Blijkbaar heb ik last van consumptisme: een zekere drang om regelmatig iets te kopen dat ‘nieuw’ voelt. Het is namelijk echt niet zo dat ik uitgekeken ben geraakt op mijn twee (ja, ik weet het…) huidige motoren. Iets nieuws is altijd tof, toch? Maar waarom heb ik dit dan specifiek met motoren, terwijl ik doorgaans conservatief ingesteld ben met dit soort aankopen? Hebben de marketingmachines van de grote merken zo’n vat op mijn broze geloof?
Reclame-uitingen laten me in principe koud, ook die spotjes of advertenties die motormerken voor hun nieuwste modellen maken. Als ik de nieuwste adventure van KTM op één wiel een modderige bocht uit zie komen, vind ik dat zeker vet – maar ik ren niet direct naar een dealer. Misschien ben ik daar wat te dromerig voor. Als het plaatje al in zoverre wordt ingevuld, heb ik doorgaans moeite om mijn eigen avonturen met zo’n motor te projecteren. Alsof je een kleuter een bijna volledig ingevulde kleurplaat geeft en verder alleen één rood potlood.
Een beetje dromen over de dingen die je met een motor kunt doen, is zo’n groot deel van de voorpret die voor mij onlosmakelijk verbonden is aan het motorrijden. En ik kan dat veel beter met een leeg canvas voor me. Ik kan het uren doen, liefst samen met wat vrienden en een potje bier. Gekscherend noemde ik en een motormaatje die activiteit ooit ‘framegaan’. Het nadenken over – of zelfs rijden met – andere motoren dan de jouwe. Er bestaan zo enórm veel motoren in de wereld die ik nog zou willen uitproberen. Ik wil de boot niet missen, om het zo maar eens te stellen, en over een tiental jaren spijt hebben dat ik niet mijn horizon wat verder verbreed heb en met meer verschillende motoren heb geëxperimenteerd. Want laten we wel wezen: met iedere motor kun je het plezier van het motorrijden anders beleven. Wie zegt dat er niets boven jouw huidige motor gaat?
Zoals ik intens kan genieten van routes maken of het fantaseren over de avonturen die ik ga meemaken op een motorrit of –reis, zo geniet ik ook van het struinen langs online lijsten van beschikbare motoren. Nieuw of occasion, het maakt me eigenlijk geen snars uit. Alles wat ik ook maar ergens een beetje gaaf vind, maakt kans.
Wat het in mijn geval moeilijk maakt om een keuze te maken? Nou, om te beginnen ben ik niet bepaald merkentrouw. In de tien jaar die ik dit jaar mijn roze pasje bezit, reed ik al met Yamaha, Honda, Triumph en Ducati. En dat zijn enkel de motoren die ik daadwerkelijk zelf in bezit heb gehad. De Kawasaki en MZ die mijn vader in die tijd in bezit had tel ik niet mee. Daarnaast ben ik ook niet zozeer trouw aan een bepaald segment, getuige mijn sporttour Fazer 600, naked Hornet 600, supersport Daytona 675R of cross-over Hypermotard 1100S.
Hoe langer ik rijd, hoe meer waardering ik voor de buitenbeentjes krijg. Buitenbeentjes zoals een Honda Monkey, Triumph Scrambler of enig ander model dat niet voor alle ritten geschikt is maar daardoor karakter heeft. Allround machines waarbij je iedere rit zonder een centje pijn afstapt doen me niets (meer). Natuurlijk, in een ruk naar de Alpen rijden en dan soort van uitgerust aankomen is tof. Maar hoe vaak doe je dat nou? Hoe vaak ben je nou een hele dag kilometers aan het maken om het kilometers maken. Een dertien-in-een-dozijn machine die me van A naar B brengt zonder dat ik ook maar iets noemenswaardigs meemaak. Nee bedankt, ik heb liever een machine die er bij iedere bocht, hobbel of verkeerslicht dat op groen springt voor zorgt dat ik dom zit te giechelen als een puber van veertien.
