Na eerder al een reis naar Italië gemaakt te hebben, is Sabrina nu op weg naar de Noordkaap. Dat doet ze op haar Ducati Panigale, in haar eentje en door her en der te kamperen in het wild. Volg haar avontuur!

Het vorige deel gemist? Lees hier Naar de Noordkaap op de Panigale – deel 2.

Om 7 uur gaat de wekker. Ik ontbijt nog even op de camping en sla wat boodschappen in voor ik vanuit de haven van Bodo vertrek. Hiervandaan vaart de ferry richting de Lofoten-eilanden. Na slechts een half uurtje gewacht te hebben, rijd ik samen met nog 3 andere motorrijders de ferry op. Ook deze enigszins verbaasde maar vooral enorm behulpzame motorrijders, helpen me om mijn motor vast te zetten. De Panigale staat op een prima plek en wat voelen wij ons thuis naast de BMW-GS wereldreizigers. Samen met de mannen loop ik naar het dek en geniet van het geweldige uitzicht gedurende de 3 uur durende overtocht. Zodra we aanmeren wordt mijn motor losgemaakt, en kan de reis over de Lofoten-eilandengroep beginnen.

Enthousiast op de Lofoton

Direct overrompelt door de prachtige natuur, rijd ik de eerste kilometers. Kleine ruige eilandjes zijn hier verbonden door talloze bruggen en tunnels en vormen zo een indrukwekkend landschap. De typische Scandinavische vissershuisjes maken het compleet. Vanuit het plaatsje Moskenes – de haven op de Lofoten – is het nog dik 300 km rijden naar Andenes, het noordelijkste puntje van de eilandengroep. Ik probeer vandaag nog zo’n 100 km te rijden en zet hierna m’n tentje op, opnieuw op een fantastische plek. De volgende dag rijd ik nog zo’n 200 km verder naar het noorden waarbij iedere kilometer genieten is.

Wel wordt het weer opnieuw slechter. De regenoveral wordt tevoorschijn gehaald en op de vele bruggen moet ik soms alle zeilen bijzetten om de motor recht te houden. Een windsnelheid van zo’n 20 meter per seconde (ongeveer windkracht 8) lijkt hier de standaard te zijn. Zodra ik een stop maak bij de supermarkt, loopt een jonge man enkele rondjes om de motor heen. Als hij mijn kant op is komen lopen, vertelt hij me erg enthousiast zelf ook op zoek te zijn naar een Panigale. Hij is zelfs zo enthousiast, dat hij de 15 uur reizen naar de dichtstbijzijnde Ducati-dealer in Trondheim voor een onderhoudsbeurt ervoor over heeft. En om heel eerlijk te zijn begrijp ik dat helemaal, want wat is het toch een waanzinnige motor! Na een leuk gesprek vervolg ik mijn weg en loop ik zodra ik aankom in Andenes bij een VVV-kantoor naar binnen.

Op safari

Vanuit deze plaats zijn er veel excursies te doen, maar mijn oog valt direct op een walvissafari. Helaas moet het kantoor me teleurstellen. Vanwege de harde wind zijn de komende dagen de safari’s niet mogelijk. Hierna is het afwachten wanneer de wind genoeg is gaan liggen om de safari’s wel door te laten gaan. Tijd om hierop te wachten heb ik helaas niet. Een puffinsafari is echter wel mogelijk. Ik rijd direct naar de haven en stap op het kleine vissersbootje.

De zee is behoorlijk ruig vanwege de wind, maar ondanks dat zijn er genoeg Puffins te spotten. Tientallen, zo niet honderden, van deze schattige papegaaiduikers omringen het bootje. Zodra we in de buurt van een eiland varen, komen ook imposante zeearenden tevoorschijn. Geweldig om deze dieren in hun natuurlijke habitat te zien. Na zo’n 2 uur varen en genoten te hebben van de overweldigende natuur, stap ik met enige verbazing van de boot. Ik ben namelijk niet zeeziek geworden! Ik vervolg mijn weg richting het vasteland en zet langs de route mijn tentje op. De perfecte plek waarvandaan ik de volgende ochtend m’n route richting het vaste land kan voortzetten.
Na een uur of twee gereden te hebben – met opnieuw behoorlijk slechte weersomstandigheden – bereik ik het vasteland. Ik probeer kilometers te maken en rijd daarbij door een geweldige omgeving.

