Heb jij je complete motor-bucketlist al afgevinkt? Alsjeblieft, jouw nieuwe uitdaging voor 2019: de TET, de Trans Euro Trail. Een monsterroute van dik 38.000 kilometer door dertig landen, over bospaden, single tracks en gravelwegen. Motorrijders.nl wilde daar meer van weten en dook het terrein in met Ard Lampers, ‘gastheer’ van het Nederlandse deel van de route.

Grenzeloos offroad avontuur

Dit is bucketlist materiaal: 38.000 kilometer onverhard, door dertig landen. De Trans Euro Trail: een vrijwel aaneengesloten onverharde route door dertig landen in Europa. De TET is gemaakt uit pure liefde voor onverhard motorrijden. Naar Amerikaans voorbeeld: al in 1982 stippelde Sam Correro daar de Trans America Trail uit, oftewel de TAT. Een route van dik 6.000 mijl over vrijwel uitsluitend onverharde wegen. Langs de schitterendste plekken in de Verenigde Staten. En: elke mile ‘gewoon’ openbare weg, dus volledig legaal en vrij toegankelijk.

Wat in Amerika kan, moet ook in Europa kunnen, bedacht de Engelsman John Ross zich jaren later. Geïnspireerd door de TAT begon hij in 2016 met het tekenen van een nog grotere, nog langere en nog veelomvattende route: door heel Europa, de Trans Euro Trail, oftewel TET. Eén monsterlijk lange route: 38.000 kilometer, vrijwel volledig onverhard, door dertig landen. Ross tekende die route niet in zijn eentje: in elk land zocht hij offroadkenners uit als zogeheten ‘linesmen’. Geestverwanten met veel lokale kennis én offroad-ervaring, die hem hielpen om in elk land de mooiste plekken te vinden.

Samen met hen stippelde hij de precieze lijnen uit voor de uiteindelijke TET. Een gigantische klus, die inmiddels zijn finale nadert: op dit moment zoeken Ross en zijn linesmen nog in een paar landen – Oostenrijk, Hongarije en Slowakije – naar de laatste verbindende routestukjes. Met als einddoel dat de TET in de loop van 2019 compleet is.

Rechtsaf een boerenweggetje in – onze TET kan beginnen!

De Hollandse TET

Ook Nederland heeft zijn eigen TET-traject. Of eigenlijk: twee trajecten. Het eerste is de doorgaande route vanaf Duitsland naar België. Die komt bij Bellingwolde in Noordoost- Groningen ons land in en kronkelt via allerlei prachtige plekjes kriskras naar het zuiden, naar het Noord-Brabantse Witrijt: een vrijwel ononderbroken, 600 km lange trail, die vanaf de Belgische grens net zo vrolijk doorslingert richting de Franse kust. Het tweede Nederlandse TET-traject is de verbindingsroute tussen de Britse TET-route en het continentale hoofdtraject: die loopt vanuit Oost-Nederland naar de veerboot in IJmuiden – noodgedwongen over asfalt. ZAND, GRAVEL, GRAS. Om alle ins en outs van de TET te leren én kennis te maken met het Nederlandse deel, rijden we een stuk van de route met onze eigen TET-linesman, de 51-jarige Ard Lampers. Hij woont net over de Duitse grens bij Montferland, maar we hebben afgesproken in Beek bij ’s-Heerenberg. Als ik aan kom rijden, staat Ard al klaar met zijn BMW G650X, perfect aangepast voor het betere trail-werk. We vertrekken direct en al na een paar minuten over het asfalt gaat de knipper van Ard aan: rechtsaf een boerenweggetje in – onze TET kan beginnen!

Diepe single tracks

De toon is meteen gezet: het ene moment rijden we nog op een brede gravelweg, het volgende moment duiken we een graspad in of rijden we door een bosperceel. We rijden ergens tussen Beek en ’s-Heerenberg en ik geniet nu al met volle teugen. Aan de sporen te zien, zal hier best weleens een auto rijden, maar zeker niet vaak. Diepe single tracks waarbij je je voetsteps over de grond voelt schrapen, terwijl je wielen zo diep in de geul zitten dat je ze niet meer ziet. Dit is serieus tof en – voor mij als Randstedeling – totaal onverwacht zo dicht bij huis.

Diepe single tracks waarbij je je voetsteps over de grond voelt schrapen.

Aan elkaar geplakt

“De route is erg divers, het verschilt ook per regio waar je rijdt”, vertelt Ard als we even later op adem komen van een eerste stuk sturen. “Samen met nog een aantal Nederlandse rijders hebben we zo veel mogelijk offroad-routes aan elkaar geplakt. Hier en daar vind je onderweg wel wat stukken asfalt, daar ontkom je helaas niet aan, maar dat zorgt er wel voor dat je heel veel mooie plekken kunt bezoeken.” En inderdaad, af en toe komen we wat bestrating tegen, maar de stukken door de bossen en paden over de glooiende heuvels maken alles goed. “Waar je in het noorden en hier voornamelijk hardere ondergrond hebt, tref je in het zuidelijke deel van de Nederlandse route – het deel door Noord-Brabant – meer lastige stukken. Zeker na de lange droge zomer is alles daar gortdroog. Kom je zand tegen, dan kun je twee dingen doen: eromheen en een stukje verderop de TET-track met je navigatie weer oppakken, óf niet zeuren en doorrijden. Gas erop houden, beetje naar achteren hangen en er het beste van hopen”, lacht Ard relaxed. Bij Emmerich, waar Ard woont, laten we het TET-spoor even los. Via Kleve en Kranenburg rijden we via een stukje verharde weg opnieuw Nederland binnen en pakken in het heuvelachtige gebied van Groesbeek een volgend deel van het TET-spoor weer op. We rijden door bossen en velden, over heuvels en door dalen, op paden waar menigeen zich wandelend nog niet eens zou wagen. Als dit openbare wegen zijn, dan toch in ieder geval al lang door de mensheid vergeten! Gelukkig lukt het me als amateur toch om soepel tussen de afgesleten richels, grove keien en het losse zand door te rijden.

