In de rubriek Motormodel zetten we steeds een ander type motor in het zonnetje. Over twee weken lees je het verhaal achter de beroemde BMW K1. Heb jij een mooi verhaal bij onze gezochte lijst met motoren, meld je dan nu aan via deze pagina!
De één vindt de rust op een lekker ploffende cruiser, terwijl de ander helemaal wild wordt van een schreeuwende superbike… We hebben allemaal dezelfde hobby, maar er is gelukkig een flinke diversiteit onder motorrijders en motoren. In de rubriek Motormodel zetten we steeds een ander type motor in het zonnetje. Ditmaal de Laverda 750 SF.
Fotografie: Marianne Rewijk
Hoewel Laverda officieel onder de vleugels van de Piaggio Groep hangt, is het al jaren muisstil rondom het eens zo roemruchte merk. Zo stil dat jonge motorrijders waarschijnlijk niet eens van het bestaan af weten. En vreemd is dat niet, gezien de lange inactieve periode van het Italiaanse merk.
We moeten namelijk terug naar 2003 om het laatste motormodel te vinden waar een Laverda-embleem op prijkt. Het is zelfs ‘slechts’ een prototype van Aprilia, dat in die periode de eigendomspapieren van Laverda in handen heeft. Met een soort van halve poging proberen ze nieuw leven in het merk te brengen, maar dat mislukt even hard als de boekhouding van het moederbedrijf. In 2004 zit er voor Aprilia dan ook niets anders op dan zichzelf te koop te zetten, inclusief de eerder aangetrokken merken Laverda en Moto Guzzi.
Het hele boeltje wordt, haast vanzelfsprekend, overgenomen door de machtige Piaggio Groep. In Pontedera zien ze echter alleen nog heil in de merken Aprilia en Moto Guzzi, waarna Laverda definitief de nek wordt omgedraaid.
Trots eigenaar
Hoe anders leek de toekomst van Laverda er in de jaren zeventig uit te zien. Het Italiaanse merk floreert in die periode en dat danken ze met name aan de moedige zet om ook zwaardere motoren van hun lopende band in Breganze te laten rollen. Die beslissing van Massimo Laverda, de zoon van oprichter Francesco, bezorgt de motorwereld onder meer de 750 SF. Deze speelse en sportieve twin is gelijk een verkooptopper en groeit uit tot één van de meest populaire modellen van de Italianen.
Vele motorrijders over de hele wereld omarmen deze motorfiets, zo ook Marianne Rewijk. De Amersfoortse motorrijdster is al meer dan 25 jaar de trotse eigenaar van een Laverda 750 SF uit 1972. “Op mijn 24e haalde ik mijn motorrijbewijs, maar het duurde nog wel even voordat ik op een Laverda terechtkwam”, meldt ze. “Na wat Japanse motoren te hebben gehad, wilde ik toch een Italiaan. En dat moest eigenlijk wel een Laverda worden.”
Die opmerking snijdt nogal hout als je de persoonlijke geschiedenis van Marianne Rewijk hoort. Het is namelijk niet voor niets dat haar hart al snel verpand is aan dit specifieke Italiaanse merk. Dat dankt ze vooral aan haar overleden man Cor. “Eind jaren zeventig leerde ik hem kennen en hij zat in die tijd bij een taekwondo club. Daar zag hij eens zo’n prachtige Laverda staan en dat vond ie zo bijzonder. Op dat specifieke moment is er een zaadje geplant en dat leidde uiteindelijk tot de aankoop van een 1200, tien jaar later.”

Prachtige sound
Ook Marianne kan de lokroep van het Italiaanse merk niet weerstaan. Als ze 37 jaar is, wordt een 750 SF aangeschaft. “En die Laverda heb ik nog altijd in de garage staan. Het is een heerlijke motor, eentje met heel veel karakter”, vindt ze. “De goede en stoere look van de motor is altijd behouden gebleven, vind ik. Met recht kan ie nu als Italiaanse klassieker bestempeld worden. Zeker die van mij, want ik heb nog trommelremmen. De modellen die later op de markt kwamen (SF2 en SF3), hadden namelijk al schijven in het voorwiel zitten.”
Hoewel ze inmiddels haar meeste kilometers met een Triumph Tiger 800 maakt, zal ze zeker geen afscheid nemen van haar 750 SF. “Met een moderne motor heb je toch wel iets meer zekerheid dat je niet naast de weg komt te staan. Zeker in vergelijking met mijn Laverda. Het is in het verleden toch weleens voorgekomen dat er wat aan de hand was. De motor trilt nogal en daardoor wilde er weleens wat losraken, zoals de bedrading van de accu.”
Een van de vele redenen dat Marianne haar SF niet snel zal verlaten, is bijvoorbeeld dankzij het kloppende hart van deze Laverda. Elke keer als ze haar Italiaanse klassieker start, wordt ze blij van de prachtige sound die haar via de twee prachtige uitlaatpijpen toe komt. Hoewel de maar liefst 78 kilo wegende parallel twin tegenwoordig geen potten meer breekt met een maximale 65 pk, is de 750 zeker niet sloom te noemen. “Ik ben sowieso geen woeste rijder hoor, maar er valt nog prima mee door te rijden. Het is gewoon een kwestie van aanpassen, datzelfde geldt voor het schakelen. Dat doe je namelijk aan de rechterkant bij deze Laverda. Ik zat in het begin ook regelmatig op de achterrem te trappen, maar het went snel genoeg.”

