Landgezant #2: Zeeland

Toen Martin uit het Zeeuwse Kloetinge de eerste aflevering van landgezant had gelezen, schreef hij ons direct: ‘Natuurlijk is Zeeland veel mooier dan Groningen! Ik laat jullie dat graag zien!’

Voor de rubriek ‘landgezant’ leiden enthousiaste ambassadeurs ons op de motor rond in hun regio. De landgezant laat daarbij – vol enthousiasme – zien waarom je in die regio zo geweldig kan motorrijden. Wordt ook Landgezant van jouw regio! Aanmelden kan hier.

We starten onze route bij het huis van Martin Slingenberg (71). Dat ligt pal naast de Oostmolen: een monumentale molen uit 1704 waarvan Martin de website bijhoudt en juridische zaken regelt. Elke zaterdag draait de molen nog. Het meel wordt vervolgens geleverd aan de plaatselijke bakker. Vanuit Kloetinge gaan we op pad. Het weggetje dat we afrijden door het landelijke gebied heeft goed asfalt en hier een daar een leuke bocht. De luchten zijn grijs en dreigend, maar het landschap ziet er hierdoor extra groen en levendig uit. Zeeland is mooi. En niet alleen op zonnige dagen.

Hoogtijdagen

Martin heeft een halve eeuw rijervaring op de motor. In 1971 ging hij – na zijn militaire dienst – werken bij de Rijkspolitie als auto- en motorsurveillant. Hiervoor kreeg hij een training van drie maanden. “Dat was best een pittige training”, concludeert Martin. “We moesten alle denkbare speciale verrichtingen uitvoeren. Op het circuit, offroad, et cetera. Eerst leerde je schakelen op een motor met zijspan. Als je het verkeerd deed, kreeg je van de instructeur die naast je in het zijspan zat een tik met een stokje. Bij de Rijkspolitie reden we natuurlijk het hele jaar door. Toen nog met zo’n witte plastic jas zonder valbescherming. Het was af en toe echt afzien, maar door deze intensieve training en jarenlang werken in de praktijk heb ik wel leren rijden.”

Al snel staan we op een dijk, bij Wemeldinge. Martin vertelt dat hier – in de hoogtijdagen – zo’n 800 binnenschepen per dag door de drie sluizen in het ‘Kanaal door Zuid-Beveland’ voeren richting de Westerschelde. Het dorp leefde grotendeels van de binnenvaart. Tegenwoordig is er nog één sluisje, de rest is omgetoverd tot een grote jachthaven. Wemeldinge is dan ook steeds toeristischer geworden.

We rijden over de dijk tussen Wemeldinge en Kattendijke langs natuurpark ‘De Oosterschelde’. Langs de weg stoppen we even om over het water te kijken bij het dorpje Kattendijke. Je ruikt hier gewoon de oesters, althans zo lijkt het. Een zoete, ietwat ziltige geur. Bij laag water mag je hier zelf oesters rapen. Het maximum is 10 kg per persoon. Een topkoffer vol! Daarnaast is dit gedeelte van de Oosterschelde een geliefde duiklocatie. Voor motorrijders zijn het vooral de dijken die dit gedeelte van de provincie aantrekkelijk maken.

Uitkijken

Tuur je op een willekeurige plek in Zeeland over een van de enorme vlaktes, dan is de kans groot dat je ergens aan de horizon het zeil van een boot ziet. De meeste gebieden hier lenen zich perfect voor recreatie in-, aan- of op het water. Maar voor ons motorrijders natuurlijk het belangrijkste: langs het water.

We vervolgen onze weg via het Goese Sas. Vanaf hier loopt de weg naar beneden en rijd je niet meer óver, maar langs de Oosterscheldedijk in het binnendijks gebied. Sommige dijken zijn hier huizenhoog. Bovenop de dijk is het bijna alsof je over de kam van een flinke heuvel rijdt. De uitzichten zijn soms adembenemend: weids en mooi belicht door de weerspiegeling van de paar zonnestralen die het wolkendek weten te doorbreken en landen op het water dat altijd wel ergens in de buurt is. Leuk feitje is dat de verhouding van land ten opzichte tot water in Zeeland ongeveer 1,5 : 1 is.

Politiewerk

Aangekomen bij het pittoreske Brouwershaven stoppen we even voor een foto en vertelt Martin over zijn werk als motoragent. “Ik heb bijvoorbeeld wielerrondes begeleid, maar dat was eigenlijk niks voor mij; Het ging me allemaal te langzaam. Het spannendste van het werk waren wel de achtervolgingen”, grijnst Martin. “We moesten ook af en toe escortes doen. Dan begeleidden we een voertuig met daarin een nier die voor een transplantatie naar het hospitaal in Rotterdam moest. In die tijd waren daar nog geen helikopters voor.”

Martin vertelt verder: “Maar we begeleidden ook leden van het koninklijk huis. Zo stopte er eens een Jaguar naast me. Aan het stuur zit prins Bernhard (senior) die ik moet escorteren. Het raam gaat omlaag en de prins vraagt me: ‘Hoe hard gaat jouw motor?’ Tja. Hoe hard gaat een BMW R75? ‘Honderdtachtig!’ zeg ik. Het raampje gaat weer omhoog terwijl Zijne Koninklijke Hoogheid roept: ‘Te langzaam!’ en het gaspedaal intrapt.”

Vergane glorie?

Als je langs de Zeeuwse kust rijdt, heb je het gevoel dat je op vakantie bent. Overal zie je ouders met kinderen de steile duinhellingen oplopen. De bolderkarren afgeladen vol met koelboxen, strandtennissetjes en parasols.