En toch, sinds ik met dit soort buitenbeentje op pad ben, rijd ik minder. Hoewel ik meer plezier per kilometer ervaar dan in de jaren dat ik met mijn Fazer of Hornet reed, maak ik per saldo stukken minder kilometers. Ja, ook ik word een dagje ouder. Het volwassen bestaan zorgt ervoor dat je minder vaak dan je lief is tijd hebt om die motor te pakken. Maar snijd ik mezelf ook niet in de vingers door met van dat soort buitenbeentjes op pad te willen? Iedere keer weer pijn in die polsen als ik op de clip-ons van de Daytona hang terwijl ik met een te traag gangetje van zestig over veel te drukke dijken of slingerwegen sukkel. Iedere keer weer met een soort knagend gevoel in onbekend gebied uitkijken naar de volgende benzinepomp waar ik de te kleine tank van mijn Hypermotard kan aftoppen voor ik stilval.
Hoe meer karakter, hoe moeilijker ik het voor mezelf maak om überhaupt met die motor op pad te zijn. En toch moet ik mezelf op die manier prikkelen, omdat ik liever helemaal niet rijd dan dat ik op een ietwat doorsnee alleskunner door het leven moet. Een ‘middenmotor’, om er nog maar eens een woordgrapje op stuk te slaan.
Dat er weer een ander buitenbeentje (bij)komt weet ik zeker. Ik benijd die ene gozer op een zwarte Monkey die ik sinds een aantal maanden zo nu en dan tegenkom als ik van mijn werk naar huis rijd. Maar ik sta sinds een tijdje ook steeds meer open voor een elektrische motorfiets die ik voor het woon-werkverkeer zou kunnen gebruiken. Maar goed, een 1290 Super Duke GT of BMW RnineT Urban G/S staan ook al jaren op ‘het lijstje’. Wat het wordt? Ik heb geen idee. Voor nu droom ik graag nog even verder.
Waar ik nog wel benieuwd naar ben: ben ik de enige met dit gevoel? En zo niet, welke namen staan er nog op jouw ‘lijstje’ als het om motoren gaat die je graag zou willen rijden/bezitten? Houd je op die lijst rekening met de praktische inzetbaarheid van zo’n motor, of laat jij je hart de vrije loop? Kom maar op! Ik lees graag mee in de reacties! Wellicht pik ik er nog ideeën op…
Ook op zoek naar een nieuwe droommotor maar wil je enkel naar een tweedehandsje kijken? Enig onderzoek is wel een aanrader, om geen kat in de zak te kopen. Wij hebben voor jou 14 gouden tips uitgeschreven zodat je zelf jouw nieuwe droommotor kunt scoren.
Je leest het hier: Tweedehands motor kopen
Login voor premium content
Natuurlijk, ik ben veel te laat begonnen met motorrijden om alles te kunnen uitproberen. Drie jaar tijd ik nu, terwijl ik inmiddels zestig ben. Ja, je hebt reden om mij nu uit te lachen. Genieten doe ik er mateloos van, dat motorrijden. Mijn grenzen opzoeken en verleggen ook. Na te zijn begonnen op een naked Honda NTV 650 rij ik inmiddels op een BMW R850RT. Binnen vijf weken had ik daar ook 5000 kilometer mee gereden. Ja, ik ben er al snel op naar Frankrijk geweest (en dan dichterbij de Spaanse dan bij de Belgische grens). En ja, ik wil er over een paar maanden op naar Portugal rijden. Afgelopen weekend heb ik de kou getrotseerd en op zaterdag naar de andere kant van het land gereden en zondag weer terug. Mijn eigen grenzen bepalen vooral wat ik wil. Dat neemt niet weg, dat ik kan gaan glimmen, als ik zo’n Triumph Tiger zie… Heb ik die nodig? Kan ik mij die veroorloven? Ik schuif de beide keren ‘nee!’ opzij en vul liever in ‘nu niet, misschien later, als ik groot ben ‘. Want zeg nou zelf: een ouwe lul van zestig, dan kom je toch pas net kijken?
