Ibolya Moór is op de eerste plaats schrijver en op de tweede plaats motorrijder!
Lees hier Bestemming: Corsica – deel 2.
Door
Tom van Appeldoorn
Het is 24 augustus 2020 wanneer ik een glas La Blanche van brasserie du Mont Blanc inschenk voor mezelf en mijn partner Wouter. We zitten op het terras van camping Les Marmottes in Montquarly dat zo’n 2,5 km van Chamonix (Frankrijk) af ligt. Ons tentje staat een meter of 50 van ons af en kijkt uit op de gletsjer “Les Ballons”. Naast ons tentje staan de Yamaha FJR 1300 en de Honda CBF 600 in de ondergaande zon af te koelen van de rit. We waren die ochtend bij het meer van Genève gestart. Twee dagen eerder hadden we ons huis in Almere Oosterwold verlaten. Bestemming: Corsica.
Op onze eerste reisdag maak ik mijn eerste kennismaking met het asfalt. Het gebeurde vlak voor een rotonde bij Metz. Ik moest stoppen en stak mijn rechterbeen alvast uit om deze op de grond te zetten. Voordat ik het wist, lag ik op de grond. Ik was hevig geschrokken en snapte niet waarom ik was gevallen. Later besefte ik dat de pijp van mijn nieuwe doorwaaibroek achter het stepje was blijven haken, waardoor ik mijn voet niet aan de grond had kunnen zetten. Sinds dat moment prijkt er een touwtje om mijn beide broekspijpen.
De rit van vandaag had ons via Thonon les Bains naar de Grande route des Alpes gevoerd. Daar leerde ik mijn motor pas echt goed kennen. Ik had de Honda pas een paar maanden daarvoor gekocht en wist nog niet hoe hij in de bergen reed. De haarspeldbochten nam ik meestal in de tweede versnelling. De hele steile bochten daarvan uitgezonderd. Deze bochten nam ik in zijn eerste versnelling, zodat ik een veel kleinere bocht kon maken en niet op de verkeerde weghelft terechtkwam. Wanneer ik in de eerste versnelling reed moest ik een flinke draai aan het gas geven, want de CBF heeft de neiging om te bokken. In les Cluses hadden we afscheid van de route genomen om een uitstapje naar Chamonix te maken.
Na de rustdag verlaten we Chamonix en pikken de Grande route des Alpes weer op. De eerste Col, Col de Saisier, heeft een goed wegdek waardoor deze makkelijk te berijden is. Na deze Col begint de rijfun pas echt. De bochten wisselen elkaar in snel tempo af en al gauw bereiken we het hoogste punt van de volgende Col. De weg naar de top bleek een makkie te zijn geweest in vergelijking tot de afdaling, die smal en erg steil is.
Tijdens de afdaling kom ik in een linkerbocht een vrachtauto tegen op mijn weghelft. Ik kijk naar rechts en zie dat ik slechts één meter wegdek tot mijn beschikking heb. Omdat er geen vangrails zijn geplaatst gaapt naast mij een diepe afgrond. Ondertussen slingeren de vier motorrijders die achter de nu bijna stilstaande vrachtauto reden, ook mijn kant van weg op en moeten we elkaar op die ene meter passeren. Ik stuur de Honda strak langs de vrachtauto en voel de spiegel van een van de mij tegemoet rijdende motorrijders tegen mijn rechtermouw schuren.
Gelukkig verloopt de rest van de afdaling soepel en kan ik weer genieten van tientallen snel op elkaar volgende hairpins die ons naar Bourg St. Maurice brengen. Aan de voet van de afdaling hebben we nog maar een klein stukje te gaan totdat we bij onze eindbestemming van die dag bereiken. Vlak voor het dorp Val d’Isere rijden we de laatste tunnel van die dag in. In mijn oor hoor ik ineens Wouter hard roepen dat ik terug naar zijn één moet schakelen.
