In een tijd dat nagenoeg iedere motorrijder wel een navigatiesysteem aan boord heeft, sta ik graag eens stil bij iets wat we daarmee aan het verliezen zijn: het verdwalen. Hoewel het enorm vervelend kan zijn om de weg ‘kwijt’ te zijn, schuilt daarin namelijk ook een zekere schoonheid.

Een tijd geleden reed ik met een groep motorvrienden een route. We zijn met zeven rijders, waarvan ik de enige ben zonder een navigatiesysteem op mijn stuur. ‘Wil je de weg niet weten?’, vraagt iemand me, voordat we ’s ochtends wegrijden bij het lokale tankstation. Eerlijk? Nee. Ik laat me graag verrassen. Daarbij, hoeveel van die computers heb je nodig om een groep van zeven man de juiste afslag te laten nemen?

Begrijp mij niet verkeerd: het moderne navigatiesysteem is een prachtige toevoeging aan het motorrijden. Al vele keren ben ik gered door mijn navigatiesysteem dat mij, en mijn net iets te dorstige motor, op tijd bij een tankstation wist te brengen. In zo’n situatie niet verdwalen is een groot goed. Scheelt weer een eind duwen! Waar ik minder gecharmeerd van ben, is de veranderende instelling van motorrijders die daarmee gepaard gaat. Motorrijders die ik zo’n vijftien tot twintig jaar geleden leerde kennen tijdens ritten, treffens of andere motorevenementen waren pienter; Overal waar zij kwamen wisten ze wel een mooie route te vinden. En als ze die niet wisten, dan gingen ze willekeurig wat rondsjeezen om de weg te leren kennen. Je bent immers met je motor op pad om te rijden, toch? Die mentaliteit zie je niet heel veel meer. Zeker niet bij nieuwe rijders: nagenoeg de eerste accessoire die men koopt, is een telefoonhouder om Google Maps of andere (gratis) navigatieapps op te kunnen zien tijdens het rijden.

Eromheen!

Als we ergens in Duitsland per abuis op een wegopbreking stuiten (het zal eens niet), besluit de voorste man de borden te negeren en toch te proberen om langs de bult straatklinkers te geraken. Die keuze stuit op getoeter van twee rijders daarachter, die het een beter idee vinden om naar rechts te gaan. Dat is immers wat hun computers aangeven als optie, terwijl de verkeersborden juist links als gewenste route aangeven. Het daaropvolgende schouwspel van zwaaiende armen en gebarende bewegingen met hoofd en vingers is ergens best komisch. Oké, als je haast hebt, of gedreven bent om precies die weg te rijden die je zo minutieus hebt uitgestippeld op je vrije doordeweekse avond, kan het verleidelijk zijn om dan toch maar de lijn te volgen die op je schermpje wordt weergegeven.

Maar wie zegt dat er langs die omleiding niet óók iets moois te zien is. Was je anders überhaupt over die wegen gekomen? Ik zie het altijd maar als kans om mijn eigen gevoel voor richting op de proef te stellen en zelf een omleiding te creëren. Nicht ärgern nur wundern. Wat maak je eigenlijk überhaupt nog mee als je alles wat je mee kunt maken al van te voren uitgestippeld is? Een mooie bocht gedrapeerd tegen een bergkam, een goed verstopt eettentje in een bos of die ruïne waar je jouw motor bijna kunt inrijden voor een vette foto. Het zijn maar wat voorbeelden van dingen die eigenlijk tien keer mooier zijn om in het moment te ontdekken dan dat je al vele kilometers lang weet wat er komen gaat. Wat is daar avontuurlijk aan?

Niet volgens plan

Het is maar hoe je het bekijkt, maar ik zie verdwalen daarom ook niet als falen. Oké, het is fijner als je zonder te veel omzwervingen je einddoel behaalt, maar is het rijden zelf niet het hoofddoel van de rit? Daarbij, die lijn op je scherm is niet leidend. Jij zit aan de knoppen. Mocht je een afslag te vroeg of te laat pakken, dan pikt je boordcomputer al redelijk snel – als het goed is – de weg op. Raak er vooral niet van in paniek en wordt niet boos. Met zulke gevoelens ga je alleen maar op je schermpje zitten te loeren waar je heen moet. Kijk in zo’n situatie juist eens op en om je heen! Wie weet zie je wel iets gaafs wat je van dichterbij wil onderzoeken. Immers: wie niets meemaakt heeft ook geen (sterke) verhalen om te vertellen. En de beste verhalen? Die gaan volledig níet volgens plan. Hoe mooi is dat!?

Liever wél een schermpje op je stuur die je naar je eindbestemming wijst, zonder te verdwalen? Het kan ook anders! Lees: Nieuwe koers in motornavigatie.