Hi TIM, Ik reed tot vorig jaar 26 juni 22 en was87 jr .Ik reed een fijne motor vind ik, een Yamaha XV 750 Virago ,pas 23000 km.. Ik had die goed laten nakijken voor ik ermee op vakantie naar de EIFEL reed , Maar ik had het over 26 juni jl ik reed vanaf Utrecht naar huis in Hoogvliet . Het was prachtig weer om te rijden en ik genoot TOTDAT ik bij Schiedam ,rijdend ca 90 km op de linker rijstrook in de bocht naar de Beneluxtunnel een witte Hyunda naast me , al een stukje op “mijn “rijstrook” zag komen, ik keek naar de chauffeur en dat was een blonde dame , ik keek tegen haar achterhoofd dus ze keek naar rechts ipv de rijstrook. Ik toeterde even en gelijk erna lag ik op de weg , bewusteloos . Ik heb dus niets gemerkt van een ambulance, poliitie en zelfs de heli niet en werd bewusteloos naar het Erasmus z.huis vervoerd waar ook nog eens bleek dat ik ondanks de 3-4 injecties, toch Corona had . Rechts was veel gebroken , alle ribben, schouderblad doormidden, sleutelbeen kapot en schoudergewricht is nog niet oke, ’t Is nu febr 23 he .Oorzaak bewusteloos werd door een arts beschreven als “je geest kan indien een ongeluk niet te voorkomen is ,jezelf beschermen door bewusteloos te geraken , zoiets omschreef hij. ( “Beschermen”)
Nooit van gehoord ? Maar m,n kids vonden het beter dat ik met motorrijden stopte , dat heb ik gedaan, maar met heeel veeel pijn in t hart .Sindsdien heb ik 2x per week fysio 🙂 .SUCCES je hebt nog vele jaren te gaan!!! .
Tsja, ik ben later met motorrijden begonnen; niet zo laat als de eerste reageerder; maar ik merk wel dat ik een gevoel van ik heb wat in te halen heb kwa motorrijden. Ik begon op de R1100RS; door een elektrische storing, die we er met geen mogelijkheid uitkregen, ben ik snel overgestapt op een F800R (beiden BMW). Toen ik de tweede motor kocht had ik al op een paar andere motoren gereden, maar echt grondig onderzoek naar wat ik nu eigenlijk zelf wil rijden, had ik niet gedaan. De BMW F800r (bj2009) bevalt mij zo goed, dat ik nu 5 jaar verder nog steeds op rijd. De motor is helemaal afgeschreven en ik mag van mijzelf een andere motor kopen. In de afgelopen 5 jaar heb ik op meer dan 40 verschillende motoren gereden. Sommige langer, andere korter, maar toch 40 verschillende motoren in binnen- en buitenland. Ik zal de lijst terug brengen tot de lijst die er nu over is, van de motor die ik kan/mag en zou willen kopen:
1. BMW S1000XR
2. Kawasaki Versys 1000 SE GT
3. Suzuki V-strom 1000 DE/XT
Dan zou je denken; simpel toch, je hebt het geld en dan koop je die motor; begin bij 1 en zo verder….. En op dit moment heb ik er helemaal geen behoefte aan. Ik houd echt van nieuwe (kan ook tweedehands zijn) spulletjes. Maar ik kan mijn F800R nu voor de vakantie, op het circuit, met mijn dochter achterop, voor een bezoek aan een zakelijke klant in de Randstad, door mijn vrouw laten gebruiken en zo voorts… Ik heb geen angst dat er iets aan gebeurd, ik heb geen angst dat tie valt, ik heb geen angst dat ik het onderhoud niet meer kan betalen en zo voorts.
Mijn vrouw begon er laatst zelf over, moet je niet een andere motor of wil je niet eens een andere motor. En ik heb zoiets van; nee, ik ga voorlopig lekker verder met de F800r en huur van tijd tot tijd weer eens iets! Dan rijd ik er een dagje of soms wel 7 mee, en dan stap ik thuis weer op mijn eigen vertrouwde tuffertje. Ik weet niet of het de leeftijd is, want met 46 jaar ben ik geen jonkie, maar toch ook geen bejaarde, toch?
Ik ben wat dat betreft wel merken trouw maar heb tot nu toe jaarlijks gewisseld van motor.
Het lijstje is nu als volgt.
1. Ducati Monster 620ie Dark (2016)
2. Ducati Monster 1100evo (spijt van verkoop) (2018)
3. Ducati Panigale 959 (mee verongelukt in 2019)
4. Ducati Scrambler FT ( 2020)
5. Ducati Monster 821 (2022)
En nu heb ik weer het gevoel dat ik wat anders wil. Al twijfel ik of dat echt zo is.