Ik trap direct een versnelling naar beneden en voel hoe mijn voorwiel tegelijkertijd in een gat wegduikt. De weg in de tunnel blijkt open gebroken te zijn. Doordat we van het licht het donker inrijden is het zicht minimaal en komt het gat als een complete verrassing. Zonder na denken ga ik rechtop staan en laveer ik de CBF tussen de resterende kuilen en rommel door. Niet dat ik zo’n geweldige motorrijder ben, integendeel, maar in een reflex paste ik gewoon een mountainbiketechniek toe. Zonder verder verrassingen bereiken we even later de camping net buiten Val d’Isere.
De volgende morgen rits ik de tent open. We hebben op 1755 meter hoogte overnacht en de zon schijnt uitbundig. Het is nog steeds erg koud buiten en ik houd mijn muts dan ook maar op. Naast mij hoor ik het geraas van snelstromend smeltwater dat van de omliggende bergen afstroomt. Helaas is er ook iets niet zo positiefs aan deze dag. Er komt een melding van de ANWB op onze mobiel binnen. Nice en Marseille en het laagste gedeelte van de Grand route des Alpes is code oranje geworden. Als we nog naar Corsica willen, zullen we onze route om moeten gooien. We besluiten om naar Genua (Italië) te rijden. Daar vaart namelijk ook een boot richting Corsica.
Zodra we de camping afrijden, voelen we de weg al licht stijgen. De eerste bergpas, de “Col de l’Iseran”, begint al een kleine honderd meter verderop. De D902 is 47,4 km lang en overbrugt 2052 hoogtemeters met een gemiddeld stijgingspercentage van 4,2%. Daarmee is de ‘Col de l’Iseran” de hoogste geasfalteerde bergpas van Europa. In het begin stijgt de pas langzaam, maar na twee kilometers krijg ik gelijk een stijgingspercentage van 8 a 9% met naverwante bochten voor mijn kiezen.
Het is hier bizar mooi. De laatste paar kilometers tikt het stijgingspercentage nog even de 10,1 % aan en net voor het hoogste punt kom ik oog in oog met een koe te staan. Bovenaan de top is een uitspanning en een kerkje waar we neerstrijken om een kop koffie te drinken. Waar je ook kijkt, letterlijk overal staan motoren. Ik ben niet de enige die het idee had om hier te gaan rijden.
Maar wacht, er is meer! Geniet mee met schitterende videobeelden van Ibolya’s trip
Ibolya Moór is op de eerste plaats schrijver en op de tweede plaats motorrijder!
Lees hier Bestemming: Corsica – deel 2.
Elke week de laatste motortips, tricks, acties en mooiste verhalen in de mailbox? Abonneer je op onze nieuwsbrief!
Wat is het fijn om dit te lezen en het filmpje te zien in deze tijd! Heb er van genoten.
Heel fijn Steve! Laten we hopen dat we volgend jaar weer zo’n mooie reis kunnen maken.
r Zelf ben ik 85 jr en rij weer motor na zo.n 55-60 jr haha maar zo.n rit zou teveel voor me zijn denk ik dus ik keek graag en genoot van jullie film. ! Vroeger reed ik op m.n 1e motor DKW 200, later een Norton 2cil Dominator
en als laatste de BMW 500 met die liggende 2 cil. Heb 1 vraag als jullie a/b zijn staan de motoren dan stevig genoeg op die standaard ? Ja zulke grote schepen hebben minder ;last van zeegang he . Ik rij een Yamaha 750 Virago uit 92 met maar 16.500 miles op de teller .en dat is heel; wat anders dan jullie moderne machines he en vooral die kuip lijkt me grandioos. Ik wacht af tot het 2e deel en wens jullie alvast een heel geweldige en behouden reis Vriendelijke Groeten
Dag Aad,
Wat word ik blij van dit soort berichten. Zoals je misschien in mijn vorige blog gelezen heb, ben ik in een familie geboren waarin zowat iedereen motor reed. Mijn vader had ook een Norton. De naam DKW komt mij niet onbekend voor. Wat bedoelt u met a/b? Mijn motor is maar 600 cc, dus kleiner dan die van u. De FJR is echt een geweldige machine , maar veel te groot voor mij.
