Terwijl andere leeftijdsgenoten in de kroeg hingen en studeerden, was Mike Schram bezig om de wereld rond te reizen. Hoewel hij pas 22 jaar is, reed Mike een tocht van ruim 125.000 kilometer! Naderhand ging het avontuur vrolijk verder voor hem, met het opzetten van een eigen bedrijf. Maak kennis met deze wereldwijze jongeman.
Geboren in Zuid-Holland, opgegroeid in het Friese Makkinga en op achtjarige leeftijd met zijn ouders geëmigreerd naar Australië. Mike Schram leidt als kind geen al te standaard leven en dat wordt eens te meer duidelijk in 2012 als hij een wereldreis aangaat. Na de verkoop van het huis en de auto stappen Mike, zijn vader Aad en moeder Jeanette op de motor om het grote avontuur aan te gaan. Als zestienjarige puber beschikt Mike pas enkele dagen over een motorrijbewijs, maar het deert hem niet om zijn Yamaha XT660R te bepakken en zich voor te bereiden op de reis die uiteindelijk vier jaar duurt. ‘Ik wist overigens wel hoe ik moest motorrijden. Op de cattle station waar wij woonden, reed ik namelijk al rond op een crossmotor.’
Na de ongelooflijke wereldreis, die in 2016 eindigt, komen Mike en zijn vader weer in Nederland te wonen. Daar borduren ze voort op een idee dat tijdens hun grote avontuur ontstaat, om de nieuwe Husqvarna 701 om te toveren tot een ideale reismotor. Uiteraard zijn wij erg benieuwd naar het verhaal van de jongste wereldreiziger op de motor en dus stelden we hem enkele vragen. Hoe kijkt hij terug op zijn avontuur, welke toekomstdoelen stelt hij zichzelf en waar brengt het bedrijf Nomad-ADV hem heen. Check alle antwoorden hierop in het onderstaande interview.
Het is nu drie jaar geleden dat jullie wereldreis eindigde. Hoe kijk je terug op die tijd?
‘Dat is heel gemakkelijk voor me, dat zijn de beste vier jaren van mijn leven geweest. Het liefst was ik nog wel wat jaartjes doorgereden, maar dat gaat helaas niet. Je hebt toch wel wat geld nodig om te reizen. Een wereldreis zoals wij die maakten, dat is echt een unieke ervaring. Je leeft op een heel andere manier, waarbij de tijd een veel minder belangrijke rol speelt. Ik vond het echt heerlijk. Uiteraard maak je ook moeilijke momenten mee, zoals de plotselinge scheiding van mijn ouders. Dat gebeurde tijdens de reis.’
Dat is behoorlijk bizar, een scheiding tijdens jullie gezamenlijke avontuur. Is het wellicht veroorzaakt door de wereldreis?
‘Het is nog altijd een vraag die ik niet kan beantwoorden. Zowel mijn vader als ik weten niet precies waarom ze ineens dit besluit nam. Inmiddels praat ik er redelijk gemakkelijk over, omdat het alweer een paar jaar geleden is gebeurd.’
Op het moment dat jullie de reis startten, was jij pas zestien jaar oud. Hoe is dat mogelijk?
‘Het voordeel van wonen aan de andere kant van de wereld. Daar kun je een motorrijbewijs bemachtigen op je zestiende. Volledig geldig om mee te rijden, maar het is wel een soort van learner-rijbewijs. Zo mocht ik geen passagiers op mijn motor meenemen en ook niet rijden na een bepaald tijdstip in de avond. Ik dacht elf of twaalf uur. Het enige lastige punt was op een gegeven moment de verzekering. Een paar bedrijven deden vrij moeilijk, omdat ik nog zo jong was. Gelukkig vonden we er eentje die het geen probleem vond om mij te verzekeren.’
Je maakt uiteraard heel veel mee tijdens zo’n avontuur. Welke momenten springen er voor jou uit?