Eerlijk gezegd zouden 2 motoren voor verschillende gebruiksdoeleinde een verlichting zijn, maar financieel is dat niet mogelijk in combinatie met een jong gezin.
Je bent dus absoluut niet de enige met dat wispelturige gevoel van het hebben van een karaktervolle droommotor
Ik had mijn motorrijbewijs al voordat ik een autorijbewijs had. Op één uitzondering na, heb ik eigenlijk altijd nakeds gereden. Ik heb niets met die plastic kruipdeken. Nadat ik, door omstandigheden, een hele poos niet gereden heb, kwam afgelopen jaar de kans om weer een motor te kopen, en weer ben ik voor de naked gegaan. Ik was al enkele jaren stiekem verliefd op de Kawasaki Z1000, het model dat vanaf 2014 op de markt kwam. Maar tóch is het een Z900 geworden. Het eerste model van 2017, dus zonder rij-modi en dat soort fratsen. Wél ABS, maar de rest heb je naar mijn idee echt niet nodig. En wat ben ik er blij mee! Maar toch snap ik je wel. Steeds de ontwikkelingen blijven volgen, en ook ik heb mijn ogen al gericht op een specifieke electrische motor, maar die zal nog wel even op zich laten wachten.
Ja dat snap ik wel. Ik heb heel gereden en ook verschillende motoren, vaak niet de meest voor de hand liggende. Misschien omdat de (voor mij) ideale motor domweg niet bestaat.
Beter zo met motoren wisselen dan met vrouwen, dat is veel te ingewikkeld 😊 Dus zo erg is dat toch niet?
Ben nu 66 en ben begonnen met 15 jaar motorcross op mn 20e en er kwamen kinderen die nu al lang volwassen zijn.
Ben begonnen op een cb 500.
Daarna een z1000 die ik verbouwt heb met n Suzuki r1100 blok erin.
Maar dat was het ook niet!
Toen een nieuwe zrx 1100 gekocht en na 1 jaar verkocht.
Het werd een Harley vrod en ook na 1 jaar verkocht.
Er volgde een switchback en een streetglide omdat mn vrienden ook Harley reden.
Helaas een ding waar je niet echt een lekker bochtje kon nemen🥴
Ik wilde een toermotor maar wat?
Proef gereden op een Duc multistrada en een ktm 1290.
Maar het werd een Bmw Gs 1200gs lc 2013.
Maar jezus wat een motorische herrie maakte dat ding en die versnellingsbak vreselijk!
Toen werd het een r1250r was een heerlijke motor maar geen windbescherming waar ik inmiddels wel aan gewend ben geraakt.
Dus na een jaar ingeruild voor een gs1250 dat was ja ik zeg was hij werd me te zwaar om te manoeuvreren.
Ja dan wordt het moeilijk wat het nu gaat worden.
Heb nu een Triumph Tiger 900gt pro en die weegt 40kg minder en power zat!
Had ik eerder aan moeten denken!
voorlopig rij je nog lekker , dus goed gedaan!