Advertorial:

Je hebt een allroad motor en je droomt van een verre reis, maar je durft nog niet op je zware motor op onverharde wegen te rijden? De Riders Academy – VRO Allroad helpt je op weg om deze droom te verwezenlijken.

Deze VRO is bedoeld voor deelnemers zonder of met slechts beperkte offroad-ervaring die de basisbeginselen van het offroadrijden willen leren op een allroad motorfiets. Tijdens de cursus krijg je meer zelfvertrouwen en voertuigbeheersing om ook op onverharde ondergrond te rijden. De cursus is uiteraard zeer leerzaam, maar zeker ook gewoon een dag vol met FUN!

Meer info, check onze Riders Acadamy

Waco CG4 Glider

Plotseling doemt tussen de weilanden een groot metalen raamwerk op. Ard draait het pad af en zet zijn motor stil, en ik volg verwonderd. “Dit is een replica van een Waco zweefvliegtuig,” vertelt Ard, met de toon van een ervaren gids, “zoals die tijdens de Tweede Wereldoorlog door het Amerikaanse leger zijn gebruikt. Daarmee brachten ze paratroepers aan land, onder meer tijdens de Slag om Arnhem in 1944. Waar mogelijk heb ik de route zo gemaakt dat je onderweg ook allerlei interessante bezienswaardigheden tegenkomt. Van molens en monumenten tot aparte dingen zoals dit!”

De route is zo gemaakt dat je onderweg ook allerlei interessante bezienswaardigheden tegenkomt.

Continu verbeteren

De route in Nederland is feitelijk al een tijdje klaar. Toch past Ard hem met hulp van andere rijders enigszins aan. Om betere passages te vinden bijvoorbeeld, of nieuwe handige tussenstops toe te voegen waar je als TET-rijder uit binnen- of buitenland makkelijk kunt tanken en/ of overnachten. “Echt ‘af’ is een route zoals deze natuurlijk nooit”, geeft Ard toe. “De hele TET is per definitie ‘open source’ en officieus. Dus waar nodig kunnen de linesmen de route altijd bijstellen. Soms staat er ergens een verboden toegangsbordje; dan zoeken we daar een route omheen. We krijgen ook weleens klachten van bewoners langs de route. Daar proberen we dan een passende oplossing voor te vinden. We willen het uiteraard leuk houden voor iedereen!”

Lokale regeltjes

Daarmee snijdt hij een belangrijk punt aan. De TET gaat weliswaar uitsluitend over openbare wegen, maar ook daar gelden de nodige verkeers- en gedragsregels. Zoals: rijd ’m alleen met een gekentekende en verzekerde motor. De route is geen racebaan, dus let op je snelheid. Houd ook rekening met wandelaars en dieren, rem af tot loopsnelheid of zet de motor eventueel stil. Ard: “Paarden kunnen flink schrikken van een motor. Als ik ruiters op mijn pad tegenkom, zet ik de motor altijd even uit. En als een ruiter gebaart dat ik toch kan doorrijden, doe ik dat rustig en zonder veel toeren. Wel zo netjes toch? Zo krijgen wij motorrijders meteen weer wat meer waardering van andere weggebruikers”, knipoogt hij.  

Als ik ruiters op mijn pad tegenkom, zet ik de motor altijd even uit.

Klaar voor het buitenland!

De tijd vliegt; de prachtige route en de kick van het rijden laten je al het andere vergeten. Pas als de schemering doorzet, moeten we mijn eerste TET-kennismaking afbreken. Dit was mijn eerste, maar zeker niet de laatste! De route die Ard en zijn maten hebben uitgezet, verrast je haast elke kilometer met fantastische paden en tracks langs de schitterendste plekken van Nederland. Hier is het nog niet volgebouwd, afgezet of plat geasfalteerd. Hier kun je nog ongestoord genieten – offroad én gewoon legaal. Oké, wildkamperen mag hier niet. Maar langs de route hebben we al genoeg campings gezien om er een prachtig meerdaags TET-avontuur van te kunnen maken, alleen al in ons eigen vlakke land. Tentje mee, slaapmatje in de tas en genieten. En daarna, met wat meer ervaring: de grens over, Europa in – voor het echte werk!

De Trans Euro Trail is in heel Europa en zelfs daarbuiten een begrip aan het worden. Rijders van andere continenten komen naar Europa om de TET rijden en blijven zelfs bij andere TET’ters slapen om zoveel mogelijk km’ers te rijden.

Neem eens een kijkje op de website van de Trans Euro Trail alsmede het forum. Ook op Facebook is de interactie groot en leerzaam! Ook worden hier alle updates van routes bijgehouden. Alle routes krijgen geregeld vernieuwingen vanwege route-aanpassingen.