Blind op jacht naar een snelheidsrecord: dark rider

Ben Felten heeft een droom. De Australiër met Nederlandse roots wil de snelste blinde ter wereld zijn. Niet lopend of op een tandem, maar op de motor. Schrik niet, hij moet daarvoor een snelheid van bijna 300 kilometer per uur halen. Solo. De Vlaamse documentairemaakster Eva Küpper maakte er een documentaire over: Dark Rider. Vanaf 8 juli is hij te zien in de bioscoop.

Lake Gairdner, Zuid-Australië. Een enorme desolate zoutvlakte, temperaturen boven de vijftig graden. Hier groeit niets. De zon schittert op de witte onderlaag. Her en der liggen zoutbrokken. De vlakte, drie keer zo groot als België, is heilige grond voor de Aboriginals. Een week per jaar vormt het het decor van de Speed Week.

Een voor een doen de deelnemers hun recordpoging. Als Felten aan de beurt is, rijdt hij licht slingerend weg. Achter hem, op een eigen motor, oud-GP coureur Kevin Magee. Hij is de ogen van Felten en kan hem via een microfoon vertellen wat hij moet doen. Langzaam ziet Küpper samen met de entourage van de blinde coureur Felten en Magee uit het zicht verdwijnen. En dan is het wachten, wachten op de uitslag.

‘Het verhaal bleef me achtervolgen’

“Jaren geleden liet een vriendin van mij een artikel zien over een Schotse man, Stuart Gunn, die een snelheidsrecord op de motor had gevestigd. Het bizarre was, Gunn was blind”, herinnert Küpper zich. “Ik vond dat echt een hallucinant verhaal. Het raakte me en bleef me achtervolgen. Wat voor iemand moet dat zijn? Hoe doet hij dat? Ik lag er ’s nachts over na te denken. Meestal is dat een teken dat ik er iets mee moet doen. Ik heb hem een mailtje gestuurd.

Ze krijgt contact met Gunn, een documentaire maken met hem zit er echter niet in. Maar hij zet haar wel op het spoor van Ben Felten. “Drie weken voordat Felten het record van de Schot uit de boeken wil rijden, wees hij me op hem. Ik heb direct contact met Felten opgenomen. We hebben gebeld via Skype. We hadden een goed gesprek, maar het was ook heel bizar. Ik denk niet dat Ben echt geloofde dat die meid uit België de halve wereld zou rondvliegen om onder moeilijke omstandigheden te gaan filmen op een zoutmeer in Australië.”

Lees ook: Motorrijden met een verlamde arm: Jan Wouda (78) zit weer in het zadel

Maar dat doet die meid wel. Küpper stapt met drie mannen in het vliegtuig en vliegt naar Down Under. Daar wordt een camper gehuurd en na twaalf uur rijden over stoffige weggetjes wordt Lake Gairdner bereikt. Op zoek naar Felten, op zoek naar het illustere zoutmeer. “We hadden direct met Ben en het team rondom hem een klik. Drie jaar lang zijn we elk jaar een week of drie naar Australië geweest, om deze film te maken”, aldus de Vlaamse met een glimlach op haar gezicht.

Najagen van een droom

Ben Felten komt er op zijn vijftiende achter dat hij een oogaandoening heeft waardoor hij langzaam blind wordt. Een situatie die hij niet kan accepteren. Hij vlucht in alcohol en drugs. Tot de dag dat hij erachter komt dat hij helemaal niets meer ziet, maar beseft dat hij nog wel kan praten, lopen en rennen. Hij raakt vastbesloten om zijn kinderdroom na te jagen, professioneel motorcoureur worden.

In de documentaire ontmoet Felten Jed, een jongen die ook een progressieve oogziekte heeft en bijna niets meer kan zien. “Jed is een jongen van 13 die leeft op een boerderij in de outback van Australië”, vertelt Küpper. “Zijn broers rijden op heftrucks en graafmachines, maar hij kan dat allemaal niet. Hij is een inspiratie geworden voor Ben. Om te laten zien wat er allemaal mogelijk is met een beperking.”

‘Iedereen heeft een uniek verhaal’

Küpper maakte in het verleden onder meer al documentaires over body art performer Jon Cory uit New York en de 1% motorclub Blue Angels MC. Zelf is ze een fanatiek motorrijder die al op veel circuits in Europa heeft gereden.

“Ik hou enorm van mensen, de ongelofelijk variatie aan mensen”, zegt ze. “We zijn allemaal anders. Iedereen heeft zijn unieke verhaal. Dat is waanzinnig fascinerend. Tegelijk zijn er zoveel taboes en vooroordelen. Ik vind het fascinerend om te kijken naar het waarom daarachter.”

Met deze documentaire hoopt de Vlaamse dat mensen anders gaan kijken naar mensen met een beperking. “Daarnaast hoop ik ook dat mensen met een beperking anders tegen zichzelf aan gaan kijken. Dat je met een beperking nog heel veel kan.”

De film is een combinatie van spanning, humor en emoties. Je krijgt het gevoel dat je zelf constant bij Felten in de omgeving bent. Op de motor, bij Jed op school en op Lake Gairdner. “Iedereen die Dark Rider kijkt zal er een eigen gevoel bij hebben. De een zal een band krijgen met de jonge Jed, omdat zij een kind hebben van ongeveer dezelfde leeftijd. Aan ander voelt meer met het verhaal van Ben of Kevin. Voor iedereen heeft de film iets.”

Dark Rider in de bioscoop

De spanning is om te snijden, wanneer Felten en Magee in de trillende lucht boven Lake Gairdner afwachten. Is het een wereldrecord? De radio zwijgt, het wachten duurt lang. Het resultaat is nu te zien in de bioscoop. De documentaire Dark Rider draait in de volgende filmhuizen:

AMSTERDAM • Het Ketelhuis
APELDOORN • De Gigant
BUSSUM • Filmhuis Bussum
DEN BOSCH • De Verkadefabriek
HILVERSUM • Filmtheater Hilversum
MAASTRICHT • Lumière Cinema
NIJMEGEN • LUX
ROTTERDAM • LantarenVenster
UTRECHT • Louis Hartlooper Complex
ZAANDAM • De Fabriek