Ik wens u nog vele heerlijke kilometers toe en voor nu veel reisplezier via de blogs en video’s! Deel 2 is bijna af. Maar die gaat over de blogdelen 2,3,en 4.
Groetjes,
Ibolya
Heb je verslag met genot gelezen, heel mooi ! Kijk alweer uit naar het vervolg. Succes nog en voorzichtig aan!
Dank je wel Eduard! Nu staat de CBF stilletjes in de schuur……
Ontzettend leuk om jullie reisverslag te lezen en te kijken. Zelf zijn we vijf keer met de motor naar Corsica geweest en inmiddels helemaal verliefd op het eiland. Ik kijk nu al uit naar de rest van jullie belevenissen en ben heel benieuwd wat jullie van Corsica vinden.
Wij kunnen niet wachten om weer een keer die kant op te sturen!!
Groet M&A
Dag Martin,
Ja, ik ben ook verslingerd aan Corsica. Ik was er al een keer eerder geweest maar dan als wandelvakantie. Dwars door het hoge gebergte gewandeld met een rugzak en tent. De Mare el Mare Nord. 10 dagen in de wildernis. Deze reis wilde ik al 25 jaar doen, maar door omstandigheden in mijn gezondheid kon ik niet eerder. Ik wens je veel leesplezier toe in de komende 3 blogs. Er komt ook nog een deel 2 video aan. Die gaat over de rest van de reis!
Groet,
Ibolya
Hoi Ibolya, super genoten van jouw verslag en vooral het filmpje deel 1. Zie nu al uit naar 12 feb., naar deel 2. Mijn partner en ik hebben de Route des Grands Alpes en/of Route Napoleon ook nog op ons wensenlijstje staan. Hebben jullie die routes vanuit Thonon les Bains ook digitaal voor de navigatie? Zou er super blij mee zijn als ik dit mag krijgen. Enne, rij al meer dan 165.000 km Honda CBF600SA. Werkelijk een super motor om mee in de bergen te rijden!. Hele goede keus|.
Gr. Fokje Copinga
Dag Fokje,
Ja, ik ben ook erg blij de CBF. Ik hoop hem nog lang te mogen rijden. Digitaal? Eh nee. Wij gaven gewoon steeds een vervolg in de navigatie. Zeker omdat we steeds niet wisten of we de weg konden vervolgen. Een jaar of 30 heb ik deze route al een keer gereden, maar toen zat ik achterop een dikke Goldwing. Maar er gaat niks boven zelf rijden! De video over de rest van reis is al bijna klaar. Ik hoop nog veel meer mooie reizen te kunnen maken en te mogen verslaan.
gr. Ibolya
Hoi Ibolya en Wouter, op de één of andere manier lezen de reisverhalen van motorrijders veel prettiger dan van fietsers, wandelaars, automobilisten. Ik heb bijna het gevoel dat ik achterop zit.
Het filmpje is ook top, lekker ontspannen rijden zodat je de tijd hebt om de omgeving in je op te nemen. Ik kijk dus zeker uit naar jullie volgende (video)verslag.
Groet, Cees
Dag Cees,
Ik zal de complimenten doorgeven aan Wouter! Deel 2 van de video is bijna klaar, maar die verslaat gelijk de hele reis. Dus blog 2,3, en 4. Deze zal ik dus wat later doorgeven. Fietsen en wandelen doe ik overigens ook graag, maar motorrijden is echt een supersport vind ik. Het gevoel van de wind en de krachten die met snelheid te maken hebben….ik ben er al in mijn vroege jeugd mee besmet geraakt. Door omstandigheden heb ik steeds mijn motor moeten wegdoen, maar er kwam toch ook steeds weer een nieuwe.
Ik hoop dit nog lang te mogen doen en reizen te mogen verslaan!
Gr. Ibolya
Compliment, erg mooi! benieuwd naar deel 2.