“Ik ben nog aan het nagenieten van de foto’s van de vorige trip als ik de volgende offroadtrip naar Zuid-Europa al aan het plannen ga. Een paar appjes met vrienden later krijgt het plan serieus vorm!” Reis mee met Tim Janssens naar de Italiaanse Alpen!

Maar afgelopen week (eind juni 2020) stop ik met mijn huidige baan en val ik toch wel een beetje in een spreekwoordelijke gat. En wat nu…… Snel maak ik een plan om weer wat te gaan doen. En dat lukt ook als zelfstandige. Maar voor ik alle vrije tijd weer overboord gooi wil ik er nog wel even tussenuit. Dus september wordt juli voor mij, en ik ben weg.

Zoals verwacht kan de rest van de groep niet stel op sprong van huis, door werk en andere onvolkomenheden waar zo veel vrije tijd in gaat zitten. Dus ik ga alleen! En waarheen, weet ik ook nog niet, maar ik neig naar de Noord-Italiaanse Alpen en vanuit daar richting het westen te rijden.

Minder offroad dan afgelopen jaar, maar daar is het thuisfront wel blij mee aangezien ik alleen ga. En ik geef ze ook geen ongelijk, want hier en daar hoor je natuurlijk wel eens iets mis gaan bij andere.

De zondag van het eerste weekend van juli ga ik weg. Maar eerst krijgt de Tengai (Kawasaki KLR-650 Tengai ’91) nog het nodige onderhoud zodat ook dit jaar de Alpen weer bedwongen kunnen worden.

Op Instagram zie ik dat Bas van Goinglimbo ook in de buurt zit van Noord Italië om nieuwe routes na te rijden voor zijn website (toffe website, toffe routes, aanrader dus). Na wat heen en weer gechat via de digitale fax lijkt het ons een goed idee om in Italië af te spreken en wat samen te gaan rijden. We spreken af dat we elkaar maandag in Italië treffen.

De Tengai is klaar! Van Noël heb een nieuwer prototype tassenset van Eastbound te leen om net als vorig jaar weer te testen op de manier zoals Noël altijd zegt “wel vallen hea!!!” (Om zo de duurzaamheid en stevigheid van het materiaal te testen) Alles wat ik nodig heb is ingepakt, klaar om te gaan dus!

Zondag 5 juli

Vandaag staat in het teken van het maken van kilometers. Ik wil de dag eindigen in Lindau wat een kleine 750km verderop is.

Met een gangetje van 100 tot 120 km/h fahr ik rustig over de rechter strook van de autobahn naar het zonnige zuiden. Rond de klok van 4 kom ik aan op de camping. Geen bijzondere rit dus, behalve dat ik waar je normaal gesproken wordt omringd door Hollanders met sleurhutten, er nu maar een handjevol landgenoten voorbij heb zien vliegen op de autobahn.

Na een frisse duik in de Bodensee maak ik m’n zakje overheerlijke “Adventure food” klaar en ga ik vroeg naar bed. Morgen is er regen voorspeld dus voor die tijd wil ik graag m’n tent droog hebben afgebroken.

Maandag 6 juli

De wekker zou om 06:30 afgaan maar om 04:45 ligt deze jongen al klaarwakker in z’n tent. De vogeltjes fluiten al vrolijk. Terwijl de rest van de camping nog in diepe coma op één oor ligt ruim ik mijn tentje op, bepak de motor en rond 06:00 ben ik weer onderweg. En het is nog steeds droog. Bas heeft gisteren doorgegeven op welke camping hij staat. Dus via de toeristische motor trekpleister, de Stelvio pas, rij ik kalmpjes aan die kant op. 350 km aan asfalt passeert vandaag onder mijn wielen.

Fris als het is heb ik maar een extra laag aan gedaan wat ook lekker is als het straks gaat regenen. Maar als ik na 2 uur rijden ga ontbijten bij een plaatselijke supermarkt in Davos (Zwitserland) besluit ik die extra laag toch maar weer te lozen. De temperatuur begint behoorlijk op te lopen en van regen lijkt voorlopig geen spraken.

Via de Flüelapas rij ik naar de Ofenpas die weer wordt opgevolgd door de Umbrailpas waarna ik Italië bereik en inmiddels op 2500 meter hoogte rij. Next stop, de Stelviopas. Een jaar of 5 geleden heb ik ook al deze passen al gereden maar toen was het weer ons niet echt gezind, nu daarintegen straalt de zon nog steeds volgas! Boven aangekomen schiet ik een paar foto’s, drink ik nog even een koud drankje en vervolg ik mijn weg weer.

Tijdens een korte pauze hoor ik van Bas dat er onweer wordt verwacht. Dat is dus mooi balen, want ik moet nog twee uur rijden. Snel spring ik op de motor en rij ik weer verder naar Canazei. Onderweg naar de camping kom ik nog langs het wonderschone Lago di Carezza. Heel even denk ik er aan om er nog even in te springen, maar aangezien het aardig druk is en niemand hier zwemt ga ik ervan uit dat dat niet helemaal de bedoeling is. Als ik de camping nader pakken de donkere wolken zich inderdaad al samen. Als ik de camping op rijd zie ik Bas al staan te zwaaien. Tijdens het kennis maken zet ik zo snel mogelijk mijn tent op. En dat is maar goed ook, want nog geen kwartier nadat die staat barst het onweer los.

Gelukkig staat er naast onze tentjes een grote biertent waar we droog en vooral ook ruim kunnen zitten. De kooktoestellen komen tevoorschijn en gaan mee naar binnen, terwijl we verder kennis maken en elkaars avonturen aanhoren. Inmiddels zijn de sterrenmaaltijden voor avonturiers klaar en kunnen we eten! Voor mij wederom adventure food aangevuld met paprika en courgette vandaag. Bas kookt wat uitgebreider en heeft van alles mee genomen in sealbags. Onder andere couscous bulgur en linzen. Wat natuurlijk goed lang te bewaren is. Goede tips voor de volgende trip dus.

Uren gaan voorbij, maar uiteindelijk laten de weergoden ons met rust en stopt het met onweren.

Nu rijst de vraag van de dag…..zijn de tentjes nog droog van binnen of moet ook de nacht in de biertent worden doorgebracht? Maar gelukkig ze zijn nog droog van binnen! Net zoals de avond ervoor klim ik maar weer vroeg in m’n nestje aangezien het vanmorgen ook aardig vroeg was. En dan morgen weer fris de motor op om de route van Bas te rijden.

Wil je meer van Tims reis lezen? Lees hier deel 2 van zijn offroadavontuur in de Alpen → Avontuur in de Alpen – deel 2