Bikkelen

Mike on the bike is eveneens op reis richting de Noordkaap en is inmiddels aangekomen in de omgeving. We spreken af bij een benzinepomp en besluiten enkele dagen samen verder te rijden. Het is inmiddels avond en we gaan opzoek naar een plek om het tentenkampje op te zetten. Na een geschikt plekje gevonden te hebben maken we onze slaapplekken gereed bij een behoorlijke windkracht en in de zeikregen. Hierna pakken we onze stoeltjes erbij onder het zojuist gefabriceerde afdak en wordt er gekookt. Na een dag als deze is een warme maaltijd meer dan welkom. Hoewel we deze avond zonder kampvuur moeten zien door te komen gezien de weersomstandigheden, is het er niet minder gezellig door. We praten nog wat bij over onze reizen tot nu toe en hoe de komende dagen eruit zullen zien.

Lees ook: Kamperen – De horizon achterna

Het belooft de komende dagen heftig weer te worden, leren we door een blik te werpen op de weersverwachting van de komende dagen. Ik kruip daarom bijtijds m’n tentje in om wat uit te rusten en op te warmen. Eenmaal in m’n tentje lijkt het alsof de wind er dwars doorheen waait, ondanks dat ik daar met 2 slaapzakken, een isolatiedekentje en diverse lagen warme kleding inlig. Echt opgewarmd ben ik dan ook niet als ik de volgende ochtend opsta. Tussen de buien door lukt het ons om de spullen in te pakken en rijden we verder richting Alta.

De afstand valt mee, maar door het slechte weer lijkt er voor mij geen eind aan te komen. Ik ben maar wat blij als we in de avond aankomen bij een huisje, waar we een warme maaltijd kunnen klaarmaken en ik me kan opwarmen onder de douche.

Noordwaarts

De volgende ochtend is eindelijk de dag aangebroken waarop het moet gebeuren: we rijden richting de Noordkaap. Een magisch gevoel waarbij de weersomstandigheden de rit nog best spectaculair maken. De wind is heftig en de temperatuur nadert zo nu en dan het vriespunt. Tot overmaat van ramp krijgen we te maken met enorme regenbuien. Iedere keer dat een vrachtwagen ons tegemoet rijdt, neemt de spanning toe doordat de klap van de wind iedere keer heftig is. Ik ga – in hoeverre dat mogelijk is – zo diep mogelijk over mijn tank liggen en houdt me stevig vast, heel stevig vast.

Wat is het hier adembenemend mooi!

Ondanks dit alles geniet ik intens van het landschap. De onbewoonde wereld, ongerepte natuur, de ruige kust en de schattige rendieren die overal opduiken. Wat is het hier adembenemend mooi! Hoe dichter we bij de Noordkaap komen, des te slechter het weer wordt. In deze omstandigheden is zelfs simpel een foto maken een hele opgave te worden, omdat van mijn motor afstappen met deze windvlagen bijna niet meer mogelijk is zonder beschutting. De kans dat mijn motor met alle bepakking bij de eerste de beste windstoot omvalt, is te groot. Als we eenmaal bij de toegangspoortjes tot de Noordkaap zijn aangekomen, besluiten we hier om te draaien en het later opnieuw te proberen.

Geduld

We rijden richting de dichtstbijzijnde camping om hier in een huisje te overnachten. Op de camping blijken tientallen rendieren vrij rond te lopen, geweldig!

De hele avond en nacht houden we de weersomstandigheden scherp in de gaten, wachtend op minder wind en hopelijk minder regen. Om 5 uur ‘s ochtends stappen we weer op ondanks dat het weer niet bepaald verbeterd lijkt te zijn. Even later komen we aan bij de Noordkaap waar om 5 uur ‘s ochtends de tolhuisjes gesloten blijken te zijn. Gelukkig kan je er met de motor langs glippen en op die manier – in tegenstelling tot wanneer de tolhuisjes geopend zijn – tot aan de beroemde wereldbol komen mét motor. Een magisch moment!

Deel 4 van Sabrina’s avontuur naar de Noordkaap lezen? Deze vind je hier!