Kleinste merken, meest trouwe fans
De 62-jarige administratief medewerkster weet niet zo goed of ze nu heel treurig is over het feit dat haar geliefde merk al jaren niet meer in de showroom te vinden is. “Het heeft eigenlijk ook wel weer iets, vind ik. De kleinste merken hebben toch vaak wel weer de meest trouwe fans. Na al die jaren zie je ook dat de echte liefhebbers overblijven. Het enige nadeel als een merk al jaren niet meer op de markt is, is het feit dat onderdelen toch wel schaars beginnen te worden. Je moet redelijk wat moeite doen om goede spullen te vinden.”
Naast haar 750 SF bezit Marianne ook nog de Laverda van haar overleden man Cor. Het maakt haar verbinding met het Italiaanse merk nog specialer, zeker nadat ze in 2019 samen met haar zoon Roy een zeer bijzondere tocht aflegt. Vanwege het zeventigjarige jubileum van Laverda rijden ze naar Breganze, de plek waar het motormerk door Francesco Laverda in 1949 wordt opgericht.
“Hij op de 1200, ik op mijn 750. Roy had een goede band met zijn vader en was vijftien op het moment van zijn overlijden. Dat komt natuurlijk heel hard aan, zeker op zo’n leeftijd. Zestien jaar later rijdt hij dan rond op de motor van zijn vader. Het verdriet is er uiteraard nog, maar die reis stond vooral in het teken van blijdschap. Het was prachtig, om dit samen op deze manier te kunnen beleven. Die tocht naar Breganze zal voor ons beiden altijd een heel mooie herinnering blijven.”

Prachtig artikel mijn jeugdvriend is in 1972 dodelijk verongelukt met zo,n prachtige SF. Desondanks blijf ik het altijd een prachtige “brommer” vinden. Zelf moet ik het met een Fjr 1300 doen!
Kenteken ZM Zeer Mooi!
Mooi te lezen artikel! Denk dat Cor dit waanzinnig vond en er stiekem gewoon bij was 🙏🏻
Bedankt voor je reactie! Zeker dat Cor er nog altijd bij is als wij op pad zijn met de Laverda(‘s)!
Mooi verhaal en Prachtige fiets, vele veilige km toegewenst .
Mooi verhaal, en ik ken ze nog goed uit die tijd. Waren mooie motoren. Leuk dat jullie ze alle twee nog steeds hebben
Prachtig om dit allemaal te lezen kippenvel
Zelf heb ik er ook 1 staan de SF3 nieuw gekocht in 1978 in Alkmaar en onderhoud bij van Dijk Driebergen
Is omgebouwd in 1982 met Bakker frame .
Nu inmiddels 2x klokje rond
Ciao Laverdadisten
HalloJohan,
even een vraagje bevalt het bakker frame ben zelf van plan om een frame door nico bakker te laten maken is op kenteken zetten een probleem.
mvrgr Jan
Knap die vrouw op zo,n motor,heb zelf ook een sf van 72 gehad .Je moet wel even aan het karakter van dit beest wennen
Geweldige motoren
Eentje jaren gehad, stomste beslissing ooit om die te verkopen…..
Geweldig mooie en bij goed ondehoud, zeer sterke en bovenal unieke karaktervolle motoren.
We zijn blij met de liefhebberij erin. En koesteren dit merk is ook zeker mijn passie.
Gr Oebele Herder.
Herder Ital Motors.
Ha Marjan
Mooi artikel over Laverda
Groeten van Pieter Laverda club
Prachtig verhaal
Ontroerend
Blijf rijden
Do not stay at home
Deauville eigenaar 2003 een jonkie dus
leuk verhaal om te lezen. Heb zelf ook drie laverdas gehad , Veel plezier er mee.