gereden auto niet meer te vervangen door een andere auto. Voor mijn werk moet ik het land door en als het even kan doe ik dat op de motor.”

Van een 450cc Suzuki naar een 1000cc Yamaha naar een 1200cc BMW. Welke motoren zaten daar nog tussenin of waren dit ze alle drie?

“Deze drie. De Suzuki GS 450 L was mijn eerste motor. Een choppertje. Gekocht in Alkmaar bij een piepklein (motor)fietswinkeltje van een oude baas. Eigenlijk wilde ik de VX 800 die hij ook had staan, maar die kon ik niet betalen. Daarmee heb ik een aantal jaren gereden. Die Suzuki had problemen met de dynamo en spanningsregelaar. Ik heb de dynamo nog eens zelf opnieuw gewikkeld. En hij had niet veel vermogen: op de snelweg was 120 wel het maximum. Toen ging ik op zoek naar wat zwaarders en viel ik als een blok (haha) voor het blok van de Yamaha TR.1. Gekocht bij Selling in Amsterdam, min of meer in een opwelling. Al snel liep het blok vast en Selling weigerde ook maar iets voor me te doen. Ik heb toen voor veel te veel geld een ander blok gekocht via een motorzaakje gespecialiseerd in choppers in Amsterdam.

Daar heb ik nog een hele tijd mee gereden, totdat ik genoeg had van de startproblemen (te kleine startmotor, te zwakke accu en een zwaar V-twinblok is geen goede combi). De motor had inmiddels meer kuren. Via een vriend die bij een veilig werkt kon ik kiezen uit een Yamaha XJS 1300 of een BMW R 1200 RT. Beide ex-overheid. Met mijn V-twinervaring was ik er snel uit: geen naaimachientje voor mij maar het rammelblok van de boxer. Velen die me langer kennen zeggen dat ze me nog nooit zo relaxed en makkelijk op een motor hebben zien rijden. En dat klopt ook: wat een heerlijke machine is dat! Ik heb hem gekocht voor 4000 euro, laten reviseren voor 2250 en sindsdien rijd hij probleemloos. Af en toe wat kleine dingen, maar de meeste kan ik zelf repareren. Het enige wat ik mis op die motor is een cruise control.”

Die tekst links op je motor, “Sometimes I pretend to be normal..” zit daar nog een verhaal achter?

“Het verhaal dat ik een atypische motorrijder ben. Ik hou niet van hamburgers en vlees maar ben veganist. Ik hou niet van luide uitlaten. Ik hou niet van hard rijden (wel van af en toe stevig doorrijden…). Ik hou niet van vrouwenonderdrukking (want dat is voor mij het ophangen van half of helemaal naakte dames). Ik wil zodra ik het kan betalen en zodra het bereik een beetje acceptabel is, elektrisch gaan rijden. Ik ben wel gevaccineerd. Ik heb geen tattoos.

Ach, en in sommige dingen ben ik ook gewoon wel een prototype motorrijder: ik hou van bochten en passen en afzien in de regen. Kortom: ik ben mezelf in een wereld waar toch een beetje verwacht wordt dat je aan de standaard voldoet. En dat vinden sommigen lastig om te accepteren. En ik vind het dan weer leuk om daar een punt van te maken… Beetje extra anders zijn dan de rest. Die sticker kocht mijn vrouw voor me en hij past heel goed bij me.”

Ben jij net als Evert Kuiken gek van motoren en wil jij jouw passie delen op Motorrijders.nl? Meld je dan aan via ons aanmeldformulier!