Via de oude Zwitserse passen is Sabrina inmiddels in Italië aangekomen. Het thuisland van haar Ducati Panigale, dat eveneens als toverwoord gebruikt kan worden om extra gastvrijheid bij de Italianen te ontlokken. De reis gaat verder zuidwaarts.

Het eerste deel van Sabrina’s reis gemist? Lees Met de Panigale naar Italië – deel 1  hier.

Wakker wordend in de Toscaanse stad Pisa, maken we ons klaar om weer op pad te gaan. Het authentieke centrum van de stad ligt 5 minuten verderop en is natuurlijk een onmisbaar hoogtepunt tijdens een reis door deze regio. De scheve toren is een geweldige gewaarwording en het vrijwel lege plein maakt er opnieuw iets magisch van. Verder rijdend door de stad, geniet ik van haar schoonheid terwijl ik mijn ogen uit kijk.

We zoeken het heuvellandschap op. De typische Toscaanse plaatsjes zoals ik deze uit reisbrochures ken, zijn werkelijk overal terug te zien. Een waanzinnige omgeving waarbij de kronkelwegen, geflankeerd door de kenmerkende cipressen, het landschap compleet maken. De Val d’Orcia, ten zuiden van de stad Siena, vormt hiervan het bekendste aanzicht. Genietend van alle indrukken vandaag maken we nog wat kilometers zuidwaarts, waar de Italiaanse hoofdstad onze volgende bestemming vormt.

When in Rome…

Eenmaal aangekomen in Rome nemen we onze intrek in een B&B. De volgende ochtend zijn we alweer vroeg op pad in het centrum van deze historische stad. De ruïnes en imposante bouwwerken zie je overal terug, en op de motor geeft dit nog een extra dimensie. We gaan op zoek naar de Trevifontein: één van die plekken waar je normaal gesproken over de hoofden kunt lopen, maar nu is er werkelijk niemand. Het brengt een magisch gevoel met zich mee. Anderzijds is het een trieste aanblik van een stad die altijd overspoeld wordt door toeristen maar gedurende de afgelopen maanden enorm hard getroffen is. Op ons na, is er geen toerist te bekennen. De lokale bevolking die hier wel is, spreekt dan ook zijn verbazing uit over ons bezoek. Al doet dit niks af aan het warme welkom dat we werkelijk waar overal krijgen.

Na ook het Colosseum in alle rust bewonderd te hebben, sluiten we onze tour van de stad af in Vaticaanstad. Daar worden de motoren “bewaakt” door vriendelijke maar eveneens zwaarbewapende militairen, een imposantere beveiliging heb ik niet eerder gezien.

We zetten onze route naar het zuiden voort en hoewel we snelwegen het liefst vermijden, is de warmte inmiddels op zijn zachtst gezegd ‘oncomfortabel’ te noemen. We pakken de tolweg om op die manier wat kilometers te maken en daarbij ook een briesje te kunnen voelen, al lijkt dit al snel op een warme föhn bij temperaturen van zo’n 40 graden.

Wauwgevoel

We naderen Pompeii. Een stad met een bijzondere historie aan de voet van de Vesuvius, de vulkaan die je al van ver boven het landschap uit ziet torenen. Na om de vulkaan heen gereden te zijn, komen we even verderop aan bij onze bestemming en sluiten we de avond met een hapje en een drankje af.

Wanneer we de volgende ochtend opstaan is de warmte al te voelen. We rijden richting Pompeii en kunnen hierbij een glimp opvangen van de ruïnes en het bijzondere verhaal hierachter. Vanwege de extreme warmte laten we een bezoek aan de ruïnes – wat we te voet moeten doen – aan ons voorbij gaan en zetten we onze route voort richting één van de mooiste stukjes van Italië: de prachtige Amalfikust.

Een waanzinnige kronkelroute leidt ons langs de kust en zorgt voor adembenemende uitzichten. De azuurblauwe zee, steile rotswanden afgewisseld met mooie bogen en kleurrijke mediterrane gebouwen maken het plaatje compleet. Aan het eind van deze geweldige Amalfikustroute slaan we af om het binnenland in te trekken. De route langs de kust was al prachtig, maar de route die we hier inslaan is al haast net zo indrukwekkend.

Zodra we bovenaan de berg de route naar beneden volgen, ontstaat er een echt ‘wauwgevoel’. Wat volgt, is een waanzinnig uitzicht waarbij de Vesuvius het middelpunt vormt. Hoewel de omgeving hier prachtig is en ik nog veel meer van de omgeving zou willen verkennen, is het helaas tijd om onze reis noordwaarts voort te zetten.

Een leeg museum

We volgen de loop van de Adriatische kust om vervolgens het binnenland in te slaan richting San Marino. Een bijzonder land met enkele prachtige kastelen waarvandaan je een geweldig uitzicht hebt. We besluiten hier te overnachten om de volgende dag verder naar het noorden te rijden.

Als twee heuse Ducatiliefhebbers kan een bezoek aan Bologna natuurlijk niet uitblijven. We leggen contact met enkele bekenden bij de Ducatifabriek, maar krijgen jammer genoeg te horen dat zowel de fabriek als het museum gesloten is voor bezoekers. Toch worden de deuren van het museum – speciaal voor ons – geopend. We ervaren opnieuw de geweldige Italiaanse gastvrijheid. Wat voelt het bijzonder om door een leeg museum te kunnen lopen en al deze indrukwekkende items in alle rust te kunnen bewonderen! Als toetje op deze toch al bijzondere ervaring, krijgen we de nieuwste Superleggera te zien: een Italiaanse krachtpatser van de buitencategorie waarbij aan ieder detail is gedacht. We sluiten het bezoek af met een drankje en bedanken iedereen voor deze gastvrijheid.

Passen op de plaats

Bij de voortzetting van onze route, besluiten we op zoek te gaan naar wat verkoeling. Ons oog valt op het Gardameer, dat de perfecte uitvalsbasis voor de komende dagen blijkt. Het is een geweldige omgeving waarin de mooiste routes gereden kunnen worden. De route langs Tremosine waarbij je door een grot rijdt en getrakteerd wordt op het mooiste uitzicht over het meer, is hierbij mijn favoriet.

Verder naar het noorden worden er nog enkele passen getrotseerd en genieten we van de adembenemende uitzichten. Natuurlijk komt ook de Stelvio aan bod, gevolgd door de minstens net zo mooie Umbrail-, Bernina-, Ofen-, en de Malojapas om vervolgens te eindigen aan de voet van de Splügenpas. We overnachten hier en sluiten de volgende ochtend onze trip af met een route over de spectaculaire Splügenpas, waarna we huiswaarts keren.

Al met al was het een waanzinnige trip waarbij prachtige passen, imposante steden en geweldige kustroutes elkaar afwisselden en het ene na het andere adembenemende uitzicht elkaar opvolgde. Echt veel tijd om hiervan na te genieten is er echter niet. Na een bandenwissel en een kleine check zal ik, ditmaal solo, mijn weg vervolgen richting het noorden waarbij de Noordkaap de bestemming voor deze trip vormt.

Geïnspireerd door Sabrina’s reis? Of simpelweg de behoefte om nog meer reisverhalen te lezen? Onze site staat er vol mee! Neem snel een kijkje.