In de rubriek Motormodel zetten we steeds een ander type motor in het zonnetje. Over twee weken lees je het verhaal achter de beroemde BMW K1. Heb jij een mooi verhaal bij onze gezochte lijst met motoren, meld je dan nu aan via deze pagina!
De één vindt de rust op een lekker ploffende cruiser, terwijl de ander helemaal wild wordt van een schreeuwende superbike… We hebben allemaal dezelfde hobby, maar er is gelukkig een flinke diversiteit onder motorrijders en motoren. In de rubriek Motormodel zetten we steeds een ander type motor in het zonnetje. Ditmaal de Honda CBR1000F.
Foto’s: Honda & Amanda Lees
Al bijna vier decennia zijn we gewend om de letters CBR op het kuipwerk van de sportievere Honda’s te zien. In de eighties beginnen de Japanners deze lettercombinatie veelvuldig in te zetten, direct ook synoniem staand voor de bekende vier-in-lijn van het gevleugelde merk. Honda zet een reeks neer met een slimme opbouw, want de motorliefhebber kan eventueel perfect meegroeien.
Vanaf 1987 bedient Honda echt het volledige spectrum als de CBR-serie uitgebreid wordt met de lancering van de 600, 750 én 1000. Het meest krachtige model, de 1000 uiteraard, mogen we jaren later als de oervader van deze immens populaire Honda-reeks beschouwen. Hoewel de Honda CBR1000F hierdoor een duidelijke plek in de historie van de Japanse fabrikant inneemt, kan het model uiteindelijk niet eenzelfde impact genereren als de revolutionaire Fireblade. Toch weet ook de CBR1000F veel enthousiaste motorliefhebbers warm te krijgen voor de combinatie van robuuste sportiviteit en het nodige comfort voor lange ritten. Ook anno 2022 lukt dat nog.

Uitgebreide uitleg
Zo rijdt de 33-jarige Amanda Lees sinds vorig jaar op een Honda CBR1000F rond, met 1989 als bouwjaar. Met SC24 als typeaanduiding behoort deze tot de tweede generatie van de CBR1000F.
Amanda voelt zich prima thuis in het zadel van de Japanse sporttoerder en dat heeft ook vooral te maken met de persoonlijke historie die aan deze specifieke motorfiets kleeft. “Ik weet eigenlijk niet precies waarom, maar de CBR1000F is altijd een droommotor voor mijn vader Tony geweest. Een paar jaar terug kocht hij een opknapper en is er flink mee aan de slag gegaan. Hij was een behoorlijk eind op weg, maar door een afnemende gezondheid kon hij de klus niet afronden. Hij vertelde me dat ie de Honda weg zou doen, maar dat ging er bij mij niet in”, legt Amanda uit.
Lees ook: Motormodel: Ducati Monster
Zodoende wil ze zelf de opknapbeurt voortzetten en na een uitgebreide uitleg van haar vader Tony start ze vol goede moed. “Alleen keek ik naar die motor en wist eigenlijk gelijk dat ik het niet voor elkaar zou krijgen. Dus ben ik hulp gaan zoeken, via een Facebook-groep over de Honda CBR1000F.” Door een handige streekgenoot wordt de krachtige viercilinder weer in orde gemaakt en kan Amanda nu volop genieten van haar vaders droommotor. “Het is een oud beestje, maar hij laat me echt niet in de steek. Oer-betrouwbaar, zo’n Honda. ”
Veel power in oud beestje
De Honda CBR1000F zorgt dat de holistische coach uit Noord-Scharwoude na de nodige ‘motorloze’ jaren het rijden in 2021 weer oppakt. Dat opstartproces verloopt overigens behoorlijk soepel, ondanks het feit dat deze klassieke krachtpatser uit Japan met 264 kilo niet de lichtste motorfiets is. Amanda blijkt weinig moeite te hebben met het hoge gewicht van haar motorfiets. “Ik ben 1 meter 78 lang, waardoor ik prima met de voeten aan de grond kan. Daarnaast sport ik vrij veel, dus dat helpt ook wel om deze CBR de baas te zijn.”
Al snel keert het vertrouwen terug om het serieuze vermogen van de sterke vierpitter te benutten. Begin jaren negentig staat de CBR1000F te boek als een behoorlijke krachtpatser met een goede 135 pk en een koppel van 104 newtonmeter. Daarin is Honda overigens zeker niet de enige, want in diezelfde periode weten alle Japanse fabrikanten de nodige pk’s uit hun vlaggenschepen te halen. Yamaha laat 145 pk noteren met de FZR1000, evenals Suzuki’s GSX-R1100, terwijl de in 1990 verschenen Kawasaki ZZ-R1100 zelfs een goede 147 pk uit een dikke viercilinder perst.
Hoewel de CBR1000F het onderspit moet delven in deze pk-wedloop is Amanda nog altijd zeer te spreken over de kracht van deze vloeistofgekoelde 998cc zestienkleps viercilinder. “Er zit veel power in het oude beestje, hoor. Als je ‘m in één keer opentrekt, dan komt het voorwiel echt wel los van de grond.”