‘Rijden in India maakte veel indruk op me. Het verkeer is daar echt een chaos, alles en iedereen schiet alle kanten uit. Het is verbazingwekkend om te zien dat het allemaal goed verloopt. En je moet echt geen halve meter ruimte openlaten, want op een gegeven moment staat er dan gewoon iemand tussen jou en de voorganger. Ze duiken in het kleinste gat. Verder herinner ik me heel goed een stuk van tweehonderd kilometer in Kazachstan. We deden daar twaalf uur over, te danken aan veel fez-fez. Motorrijden in de woestijn en dat onder extreme temperaturen. Om tien uur ’s ochtends zagen we een thermometer bij een tankstation al de 48 graden aantikken. Dat waren lastige reisuren, maar uiteindelijk leverde het ook een heel speciaal moment op. En dat zand is echt ongelooflijk, als een soort golf ging dat fez-fez over mijn stuur heen.’
Als jonge avonturier heb je vast ook nog enkele tips voor reizigers die aan de vooravond van hun eerste grote avontuur staan.
‘Jazeker. Zorg in ieder geval dat je je motor goed kent. Onderweg ga je technische problemen tegenkomen die je moet zien op te lossen. Verder zie ik een hoop motorrijders die eigenlijk te weinig tijd nemen voor hun reis. Van Europa naar Thailand in slechts enkele maanden, dan zie je dus enkel de hoofdwegen. Pak dan een korter stuk. De reis is zoveel mooier als je er de tijd voor neemt. Wat mij betreft draait het daar om, als het om reizen gaat. Een ander punt is bagage. Vaak neem je te veel mee. Ik had bijvoorbeeld zo’n zestig kilo bagage aan de motor hangen. Dat haalt de lol uit het motorrijden en dat merk je pas als je zonder bagage rijdt. Tegenwoordig rijd ik maximaal met twintig kilo rond. Dat maakt het reizen met de motor echt een stuk aantrekkelijker.’
Over bagage gesproken… Na de wereldreis ben je samen met je vader een bedrijf begonnen. Hoe is dat ontstaan?
‘Onderweg ontmoetten we een Australisch stel, waarmee we een deel van onze route reden. Alleen ging het mis in het noorden van Thailand, terwijl de vrouw bezig was met het uithangen van hun natte tent. Ze viel daarbij en brak haar arm op twee plekken. We zijn bij hen gebleven en tijdens die pauze kwamen we de eerste foto’s van de nieuwe Husqvarna 701 tegen. Dat leek ons een mooie basis voor een reismotor. Je kunt ermee offroad, hij heeft voldoende vermogen en is relatief licht. Alleen moest er wel een oplossing komen voor de nodige windbescherming, navigatieapparatuur en het meenemen van bagage. We kregen daar een bepaald idee over en dat zijn we uit gaan voeren toen we eenmaal terug in Nederland waren. We hebben daarbij contact gezocht met de importeur en we konden zo’n 701 gebruiken om ons ontwerp te testen. We hoopten uiteindelijk om in ieder geval tien navigatietorens te verkopen om de materiaalkosten terug te verdienen, maar in het eerste jaar verkochten we er al bijna driehonderd! Nu bouwen we met Nomad-ADV steeds meer enduro’s om naar reis- en rallymotoren.’
Zorgt het succes van Nomad-ADV ervoor dat je minder snel aan bepaalde reizen kunt beginnen?
‘Het is wat lastiger, dat merkten we vorig jaar bijvoorbeeld. We wilden twee weekjes naar Engeland, maar die trip moesten we twee maanden uitstellen. Puur door drukte in het bedrijf. Het is overigens wel mogelijk, alleen moeten we het allemaal wat beter plannen. Het idee is om eind dit jaar met z’n tweeën naar Zuid-Amerika te gaan, voor twee of drie maanden. Voor die tijd moeten we alvast zorgen dat er een hoop spullen klaargezet zijn voor onze dealers in Spanje en Amerika. Als dat lukt, dan is het haalbaar om voor langere tijd op reis te gaan.’
Als reiziger in hart en nieren heb je vast nog een wensenlijst klaarliggen. Welke reis wil je per se nog maken?
