Tim Janssens is op avontuur in de Italiaanse Alpen. In deel 1 las je al over zijn voorbereidingen en een drijfnatte avond door noodweer. We pikken het verhaal de volgende ochtend weer op.

Deel één niet gelezen? Deze vind je hier: Avontuur in de Alpen – deel 1

Dinsdag 7 juli

Ook vandaag gaat mijn innerlijke wekker weer veel te vroeg, want om 04:45 lig ik al weer klaar wakker in m’n tent. Na toch nog een aantal keer omdraaien besluit ik maar eens met het reisverslag te beginnen. De tijd vliegt vervolgens want voor ik het weet is het al weer 07:00. Tijd om onder de douche te stappen en de motor weer te bepakken. Omdat alles nog nat is schiet het echter niet bepaald op. Maar rond de klok van 9 zitten we op de motor onderweg naar de supermarkt voor het ontbijt.

De route die Bas heeft uitgezet is een pareltje en de mooie passen met bijbehorende uitzichten volgen elkaar in rap tempo op.

Regelmatig wordt er nog even gestopt voor wat foto’s en ook de drone van Bas moet af en toe even uitgelaten worden! Ik merk dat wanneer ik alleen rij, ik toch minder vaak stop. En dat terwijl dit juist wel erg lekker is. Een relaxte dag dus zo!

Na een aantal uur gereden te hebben zijn we bij het einde van de route aangekomen. Tijd om terug te rijden. Dit, omdat de route morgen weer vanaf de camping van afgelopen nacht een andere kant op gaat. Tijdens een pauze bekijken we de route voor morgen even. Daarbij kom ik tot de conclusie dat ik dat hele stuk gisteren al heb gereden. Na overleg besluiten we dat onze wegen zich hier, helaas, dan toch weer scheiden en rij ik richting Lago di Garda.

Na een uur of 4/5 rijden kom ik aan op een pittoreske camping met uitzicht op het meer. Net op tijd ook, want de eigenaar wil net het hek dicht doen. Hartelijk word ik ontvangen door de man die Roberto heet! Ik check in, krijg zelfs nog korting en het opzetritueel begint weer.

Woensdag 8 juli

Na een heerlijke nacht sta ik vanmorgen wat later op dan normaal. Ik begin langzamerhand weer aan m’n luchtbed je te wennen. Met een snickers als ontbijt (ik had écht niks anders meer) en alles weer bepakt en bezakt ga ik weer onderweg. En omdat je op zo’n reep niet een hele dag kan leven haal ik onderweg bij het Idromeer nog even wat brood en fruit. Ook volg ik inmiddels de TET-route die mij naar een al eerder gereden onverharde pas moet brengen. Ervan uitgaande dat dit dezelfde route is als voorheen, volg ik braaf de rode lijn op mijn scherm.

Maar al gauw moet ik een omhoog leidend straatje in welke mij niet nader bijstaat. En inderdaad, deze route is heel anders dan de route die ik vorige keer met 2 vrienden gereden heb. Desalniettemin is het leuk om weer iets anders te rijden, dus met enthousiasme pak ik deze voor mij nieuwe route! Kronkelend kom ik op steeds grotere hoogte en hoef ik slechts enkele wandelaars te passeren. In één van de haarspeldbochten staat een verlaten maar prachtige Honda XL500.

Na verloop van tijd houd ook de geasfalteerde weg op en gaat deze verder in een onverhard pad. Eindelijk weer wat offroad! Daar had ik al een paar dagen op gewacht. Volop genietend kom ik bij het begin van de Croce Dominiipas en gaat het onverharde feest na een paar kilometer weer vrolijk verder.

Op een bepaald moment begint er een raar metaalachtig geluid te klinken bij het inveren. Dus hup, van de motor af en ff checken. Niks te zien helaas. Ketting is ook nog op spanning, aan de wiellagers is ook niks te horen en de schokbrekers zijn nog droog. Dan maar weer door! Maar het geluid blijft en opnieuw stop ik. Nog steeds is er niets te vinden. Dan maar snel door naar het Comomeer en daar de motor eens uit elkaar halen. De snelste route wordt gekozen op de digitale wegenkaart en daar gaan we! Alleen blijkt die snelste route nu wel via de veerpont te gaan waar ik uiteindelijk een uur voor moet wachten in de brandende zon.

Uiteindelijk kan ik mijn weg vervolgen en vind ik een camping in Domaso aan het Comomeer. Jaren geleden stonden we hier ook ergens met ons Volkswagen busje, op een camping die werd gerund door een oud vrouwtje. Bij de receptie van deze camping vraag ik dan ook of zij weet waar dat was. En het blijkt inderdaad 2 campings verderop te zijn. En nog altijd wordt het gerund door de blijkbaar al aardig op leeftijd zijnde zussen. De plek is gekozen, nu eerst de motor maar eens afladen en de tent op zetten.

Vervolgens begin ik aan de motor. Ik zet ‘m op de standaard en leunend tegen een boom aan om het achterwiel te kunnen demonteren. Lagers worden opnieuw gecheckt en aan de ketting is wederom niks te zien. Maar dan zie ik dat een uitstekende bout van het subframe wel eens de boosdoener kan zijn. Deze is al gedeeltelijk afgesleten namelijk waardoor de ketting bij het inveren deze bout raakt. Dat moet dus haast het probleem wel zijn.

Als oplossing haal ik 2 ringen tussen de bouten die in de bagagedrager zitten uit. Alleen wil de afgesleten bout niet meer goed pakken door de slijtage schade en het feit dat het gat van het subframe en valbeugel niet helemaal overeenkomen. Dus wordt er ook één bout van het bagagerek gebruikt. Die van het subframe gaat gelukkig wel makkelijk in het bagagerek, opgelost dus! Tijd voor pizza! Dat ‘adventure food‘ komt namelijk even m’n neus uit. Tijdens het eten plan ik de route voor morgen. De eerste 300 kilometer zal wat saai worden, maar de kers op de taart wacht daarna!

Op vrijdag 22 januari verschijnt deel 3 van Tim zijn reis online. Wil je meer van Tim lezen dan is zijn vorige trip zeker een aanrader → De Stella Alpina