“Maandenlang heb ik inspiratie opgedaan en beetje bij beetje een route uitgestippeld. Eindelijk is het dan zover!” Sabrina neemt ons mee met haar roadtrip door het zuiden van Europa, een reis van uiteindelijk 9.000 kilometer! En dat allemaal op een Ducati 848 Evo. Lees nu deel twee!

Col de la Madeleine

Na wakker te zijn geworden in Grenoble, rijd ik door het prachtige Franse Alpenlandschap. Mijn doel is het trotseren van de Col de la Madeleine. De weg naar boven is om hoogtevrees van te krijgen. , Onoverzichtelijke smalle wegen waarbij je langs diepe afgronden scheert en waar zo nu en dan de vangrails ontbreken. Zodra ik de top bereik geniet ik van het geweldige uitzicht, om hierna mijn weg naar beneden te vervolgen.

De weg naar beneden is verrassend breed en voorzien van mooie bochten. Ik rijd verder in de richting van Modane, waarna ik uitkom bij de ‘hoogste pasweg’ van Europa. De Col de l’Iseran, met een hoogte van 2770 meter, is de plek waar je je ‘on top of Europe’ waant. Het is een route met mooie uitzichten, indrukwekkende gletsjers en diverse meren. Aan de voet van de Col de l’Iseran neem ik de afslag naar La Rosière, een gezellig wintersportdorpje op de route van de Col du Petit Saint Bernhard, waar ik zal overnachten.

Dagen vol passen

De volgende ochtend laat ik de Franse Alpen achter me. Ik rijd richting de top van de Col du Petit Saint Bernhard waar ik de grens met Italië passeer. Hoewel het vandaag slechts een kort uitstapje is naar Italië, geeft het altijd een geweldig gevoel om met mijn Italiaanse pakezel kilometers te maken op de prachtige Italiaanse wegen. Ik vervolg mijn weg en rijd richting de Col du Grand Saint Bernhard, die zich op de Zwitserse grens bevindt. Een fantastische route waar de top, met daarop een prachtig meer, sprookjesachtig aanvoelt.

Daarna rijd ik verder door het Zwitserse berglandschap. Iedere kilometer is hier puur genieten op de  strakke wegen met hun geweldige bochten en indrukwekkende vergezichten. Ik passeer verschillende passen, waarna ik het Lauterbrunnen bereik. Dit pittoreske dorpje staat bekend staat om zijn immense waterval van 297 meter hoog, die zich midden in het dorp bevindt.

Na een behoorlijke klim richting de waterval, uiteraard weer met een fantastisch uitzicht, vervolg ik mijn weg richting Meiringen. Een stad omringd door de meest mooie bergpassen en daarom de uitvalsbasis bij uitstek voor motorrijders. Na overnacht te hebben in Meiringen rijd ik de volgende dag van pas naar pas, waarbij de Grimsel-,  Furka-, Gotthard- en Oberappas aan bod komen.

Liechtenstein

Stuk voor stuk zijn het prachtige passen en ik geniet dan ook met volle teugen van de waanzinnige uitzichten die zij met zich mee brengen. Ik rijd verder richting het oosten van Zwitserland en nader daarbij de volgende grensovergang. Natuurlijk breng ik een bezoekje aan het vorstendom Liechtenstein. Een klein landje met een aantal prachtige highlights, zoals Chateau Gutenberg, het Vaduz Kasteel en de ruïnes in Schellenberg. Na wat rondgekeken te hebben in dit bijzondere dwergstaatje, zoek ik mijn hotel op net buiten de landsgrenzen in Feldkirch, Oostenrijk.

De volgende ochtend ben ik vroeg uit de veren en rijd richting de Silvretta Hochalpenstraße. Na de tolpoortjes van de pas te hebben gepasseerd, is het genieten geblazen van de geweldige kronkelroute met vele haarspeldbochten die je langs prachtige meren leidt. Hierna rijd ik verder naar het zuiden, waar de Reschenpas het drielanden punt vormt van Oostenrijk, Zwitserland en Italië.

Klik naar rechts voor meer foto’s

Magisch kerktorentje

Aan de Italiaanse zijde kom je bij het Reschenmeer terecht. De blauwe kleur die dit meer heeft, is al onwerkelijk te noemen. Het kerktorentje in het meer maakt er een magisch tafereel van. Hoewel ik niet genoeg kan krijgen van deze bijzondere plek, is het tijd om verder te rijden en zoek ik mijn hotel op in het Italiaanse Schenna. Vanuit Schenna rijd ik de volgende dag in 30 minuten naar de Timmelsjoch en vervolgens richting de Jaufenpas. Hierna keer ik terug naar Oostenrijk, waar ik overnacht aan de voet van de Grossglockner, in Heiligenblut.

Verkleumd een mistlicht volgen

Nadat ik de volgende ochtend ontbeten heb en wordt uitgezwaaid door de uiterst vriendelijke gastvrouw, rijd ik naar de top van de Grossglockner. Naarmate ik dichter bij de top kom, wordt het weer slechter. De auto voor mij doet zijn mistlamp achter aan en dankbaar volg ik deze stip voor mij. Met een zicht van slechts enkele meters, de regen, en een donker vizier, is het rijden op de Grossglockner niet te doen… Totaal verkleumd kom ik aan op de top, waar het op dat moment 6 graden is en het uitzicht versperd wordt door een dikke laag mist.  Ik besluit de kortste weg te nemen richting Slovenië en rijd daarom dezelfde weg die ik omhoog reed ook weer naar beneden.

Poort van de Balkan

Aangekomen in het dal schijnt de zon en kan ik wat bijkomen. Ook de rest van de route brengt mooi weer met zich mee en voor de laatste keer deze trip doorkruis ik de grens van Oostenrijk waarna ik mijn reis voortzet in Slovenië. Mijn eerste stop maak ik bij het meer van Bled, waar het ontzettend toeristisch is. Maar ben je er vroeg in de ochtend, dan kun je in alle rust kunt genieten van de magische sfeer die rond dit bijzondere meer hangt.

Vanuit Bled rijd ik richting hoofdstad Ljubljana, ook wel de poort naar de Balkan genoemd. Hier breng ik een een bezoek aan een Ducati dealer voor een kleine check-up. De behulpzaamheid spat ervan af wanneer ik bij de dealer aankom. Enthousiast word ik ontvangen en met 3 man sterk gaan ze aan de slag. Alle belangrijke elementen worden nagekeken, de ketting wordt gesprayd en de velgen gepoetst. Zonder iets af te hoeven rekenen wensen ze mij een fijne reis toe, waarna ik vol vertrouwen aan mijn Balkan-avontuur kan beginnen!

Verder lezen? Hier vind je deel 3 van Sabrina’s avontuur!

Geïnspireerd geraakt door dit reisverhaal. Zorg dan dat je met een goede verzekering op pad gaat! Kijk hiervoor eens bij KNMV Verzekeringen.