Login voor premium content
We weten allemaal dat over smaak niet valt te twisten, maar toch zijn er zo van die modellen uit het verleden die nauwelijks geroemd worden om hun uiterlijke vertoon. Motorrijders.nl ging op zoek naar deze lelijke eendjes die uiteindelijk ook weinig succes op de motormarkt kenden.
Bimota DB3 Mantra
Italianen hebben toch geen slechte smaak voor design? Nee inderdaad, normaal gesproken niet. Alleen sloeg Bimota toch echt de plank mis met de Mantra. De schuldige, Sacha Lakic. De Franse designer met Servische roots is verantwoordelijk voor het ontwerp van de DB3 Mantra, die in 1994 op de IFMA (huidige Intermot in Keulen) voor het eerst werd getoond. Waar Bimota het voornamelijk altijd in de sportieve hoek zocht, moest de Mantra een ander publiek aanspreken. In totaal werden er 454 stuks geproduceerd en dus is het behoorlijk lastig om een Mantra in levenden lijve te aanschouwen. Technisch maakt deze Bimota gebruik van een 86 pk sterke Ducati Monster 900-blok en woog slechts 172 kilo. De Italiaanse twin reed overigens helemaal niet verkeerd, maar de behoorlijke prijs en het vreemde uiterlijk (zie jij ook de mix van een Yamaha TDM850 en Harley’s Road Glide?) zorgden er uiteindelijk voor dat het geen doorslaand succes werd. Enkele jaren later ging ontwerper Lakic trouwens aan de slag met diverse modellen van Voxan. Werden ook geen verkooptoppers, maar gelukkig waren de designs daarvan beter geslaagd.
Foto: Bonhams Motorcycle Department
BMW F650CS Scarver
Al jaren maakt de F-serie deel uit van BMW’s line-up. Net na het millennium schrikt iedereen flink als het doek van de nieuwe F650CS Scarver wordt getrokken. Deze F met Rotax ééncilinder en riemaandrijving moet een nieuw publiek aanboren, die van plan zijn om in stedelijke gebieden de motor te gebruiken. De ‘tank’ dient dan ook als opbergvak, iets dat mogelijk is gezien de benzine in de kont van de Duitser wordt bewaard. David Robb, de ontwerper van de Scarver, bedacht ook enkele leuke kleurtjes voor deze BMW, maar het idee sloeg nauwelijks aan. In 2004 komt er een einde aan de productie van deze opvallende F650CS Scarver.
Foto: BMW Motorrad
Morbidelli 850 V8
Nog een exoot uit de laars, die nauwelijks successen kende. Wat heet, er werden slechts vier exemplaren gebouwd. Giancarlo Morbidelli is geen onbekende in de motorwereld, want in de jaren zeventig heeft hij succes met zijn eigen raceteam. Er worden maar liefst vier wereldtitels behaald, maar de aandacht gaat niet veel later richting zijn zoon Gianni die op weg is naar de Formule 1. Zelf gaat de vermogende Italiaan aan de slag met een droom, het uitbrengen van een straatmotor. Het bekende ontwerpbureau Pininfarina wordt als partner aan het project gekoppeld, maar het design valt in eerste instantie erg tegen. De bouw loopt daardoor vertraging op, maar in 1998 verschijnt dan alsnog de bijzondere V8. Het ontwerp van de achtpitter is veranderd, maar kan nog altijd niet alle handen op elkaar krijgen. Zeker niet als men ook nog eens de exorbitante verkoopprijs hoort. Omgerekend moet de Morbidelli 850 V8 maar liefst 50.000 euro kosten. Een van de vier exemplaren staat overigens in het museum van Giancarlo Morbidelli. Het voormalige bedrijfspand in Pesaro biedt huisvesting aan maar liefst 250 klassiekers. Echt een must-see als je in de buurt van deze badplaats bent.