‘Zuid-Amerika, maar die staat dus al in de planning. Verder zou ik graag eens naar Mongolië en het oosten van Rusland willen gaan. Daar ben ik nog niet geweest en dat lijkt me een ongelooflijk gebied. Dat zal dan wel een wat langere reis worden, dus ik heb nog geen idee wanneer ik die kan gaan maken. En dichterbij zijn er ook nog wel mooie avonturen te beleven, zoals delen van de Trans Euro Trail (TET). Bijvoorbeeld de route rijden in Spanje of Roemenië, dat lijkt me leuk.’
Laatste vraag. Wat betekent het woord reizen nu eigenlijk voor jou?
‘Dan denk ik aan een motorfiets, drie tassen achterop en gewoon rijden. Je ziet later wel waar je uitkomt. Veel mensen zullen bij het woord reizen denken aan vliegtuigen, hotels en wellicht backpacken, maar dat trekt mij niet echt. Ik wil het avontuur graag met de motor beleven en lekker binnendoor rijden. Ik vind het ook hartstikke leuk om mensen te ontmoeten. Je voelt je eigenlijk overal welkom. Neem bijvoorbeeld Pakistan. Iedereen denkt dan gelijk aan terroristen, maar het is één van de vriendelijkste landen waar ik geweest ben. Ze hebben nauwelijks geld, maar toch bieden ze aan om even een thee voor je te zetten. De mensen daar zijn erg gastvrij en dat is prachtig om te zien.’
Lange reizen maken. Ook daarbij heb je baas boven baas. Zo lang waren mijn tochten niet. Maar de gouden tip staat wel in dit stuk: neem voldoende tijd voor de reis die je wilt maken zodat je onderweg keuze hebt om ergens te blijven of verder te gaan. Bovendien maakt dat de keus makkelijker om de avontuurlijke weg te kiezen boven de doorgaande weg. Luister bij de avontuurlijke route wel naar de locals en schat dan in of de route goed te rijden is. Daar heb ik me een keer lelijk in vergist terwijl meerdere mensen me de route ontraadden. (4WD wel mogelijk, maar niet met de (toer-)motor!
Inderdaad de valkuil van veel kms maken in te korte tijd, daar ben ik ook vanaf gestapt, toen ik in Schotland reed werd ik aan alle kanten ingehaald door motorrijders, je ziet dan niet veel van het land, maar moet je concentreren voor de volgende bocht….toen ik op een prachtige locatie van het landschap zat te genieten stopte er een camper, de deur ging open een dame stapte uit nam snel wat foto’s en stapte weer in….ik denk dat ze weinig van Schotland gezien hebben maar wel een mooi fotoalbum thuis hebben….ik begrijp het niet….
Vergeet nooit dat dit soort reizen voor de meeste mensen niet is weggelegd. Als je dan ooit wel de mogelijkheid krijgt doe het dan na je vijftigste. 80/90 % van de jonge reizigers vinden het namelijk moeilijk weer in het ( normale ) leven te stappen. Neem de tijd geniet maar denk na. Mooier dan die ene reis die ene ervaring wordt het namelijk niet meer. En zeg nou zelf op je twintigste al het mooiste van je leven gezien te hebben is prachtig maar mooier gaat het dan ook niet meer worden. Deze kant van het verhaal hoor je niet zo vaak maar die is er wel degelijk. Mensen die op zulke jonge leeftijd wereldreizen gemaakt hebben zitten jaren erna in een zware depressie. Mooier wordt het niet.
Redelijk generaliserend Dawai. Doen waarvan je droomt is het mooiste wat er is, op welke leeftijd dan ook. En hoe weet je dat je op je twintigste ‘al het mooiste van je leven gezien’ zal hebben? Reden te meer om nog gavere dingen te ontdekken, beleven en ondernemen. Toch?
Wij hebben toen we begin twintig waren ook veel gereisd, waaronder anderhalf jaar onderweg met de rugzakken. Deze ervaring deed ons zeker niet in een zwart gat belanden. Integendeel, de herinneringen zijn altijd bewaard gebleven en nog zeer regelmatig denken we er aan nu we begin zestig zijn. Een ervaring voor het leven en het heeft ons gemaakt tot wie we nu zijn!