"Als je ons vorig jaar gevraagd had waar we in 2020 heen zouden gaan op motorvakantie, had ik je gezegd dat ik geen idee zou hebben." Leonoor pakte haar Ducati en ging op pad naar Zuid-Frankrijk. Zij neemt je mee met haar driedelige reisverhaal met schitterende foto's.

Benieuwd naar het eerste deel? Deze vind je hier: Solo trip naar Zuid-Frankrijk – Deel 1 →.

Stratencircuit van Monaco

Na een aantal hele gezellige en motorloze dagen is mijn vriend met zijn familie naar huis gereden en ben ik zelf ook weer op pad gegaan. Dit keer via de zuidelijke Franse kust richting de Côte d’Azur. Omdat ik wist dat ik onderaan de Franse Alpen zou beginnen met de terugreis, had ik voor mijzelf een aantal mooie routes uitgezet. In drie dagen zou ik eindigen in Contes, een dorpje wat boven Nice en Monaco ligt. Die laatste avond zou mijn vriend aansluiten en daarvandaan zouden we de volgende dag onze zelfgemaakte route van de Franse Alpen starten.

Ook deze dagen was het werkelijk een drama om een slaapplek te vinden. Met bizarre prijzen van twee tot zeshonderd euro had ik de moed al bijna opgegeven, toen ik via bed&breakfast sites mijn eerste slaapplek vond bij een gezellig Nederlands stel in het kleine maar karaktervolle dorp Reillanne, genaamd Vacances en Luberon. Buiten dat zij motorvriendelijk zijn, kan je in de buurt prachtig rijden, dus mocht je daar ooit in de buurt zijn, geef ze een belletje!

De eerste dag heb ik vooral kilometers gemaakt, zodat ik dag twee en drie vooral de mooie plekjes kon bezoeken. Onderweg werd het landschap al steeds wat wilder. Via uitstekende rotsen en diepe kloven ben ik onder andere naar Lac de Castillon, Gorges de Verdon en Gorges du Daluis gereden.

Gorges de Verdon staat bekend als één van de mooiste rivierkloven van Frankrijk en ondanks dat ik deze op een zondag gereden heb viel het mij alles mee qua drukte. De blauwe rivier wordt omringd door groene bossen en hoge kliffen met spectaculaire uitzichten. Neem dus echt de tijd als je deze gaat rijden, want je komt ogen tekort. Nadat ik de hele middag heb rondgereden, ben ik vroeg aangekomen bij mijn appartement voor die avond. Ik besluit mijn bagage van de motor te halen en de Gorges du Daluis te rijden met slechts een camera om mijn nek. Omhoog rijden was al prachtig, want je rijdt langs de rotsen. Maar als je terugrijdt heb je overal tunneltjes door de berg snijden, waar je met mooie snelheid doorheen kunt rijden. Die tunneltjes nodigen wel uit om de uitlaat even te laten bulderen en gelukkig stoor ik daar niemand, want het is zo uitgestorven als maar kan.

Met her en der wat ongemakken, onder andere een geïmproviseerde spanband voor mijn roltas, omdat deze was afgebroken, ben ik langer onderweg geweest dan ik had gedacht. Mijn vriend was die ochtend vertrokken voor zijn twee-daagse reis en had ik niet verwacht te zien dezelfde avond. Die is op zijn Multistrada met cruise-control en het gas op een gemiddelde snelweg-snelheid na 1300 kilometer later die avond bij mij aangekomen.

De volgende ochtend hadden we dus mijn derde “opvuldag” nog om lekker rustig aan te doen en hebben we Col de Vence en Gréolières les Neiges gereden. Hier in de buurt schijnt een James Bond film te zijn opgenomen, maar wij hebben niet kunnen ontdekken waar en welke film. Net voor Monaco hebben we langs de weg een heerlijke (betaalbare) burger gegeten met uitzicht op de beginnende rijkdom van de Côte d’Azur. Er liggen misschien miljoenen in het water onder ons. Als toetje rijden we die namiddag een ritje over het stratencircuit van Monaco. We zijn een aantal keer verkeerd gereden en komen maar niet uit op de juiste plek. Op een gegeven moment rijden we door dé tunnel en geven we nog even goed gas bij waarna het gelach door de intercom buldert. Een indrukwekkend dagje.

En dan… dan begint de “echte” trip voor ons gevoel. Toch nog een klein weekje onverwachts motorvakantie. Online heb ik gezocht naar mooie cols, aan de hand van een bestaande TomTom route van de Route des Grandes Alpes. Met wat input van mijn online vriendenkring, waar onder andere Fransen en Italianen in zitten, hebben we een schitterende route gecreëerd langs de mooiste oostelijke Franse bergpassen.

We starten de dag al vroeg in de bergen en de Col de Turini is de eerste bergpas die we rijden. Na de eerste haarspeldbochten duiken we direct de bossen in. Die geur van alle dennenbomen in de vroegte is fantastisch!

Via de Col de St. Martin komen we bij de Col de la Bonette. Deze begint heel groen en met mega veel bochtjes, maar naarmate je hoger komt, wordt het een maanlandschap en boven op de top heb je een 360 graden uitzicht op bergtoppen. Indrukwekkend en ook redelijk koud! Iets beneden van de top zat een klein restaurantje en daarnaast een soort legerbasis waar de frituur lekker stond te pruttelen. Daar hebben we een overheerlijke omelet genuttigd met uitzicht op legerjeeps midden op de berg. Een combinatie die wij nog niet hadden gezien.

Na Col de Vars, Col d’Izoard en Col de Lautaret kijken we uit op een wel erg hoge besneeuwde bergtop inclusief gletsjer. Na even een snelle zoekactie komen we erachter dat we uitkijken op de berg La Meije, van maar liefst 3984 meter hoog. Als toetje deze dag eindigen we met Col du Galibier, wat écht een pareltje is. Met het laatste middagzonnetje die over die bergen kruipt is het zo verschrikkelijk mooi om de dag zo af te mogen sluiten. Zoals ik in het begin al zei: magisch!

Benieuwd naar deel 3 van dit avontuur? Je leest het hier: Solo trip naar Zuid-Frankrijk – Deel 3