Als we onze weg vervolgen vanaf de Brouwersdam, besluiten we langs de route ergens te stoppen voor een kopje koffie. Martin stopt vrijwel direct bij een soort snackbar die waarschijnlijk nét te ver van het strand ligt om echt een ‘booming business’ te zijn. Daar heeft het ook alle schijn van. We nemen plaats op het terras naast het krakkemikkige houten gebouw, dat dit jaar nog niet van een vers likje verf is voorzien. De aanwezige geur doet vermoeden alsof een paar stukken kibbeling een nacht hebben doorgehaald in de afgekoelde bruine frituurvet en de volgende dag weer vrolijk meegebakken zijn. De aanwezige gasten zijn dan ook voornamelijk toeristen.

Ondanks die eerste indruk is de koffie hier prima. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er op de route meerdere voortreffelijke – en veel luxere – gelegenheden zijn voor versnaperingen. Zeeland scoort zelfs erg goed op culinair gebied. Deze provincie herbergt het grootste aantal restaurants met een Michelin-ster: Zes stuks in totaal! Maar ook op minder gelauwerde plekken kan je uitstekend verse schaaldieren en andere streekproducten nuttigen.

Donderend motorweggetje

We rijden door het toeristische Renesse waar je bij één van de vele horecagelegenheden terecht kan voor iets lekkers op een terras of een bezoekje aan de markt. Dit plaatsje is ook zeer geliefd bij onze oosterburen. Wij houden het vandaag op motorrijden wat prima kan in Zeeland. De wegen zijn goed en lenen zich hier en daar tot sportief rijgedrag. Daarentegen is rustig cruisen hier ook geen straf. Bij de Veerse Gatdam bespreken we – met uitzicht over het Veerse Meer – de routeopties met Martin. “Hier links heb je wel een mooi motorweggetje, een bochtige dijk richting Veere. Maar die nemen we nu niet.”

Aangezien dat natuurlijk tegen al onze principes ingaat voor de rubriek, sporen we Martin aan dat we toch wel heel benieuwd zijn naar dit weggetje. Om de route intact te houden kunnen we eventueel zelfs heen en terug rijden. Martin knikt en nog net voor zijn vizier dichtgaat, zien we een kleine fonkeling in de ogen van de gepensioneerde diender. Vervolgens laat hij zien waarom dit inderdaad een leuk motorweggetje is. Laten we zeggen dat ook (ex-)agenten een boevige kant hebben. Net voor Veere moeten we helaas omkeren omdat dit dorp alleen toegankelijk is voor bestemmingsverkeer. “Leuk motorweggetje!” laten we Martin weten. “Ze donderen hier regelmatig de dijk af. Heb er in mijn tijd meerdere beneden uit het veld moeten plukken.”

Iconische plaatsjes in Zeeland

De route voert langs vele iconische highlights. Als we het stadje Domburg binnenrijden, zien we grote huizen opduiken tussen de met naaldbomen omzoomde deftige gazons. Mooie kustplaatsen trekken nou eenmaal veel rijke mensen. Maar ook veel kunstschilders hebben zich hier gevestigd vanwege het bijzondere licht.

Tussen Domburg en Westkapelle rijden we buitendijks langs de kust. Waar kun je in Nederland met je motor over een enorme plak asfalt rijden dat direct aan de zee ligt? Ook hier is veel dagrecreatie en een leuk vuurtorentje. Hier aan de kust, de Zeeuwse kust.

We rijden langs het dorp Zoutelande, welks strand officieel benoemd is tot een van ‘s lands mooiste. Schoon, breed en met de zee op het Zuiden, wat vrij uniek is voor de Nederlandse kustlijn – de Waddeneilanden daargelaten. De meest zuidelijke plek op de route is Vlissingen, waar het langs de boulevard goed toeven en tuffen is. Hier zien we veel grote schepen varen op zee.

Technische hoogstandjes

Een tripje door Zeeland is niet compleet zonder deze twee technische hoogstandjes te hebben aangedaan. Zo is het bijna verplichte kost een rit over de Zeelandbrug te maken die met zijn lengte van ruim 5 km ooit de langste brug van Europa was. Die status heeft het al lang verloren, maar het is toch nog steeds de langste brug van Nederland. Daarnaast is een bezoek aan Neeltje Jans nooit verkeerd. Hier kan je de stormvloedkering in werking zien. Een mooi Nederlands voorbeeld van de tering naar de nering zetten: als er een probleem is, dan bedenken we een oplossing. Gelukkig maar voor deze provincie, waarvan de meeste gedeeltes een paar meter onder de zeespiegel liggen. Het jaar 1953 staat hier nog altijd in het collectieve geheugen gegrift.

Martin: “Wat Zeeland zo mooi maakt is de diversiteit; Je hebt hier alles. Mooie landschappen, mooie wegen en het altijd aanwezige water, meestal ingesloten door dijken. Je kan hier goed motorrijden. Op de meeste wegen is het ook relatief rustig qua verkeer. Ik rijd hier al 50 jaar op de motor en ik geniet er nog altijd van.”

Voor de ‘beoordeling’ van deze route – en daarmee voor de provincie – geven we de volgende cijfers:

Kwaliteit van de wegen: 8,5
Bochtigheid: 7,5
Verkeersdichtheid: 8,5
Natuur/mooie uitzichten: 9
Diversiteit van het landschap: 8
Leuke plekken voor een versnapering: 8,5

‘Weapon of choice’ voor deze route is een comfortabele allrounder. Op een sport-touring motorfiets die lekker stuurt – zoals bijvoorbeeld een Honda VFR 800 – ben je hier spekkoper.

Geïnspireerd geraakt en zin om ook deze route door Zeeland te rijden? Download de route via MyRouteapp!