Suzuki GSX1300 B-King
Enorm snel, maar ook enorm lomp. In 2001 valt Suzuki op tijdens de Tokio Motor Show met een concept op basis van hun Hayabusa. De B-King is gelijk een aparte verschijning en het toch al krachtige blok wordt voorzien van een supercharger. Op het moment dat iedereen inmiddels het concept is vergeten, komen de Japanners alsnog met een productierijpe B-King. In 2008 verschijnt hij op de markt en is iedereen lovend over de prestaties van de fiets. Niet vreemd, gezien de 184 pk en een maximaal koppel van 146 newtonmeter. Maar, het uiterlijk blijft zeer apart. Vooral te danken aan de twee enorme toeters onder de kont. Plus, de B-King leek zo van de set te komen van de Transformers-film. En dat is niet direct een compliment richting het design. De big bike blijft slechts enkele seizoenen in het gamma van Suzuki, want in 2011 valt het doek voor de B-King.
Aprilia Moto 6.5
Gedurfd, maar achteraf is het ontwerp van Philippe Starck toch geen geslaagd motordesign gebleken. Alhoewel, momenteel schijnt de Moto 6.5 weer in verkoopprijs te stijgen. Misschien ook niet heel vreemd, want dat gebeurt natuurlijk wel vaker met kunstwerken. En in die categorie kunnen we deze niet-alledaagse Aprilia wel inschalen. Het doel van de Moto 6.5 was om meer Aprilia’s op straat terug te vinden. De Italiaanse fabrikant uit Noale kende veel successen op de circuits, maar het ontbrak aan een goed productiemodel. Dat moest dus de motor met 650 cc Rotax eencilinder en Starck-ontwerp worden. Al snel had de leiding van Aprilia in de gaten dat de Moto 6.5 niet het grote succes zou worden. In 1996 werd de productie al gestopt, al duurde het nog enkele jaren voordat alle 6.5’s de fabriekshallen hadden verlaten.
Johammer J1
Het is nog altijd vrij moeilijk om elektrische motoren aan de man te brengen, maar de afgelopen jaren hebben we toch de nodige merken en modellen kunnen verwelkomen. Eentje sprong daar duidelijk bovenuit, als we puur en alleen naar het design kijken. Johann Hammerschmid en zijn team pakte het in 2013 duidelijk totaal anders aan, op haast alle vlakken. Zo ook dus op het gebied van ontwerp. Leonie en Jean-Marie Lawniczak gingen op de futuristische toer en het resultaat zien we terug in de J1, het eerste model van de Oostenrijkse fabrikant. Het bizarre uiterlijk wekt zeker de interesse van passanten, maar de daadwerkelijke verkoop blijkt moeizaam te verlopen. Vorig jaar werd er slechts één J1 op kenteken in Nederland gezet. Het aparte design en een behoorlijke kostprijs lijkt geen gelukkige combinatie op te leveren in de huidige, veeleisende motormarkt.
Honda DN-01
Ook de grote spelers op de motormarkt stoten hun hoofd weleens. Wat te denken van Honda’s DN-01? Wederom het bekende verhaal, een concept wordt uiteindelijk omgezet tot een productiemodel. Waar Honda normaal redelijk behoudend is op het vlak van design is dat bij de DN-01 totaal niet het geval. De gedurfde actie pakt uiteindelijk niet uit zoals ze gehoopt hadden, want het publiek blijkt uiteindelijk toch niet zo gecharmeerd te zijn van deze vreemde tweewieler. Is het nu een scooter (de DN-01 beschikt over een automaat) of moeten we ‘m in het cruiser-segment (gezien het design) inschalen? Niemand weet het echt en na twee jaar stopt de productie alweer. Kans is overigens wel groot dat dit een motor wordt die enkel in waarde zal stijgen, juist door zijn afwijkende uiterlijk. De aanschaf van een DN-01 kan zomaar een mooie investering zijn.
Ik mis er toch wel een in de lijst en dat is de BMW K1. Deze staat in menig lelijk lijstje zelfs bovenaan. Ik vond hem in het begin maar een vreemde verschijning maar ik moet toegeven dat ik hem vooral in de blauw/gele uitvoering steeds aantrekkelijker begin te vinden. Smaken kunnen veranderen in de loop der tijd en dat geld blijkbaar ook voor motoren.
Geen enkele van de getoonde motoren zou ik willen.
Niet om te rijden en ook beslist niet om te zien.