Het is misschien raar maar ik verlang terug naar de motoren van de jaren 80 en 90. Dat waren toen bloedmooie machines
Het is allemaal speelgoed, het laat ons zo duidelijk zien hoe onrustig we eigenlijk zijn. En hoe slecht we kunnen genieten van wat er is. We kijken steeds wt er niet is, wat ook zou kunnen en dromen over hoe dat zou kunnen zijn. Zelf heb ik pas een rijbewijs sinds 2019. Daarvoor reed ik scooter, ik heb altijd genoten van het rijden. In het buitenland ontdekte ik dat iets meer vermogen wel degelijk meer plezier is. 200 CC scooters in Thailand. Korte broek, zonder helm en lekker 80 km/uur door de bergen. Na mijn eerste weigering i Griekenland, daar worden ze strenger en moest ik het doen met 50CC. Geen pretje door de bergen maar toch ook weer wel. Lief achterop en we kwamen overal. Maar eerlijk, de 200 CC scooter in Thailand in het regenseizoen en dan paden afrijden waar normaal alleen 4×4 auto’s komen, dat is een kick. Dus een rijbewijs moest er komen zodat we op vakantie lekker konden brommen met wat extra. Nu inmiddels een paar motoren verder. Royal Enfield Interceptor, Suzuki Sv 650, Suzuki V Strom 650, Triumph Street Twin 900 en dan nu een Honda CB500X adventure. De Royal Enfield was briljant maar in mijn geval door elektrische problemen een kort avontuur. Toen de SV, die was noodgedwongen een ruil voor de Interceptor maar niet mijn fiets, wel mijn blok. Vandaar de V Strom. Waanzinnig lekkere motorfiets, had ik nooit weg moeten doen. Maar om het saaie uiterlijk en imago wel weggedaan na een ongeluk. Ongeluk was een excuus om de motor weg te doen. De Triumph Street Twin was waanzinnig, vooral in Luxemburg, de Ardennen en Eiffel. Wat een bochten vreter en wat een power. Daarna een week gereden op een BMW 750 GS in Griekenland, wat een beest en wat een onbetrouwbaar mokkel. Dan liever de 1250 GS waar mijn vrienden mee reden in Greece. En nu dan de CB500X van Honda. Te weinig power maar wat een heerlijke bike! Elke dag van Haarlem naar Amstelveen en zonder moeite zou ik ermee naar Luxemburg rijden en daar een weekend bochten maken. Eerlijk, het is fijn om minder power te hebben en minder gewicht en minder hoogte als je zelf klein bent. In de tussen tijd ook twee 125 cc scooters gehad, ook een regelrecht feest!!!. Rijden is leuk en als je het kunt betalen lekker blijven wisselen. Maar tegelijk ben ik jaloers of Paul die met zijn 40 jaar oude Guzzi ( al 15 jaar in zijn bezit) naar Tokio rijdt. Dan heb je liefde voor het avontuur. Voor het echte rijden. Niet wat de motor allemaal in theorie zou kunnen maar wat jezelf kunt. En daar heb je maar 125 CC voor nodig.
Heb altijd mijn droom motoren gereden, eerst wat gekruimel maar met 21 de fiets waar het om ging CB 750 Toen de Pan uitkwam en vlot erachteraan de Passo gewoon mooi. Staat er later op een draaischijf een oranje SZR660, voor de bijl dus. Bijna niks weer weggedaan. Zijn er nu nog 7 + de Jamathi van
69. Geloof mij, gaat nooit over
Heerlijk verhaal! Ik ben 70 en rijd al 55 jaar op alles wat los en vast zit, nou ja alles… het moet 2 wielen en een motor hebben. Na een pauze tussen mijn 50e en mijn 58e heb ik alweer 11 motoren gehad in 12 jaar. Ik weet niet precies waarom. Je hebt heel veel motorrijders die merken of modeltrouw zijn en zo lang mogelijk van dezelfde motor genieten. En je hebt er dus ook die van alles blijven proberen. Ik heb niet het geld of de ruimte om er 10 tegelijk te bezitten anders zou ik dat doen. Een eigen museumpje inrichten! Rijden is altijd even leuk, of het nu op de Fly snorfiets van mijn vrouw is of op mijn eigen motor of met een proefrit op een geleende motor (wat ik ook nog regelmatig doe). Je liefde voor de Hypermotard begrijp ik heel goed! Heb eens op zo’n 1100 gereden en vond hem geweldig! Voor mij op dat moment te extreem om te kopen maar wat een gooi-en smijtfiets! Momenteel rijd ik op een BMW F850GS, nadat ik een poosje een BMW R1200RS en een G650XCountry had. Kon bv ze allebei tegelijk inruilen en ik denk dat de 850GS voorlopig mag blijven. Is gewoon een lekker rij-ijzer en voor mij best of both worlds tussen een sporttour en een offroad. Ook vind ik de moderne techniek ervan erg leuk. Een beetje experimenteren met rijmodi en quickshifter en cruisecontrol vind ik erg gaaf. Niet nodig maar leuk. Ik kan voorlopig nog vooruit!
Mocht het museum er onverhoopt toch nog van komen dan meld ik me graag als bezoeker, Larry. Klinkt als een leuke middag!