Ietsje scherper en strakker
In Europa is de Honda CBR1000F een goede twaalf jaar geleverd, waarbij we in totaal drie generaties hebben verwelkomd. Na de lancering in ’87 wordt twee jaar later de eerste serieuze update gepresenteerd, het model waar ook Amanda op rijdt. De meest opvallende wijziging is de strakkere lijn van het kuipwerk, maar hier en daar worden ook de nodige details doorgevoerd. Het 89-model krijgt bijvoorbeeld bredere banden, een iets minder lange wielbasis en verbeterde nokkenas kettingspanner. Ook ontvangt deze tweede generatie een marginale pk-winst (drie om precies te zijn), maar is er ook een gewichtstoename van acht kilo te bemerken.
In 1993 volgt een volgende en laatste update, waarbij Honda de CBR1000F met een nog ietsje scherper en strakker uiterlijk neerzet. Amanda snoept overigens een klein beetje mee van die vernieuwing. “Mijn motor is uit 1989, maar het achterkantje is afkomstig van het latere model. Die vind ik toch net even wat mooier.”
De Noord-Hollandse onderneemster profiteert alleen niet van de meest belangrijke update die bij de derde generatie wordt uitgevoerd, die betrekking heeft op de rempartij van de CBR. De 1000F krijgt een heuse noviteit toegestopt met DCBS, het gecombineerde remsysteem van Honda. Het is het eerste model waarbij de remklauwen in het voor- en achterwiel tegelijk opereren als de remhendel of voetrem wordt gebruikt.
Nieuwe generatie
Het doek van de CBR1000F valt eigenlijk al wat eerder dan het laatste modeljaar doet vermoeden. Hoewel de bulkige sporttoerder van Honda tot 1999 in de Europese showrooms staat, is al eerder een opvolger gepresenteerd. De Japanse fabrikant komt in ’96 met een antwoord op Kawasaki’s ZZ-R1100, de snelste productiemotor van dat moment.
Met de komst van de CBR1100XX Super Blackbird weet Honda die titel over te nemen en is er een nieuwe generatie ultra-sportieve motorfietsen met toereigenschappen opgestaan. Dat wordt nog eens bevestigd als Suzuki zich twee jaar later ook in deze strijd mengt met de GSX1300R Hayabusa, eentje die zelfs door de 300 km/u-grens schiet.
Vanwege de redelijk lange verkoopperiode van twaalf jaar is het niet zo moeilijk om heden ten dage een CBR1000F op de kop te tikken. Er is natuurlijk het nodige verschil per occasion te zien, maar een prima exemplaar valt onder de 2.500 euro te vinden. “Mijn CBR is volledig opgeknapt en ziet er dus nog top uit. Dat geldt ook voor het technische gedeelte, waardoor ik momenteel voor weinig geld toch heel erg leuk kan rondrijden. Het voordeel daarbij is ook dat veel CBR1000F-eigenaren verenigd zijn in zo’n Facebook-groep, waardoor het ook niet zo moeilijk is om een bepaald onderdeel te vinden.”

Geen afscheid
Na eerder op een Suzuki GSX650F en Triumph 900 Sprint te hebben gereden, merkt Amanda Lees dat de stuurkwaliteiten van de CBR1000F wat achterblijven bij haar eigen aspiraties. “Ik vind ‘m in de bochten wat minder fijn dan mijn vorige motoren”, geeft ze eerlijk toe. “En juist daar houd ik wel van. Ik denk dat het toch wel met het behoorlijke gewicht te maken heeft.”
Ondanks dit mindere stuurgevoel zal Amanda niet heel snel de Honda inwisselen voor een andere motor. Dat is vooral te wijten aan het feit dat haar vader Tony de CBR1000F aankocht. “Mijn vader woont inmiddels in Thailand, maar door deze Honda is hij toch altijd bij me als ik op de motor rijd. Dat vind ik bijzonder, vooral omdat ik als klein meisje bij hem achterop ging. Datzelfde maak ik nu overigens mee, want inmiddels gaat mijn dochter regelmatig met me mee. Ze zeurt telkens aan mijn hoofd wanneer we weer gaan.”
Mocht Amanda alsnog besluiten om afscheid te nemen van haar Japanse vriend, dan is de kans groot dat er wederom een Honda in de schuur komt te staan. “Door deze CBR heeft het merk mijn hart weten te veroveren. Als er ooit iets anders komt, dan gaat het waarschijnlijk een motor in dezelfde categorie worden. Ik houd wel van een sportieve motorfiets die ook het nodige comfort kan geven.”

Rijd vaak voorop in de groep.
Als ik voorop rijd rijd ik altijd links.
Punt 1 als er een zijstraat van rechts komt bij voorrang en de bestuurder ziet mij niet heb ik nog ruimten.
Punt 2 ik kan eerder verder de straat in kijken of er iets nadert.
Mvg Martijn
Misschien eens langs een vering specialist rijden? Denk dat een gereviseerde of nieuwe schokbreker en voorvork veren en olie de rijeigenschappen flink zullen verbeteren. Zeker i.c.m nieuwe balhoofd lagers.