Geachte martijn
Ik dacht daar ook zo over,maar na meer dan 40 jaar motorrijden en een 20tal motoren een bmw f 650cs (scarver) proef gereden op slag verkocht,
Licht-(180 kg) enorm wendbaar(zuinig 4,5 l)gewoon simpel ,no macho,
en bij gas geven gaan als een ,,nee voor mij geen zware meer.
ieder zijn ding GR vincent
Ik heb zelf een Motó 6.5 gehad in de kleur zwart / antraciet.
Mooi design van Starck, maar omdat design leidend was, kon er technisch nogal wat aan verbeterd worden.
Nadat ik de 6.5 had ingeruild voor een Ducati Monster verkocht de dealer de 6.5 voor ongeveer dezelfde prijs als ik er nieuw voor betaald had. In Duitsland werden en worden hoge bedragen geboden voor mooie exemplaren.
Een hele grappige opsomming. Echter zijn het eigenlijk geen “missers” maar vormgevingsconcepten die teveel afwijken van de norm. Smaak is iets dat onderhevig is aan ontwikkeling of zo je wilt onderscheidingsvermogen. In designland heb je op elk vlak ontwerpen die bij het publiek moeilijk liggen, maar achteraf gezien ook vaak de weg vrij maken naar vernieuwing. Zie in dit licht ook bij modeshows getoonde (ondraagbare) kleding die nieuwe normen wil stellen. De Vincent moet je begrijpen in de tijd dat men vette kleding wilde vermijden en zo de man in pak wilde laten motorrijden, net zoals BMW. Voor de meeste mensen die al motor reden geen issue. De eerste auto’s leken op koetsen en de eerste motorfietsen op velocipèdes. Nieuwe concepten hebben een lange gewenningstijd nodig door de conventionele houding die bij appreciatie gepaard gaat. Velen vinden de vormgeving uit de jaren 60 “gaaf” terwijl die destijds voor velen té lelijk voor woorden was. Maar desalniettemin een heerlijke verzameling motorfietsen om bij te “griezelen” Dank jullie wel!
Bedenk bij de Honda DN-01 een hogere (misschien wel elektrische) ruit en je hebt de opvolger van de Pacific Coast 800 !
Met een andere ruit is het een mooie toermotor.
Nog even een toevoeging over de Aprilia Moto 6.5: Dat de waarde aan het stijgen is, is goed waarneembaar op verkoopsites. Daar waar 3 tot 4 jaar geleden de prijzen voor een mooie Moto 6.5 rond de 2500 Euro lagen, zijn nu de prijzen bijna verdubbeld. Hellas geldt dat ook voor de steeds moeilijker verkrijgbare onderdelen. Het motorische gedeelte, het Rotaxmotorblok is ook in de Pegaso gebruikt en in de BMW 650. Die onderdelen zijn wel goed verkrijgbaar.
de B king vind ik zo slecht nog niet
Precies mijn gedachte. En de meeste eigenaren zetten er sowieso andere uitlaatdempers op, dus dat die lelijk zijn maakt niets uit. Verder heeft de B-King geen heel bijzonder design, maar een lelijke eend is het imho zeker niet.
Een interessant lijstje. De Aprilia Moto 6.5 is volgens mij geen lelijk eendje, maar een kunstwerk en zo staat het terecht ook in de tekst vermeld. Vervang de 6.5 dus maar door het allerergste op twee wielen, de Yamaha Bulldog (2001 – 2005). De Johammer J1 lijkt teveel op een Majestic uit de periode 1927-1930 om nu nog succesvol te kunnen worden.
Ik ben het eens met Dick veldhuizen m.b.t. de Aprilia Moto 6.5. Het ontwerp is tijdloos en als je je verdiept in de reviews merk je dat er vooral lovend wordt gesproken over de rijeigenschappen. Ja je vind ‘m mooi of lelijk. Smaken verschillen nu eenmaal. Zelf heb ik nu ook een Moto 6.5 en het rijplezier is er bepaald niet minder om in vergelijking met m’n vorige motor (1200 cc en 4 cylinders). Misschien zelfs wel toegenomen omdat de Moto 6.5 zeer wendbaar is en ook snel optrekt, waardoor je met een ‘big smile’ over de weg scheert……