Login voor premium content
Liever wél een schermpje op je stuur die je naar je eindbestemming wijst, zonder te verdwalen? Het kan ook anders! Lees: Nieuwe koers in motornavigatie.
In een tijd dat nagenoeg iedere motorrijder wel een navigatiesysteem aan boord heeft, sta ik graag eens stil bij iets wat we daarmee aan het verliezen zijn: het verdwalen. Hoewel het enorm vervelend kan zijn om de weg ‘kwijt’ te zijn, schuilt daarin namelijk ook een zekere schoonheid.
Een tijd geleden reed ik met een groep motorvrienden een route. We zijn met zeven rijders, waarvan ik de enige ben zonder een navigatiesysteem op mijn stuur. ‘Wil je de weg niet weten?’, vraagt iemand me, voordat we ’s ochtends wegrijden bij het lokale tankstation. Eerlijk? Nee. Ik laat me graag verrassen. Daarbij, hoeveel van die computers heb je nodig om een groep van zeven man de juiste afslag te laten nemen?
Begrijp mij niet verkeerd: het moderne navigatiesysteem is een prachtige toevoeging aan het motorrijden. Al vele keren ben ik gered door mijn navigatiesysteem dat mij, en mijn net iets te dorstige motor, op tijd bij een tankstation wist te brengen. In zo’n situatie niet verdwalen is een groot goed. Scheelt weer een eind duwen! Waar ik minder gecharmeerd van ben, is de veranderende instelling van motorrijders die daarmee gepaard gaat. Motorrijders die ik zo’n vijftien tot twintig jaar geleden leerde kennen tijdens ritten, treffens of andere motorevenementen waren pienter; Overal waar zij kwamen wisten ze wel een mooie route te vinden. En als ze die niet wisten, dan gingen ze willekeurig wat rondsjeezen om de weg te leren kennen. Je bent immers met je motor op pad om te rijden, toch? Die mentaliteit zie je niet heel veel meer. Zeker niet bij nieuwe rijders: nagenoeg de eerste accessoire die men koopt, is een telefoonhouder om Google Maps of andere (gratis) navigatieapps op te kunnen zien tijdens het rijden.
Eromheen!
Als we ergens in Duitsland per abuis op een wegopbreking stuiten (het zal eens niet), besluit de voorste man de borden te negeren en toch te proberen om langs de bult straatklinkers te geraken. Die keuze stuit op getoeter van twee rijders daarachter, die het een beter idee vinden om naar rechts te gaan. Dat is immers wat hun computers aangeven als optie, terwijl de verkeersborden juist links als gewenste route aangeven. Het daaropvolgende schouwspel van zwaaiende armen en gebarende bewegingen met hoofd en vingers is ergens best komisch. Oké, als je haast hebt, of gedreven bent om precies die weg te rijden die je zo minutieus hebt uitgestippeld op je vrije doordeweekse avond, kan het verleidelijk zijn om dan toch maar de lijn te volgen die op je schermpje wordt weergegeven.
Maar wie zegt dat er langs die omleiding niet óók iets moois te zien is. Was je anders überhaupt over die wegen gekomen? Ik zie het altijd maar als kans om mijn eigen gevoel voor richting op de proef te stellen en zelf een omleiding te creëren. Nicht ärgern nur wundern. Wat maak je eigenlijk überhaupt nog mee als je alles wat je mee kunt maken al van te voren uitgestippeld is? Een mooie bocht gedrapeerd tegen een bergkam, een goed verstopt eettentje in een bos of die ruïne waar je jouw motor bijna kunt inrijden voor een vette foto. Het zijn maar wat voorbeelden van dingen die eigenlijk tien keer mooier zijn om in het moment te ontdekken dan dat je al vele kilometers lang weet wat er komen gaat. Wat is daar avontuurlijk aan?