Na ruim 40 jaar motorrijden en bijna evenzovele motoren blijft een nieuwe motor altijd lokken. Nieuw in de zin van “een andere”. Omdat sleutelen voor mij een belangrijk onderdeel van het motorrijden is altijd één waar carburateurs op zitten of zelf nog het nodige aan te doen valt.
Grootste probleem is altijd om afscheid te nemen van de oude motor. Dit zorgt er dan al snel voor dat er voor iedere dag één staat.
Van eerst allerlei framebouwers, Bakker, Janton, Seeley, Harris naar allerlei types; toer, sport, supersport, all-road, zijspan tot motorconfiguraties; 1 cil, 2 cil V, 2 cil B, 4 cil. Er blijft altijd wel wat te wensen.
Maar…BLIJVEN RIJDEN.
Mijn eerste een Diversion uit de folder , daarna een cbr600 gevolgd door een GSX750R samen met een LTD440 toen effe 3 maanden niks daarna een Fireblade, , Trx850 , Vrf 800en daarna een Vtec, deze ging weg voor een eerste versie BMW K1200r deze beul met 163 pk en veel betere zithouding na pas 8 jaar en meer dan 100.000 km voor een 1300 ingeruild van de laatste versie met nog geen 17.000 km en deze bevalt erg goed en kan zonder problemen mee met alle moderne bikes met zijn 173 pk en 140 nm koppel, bagage en vriendin kan mee en heeft een woeste look , deze maar weer 8 jaar aanhouden denk ik .
Hoi Tom, Marcel Wannet hier uit 1963…☺️. Heel herkenbaar wat je schrijft. Ik had mijn A rijbewijs eerder dan B en heb vele motoren gehad. Begonnen met een Honda CB400SS en na 3 Jr. en 60.000km kwam er een Suzuki GS750, die snel werd afgelost door een Suzuki GSX1100, die ik na een speedwobbel op de A12 volledig was afgeschreven. Zelf ruim een half jaar uit de running, maar het bleef kriebelen. Alle voorgaande motoren waren woon-werkverkeer machines en heb toen besloten om het motorrijden alleen als hobby te gebruiken. De volgende motoren losten elkaar snel af; Suzuki GSX750, 2X FJ1200, CBR1000, Ducati 900SS, Triumph’s Daytona T595, – Daytona 675, Speed Triple, zelf geïmporteerde Ducati Multistrada 1200S vanuit Hamburg, Yamaha YZF R1 met Superbike stuur, Aprilia RSV Mille en Aprilia SL1000 Falco. De R1 en Falco heb ik nog in bezit. Maar ik schrik eigenlijk van het complete lijstje, maar ooohhww wat heb ik een plezier gehad op elke machine. Elk met zijn eigen karakter en nukken, haha. Vele km’s door Europa gereisd, samen met liefie Marian. Zij in het begin achterop, maar daarna ook op eigen machine. Begonnen op Kawa ZZR250, toen Honda Hawk, Ducati 696 Monster en nu een Triumph Street Triple 675.
Kriebels krijg ik bij het verkekkerend kijken naar de KTM’s RC8R en 1290Super Duke en Monster 1200S…. Uitgekeken raken we nooit. Blijft kriebelen en ja, hobby mag geld kosten. In de liefde met Marian blijf ik monogaam.
Groetjes Marcel
Leuk om van je te horen, Marcel!
Zo herkenbaar dit. man. en net wat je zegt. de middenmotor of alleskunner lijkt tof, maar wel saai. Ik rij nu een 1e generatie Street triple R. magnifieke fiets. niet om mee bij de alpen te komen wellicht. maar eenmaal daar… iets met giechelen ja. Ook van alles gereden, Maar iets wat echt op mijn lijst zou staan is een Hayabusa. ook niet vanwege praktisch of juist omdat hij 300 kan. dat zijn er inmiddels meer. maar het is zo een icoon. en vast best comfortabel op zijn manier. Ik vraag me af of een nieuwe(re) Fireblade dan ik ooit had (98er geweldig ding) net zo makkelijk en fijn rijdt als de oude. met dat Honda-thuiskom- en alles zit precies goed gevoel als je in het zadel stapt. Ik ben begonnen een Diversion 600 om te bouwen naar scrambler. gewoon voor de eigenwijs. de anders. of toch een bonneville.. hmm,