Niet volgens plan
Het is maar hoe je het bekijkt, maar ik zie verdwalen daarom ook niet als falen. Oké, het is fijner als je zonder te veel omzwervingen je einddoel behaalt, maar is het rijden zelf niet het hoofddoel van de rit? Daarbij, die lijn op je scherm is niet leidend. Jij zit aan de knoppen. Mocht je een afslag te vroeg of te laat pakken, dan pikt je boordcomputer al redelijk snel – als het goed is – de weg op. Raak er vooral niet van in paniek en wordt niet boos. Met zulke gevoelens ga je alleen maar op je schermpje zitten te loeren waar je heen moet. Kijk in zo’n situatie juist eens op en om je heen! Wie weet zie je wel iets gaafs wat je van dichterbij wil onderzoeken. Immers: wie niets meemaakt heeft ook geen (sterke) verhalen om te vertellen. En de beste verhalen? Die gaan volledig níet volgens plan. Hoe mooi is dat!?
Ik heb een 550 tomtom
Maar verdwaal ook met dat ding ik heb hem meer voor de snelheid maar de weg zoek ik altijd nog zelf uit wat is het lekkerste om te wedwaalen en rij op de zon het zwervers leven op op de ploffer kan mij niet lang genoeg duuren je komt wel ergens waar je een nachtje onder de sterren mag slapen.
Als ik een rondje ga toeren, dan laat ik mijn navigatie eigenlijk altijd uit … tot het moment dat ik deftig verdwaald ben, en het zo langzamerhand tijd word om naar huis te gaan, dan pak ik de navigatie er bij om de weg terug weer te vinden. Ik heb een telefoongidsen op het stuur, die ik maar heel weinig gebruik, eigenlijk alleen in bovengenoemde situaties
Ik rij al ruim 50jr.motor met kaart en compas en de zon om richting te bepalen. Ik ben geen kudde dier dus rij bijna altijd solo. Ontmoet ontzettend veel mensen op bijzondere plekken die dikwijls vragen waarom alleen ? Motorrijden betekend voor mij vrijheid en met een groep is het vaak een compromis. Over een paar dagen ga ik “richting” Turkije en laat mij weer verrassen.
Helemaal met u eens. Ik rijd ook liefst alleen. Ik maak daarop 1 uitzondering. 1x per jaar maak ik met ex-collega’s een tochtje gewoon “in de buurt”. Ga ik op een grote toer dan ga ik alleen om precies dezelfde reden als u. Je hoeft geen compromissen te sluiten en kunt gaan waar je wilt.
Mijn mooiste ritten op de motor zijn als er geen route wordt gereden. Af en toe zie je een weg en denkt dan waar zal dat naar toe gaan? Gewoon proberen en je hebt weer een nieuwe weg ontdekt. Zelfs in mijn eigen omgeving rijd ik af en toe op wegen waar ik nog niet eerder ben geweest. Als ik eenmaal thuis de gereden route op de pc bekijk blijkt dat ik vaak wel in de buurt ben geweest, maar deze weg blijkbaar niet interessant vond.
Het mooiste van motor rijden is in buiten land ’s morgens geen navi en als je denkt ik gaterug zet dan je navi aan dat is mooi en geen snelwegen nemen naar je plek dat is motor rijden naar het ombekende
Goed punt!
Op mijn Zumo 660 zit een optie ” Waar ben ik?”
om vervolgens nuttige punten ( tankstation, hotel, restaurants, pinautomaat etc) in de buurt te kunnen kiezen.
De Zumo heeft dus ” het verdwalen” , of beter gezegd het gewoon gaan rijden en wel zien waar je uitkomt ingecalculeerd. Persoonlijk vind ik dat meer iets voor de grotere landen, hier heb je overal wegwijzers…verdwalen is hier nogal moeilijk :o), maar leuke optie!
Ik zie dat anders. Juist door navigatieapps kun je je veroorloven om te verdwalen. Dus zonder navigatie gewoon een weg in slaan die mooi lijkt. En je zo ergens brengt waar je anders nooit was geweest. En daarna nog een weg met een interessant bordje, en nog één en nog één… Zonder zorgen of je de weg terugwel gaat vinden.
Als je aan het eind van al die omzwervingen gekomen bent, zet je gewoon je navigatie aan, die je weer naar huis (of de juiste route) brengt.
Techniek is een vloek en een zegen, maar je hebt veel zelf in de hand door de manier waarop je er mee omgaat!
moge Tom.
ik rij pas 24 jaar, ben nog nooit verdwaald!!!.
heb wel heel vaak nieuwe routes “ontdenkt”.
stay safe, have fun.
Goede avonturen zonder de navi
Helemaal eens met deze avonturier. Soms een onverhard pad, heerlijk!!