Zijn custom made zadels gaan de hele wereld over. Van Japan tot Amerika en van Scandinavië tot aan Australië. Marcel Miller heeft met Miller Seats in zes jaar tijd een grote naam opgebouwd. “De details van je motor die je terug laat komen in het zadel, die maken het verschil. Daarin herken je de passie voor een motorfiets.”
Uit een afgetimmerde ruimte in een grote loods in Zutphen klinkt het kenmerkende geluid van een naaimachine. Een grote man met een perfect gestylde baard, armen vol tatoeages en een hippe pet bedient de machine. Geconcentreerd stikt hij het leer voor een kings and queens zadel. Voor hem op de werkbank, volgeplakt met vale stickers, liggen enkele zadels die ook wachten een leren huid. Dit is het domein van Miller Seats.
“Hier gebeurt het”, lacht Miller. “Wekelijks maak ik hier zo’n 8 tot 10 zadels voor klanten uit de hele wereld. Ik krijg in de meeste gevallen een zadelpan, de basis van het zadel, opgestuurd. Van een solo seat tot het zadel van een café racer en van een kings and queens tot een wegracer. Klanten weten over het algemeen precies wat ze willen. Via Facetime en Whatsapp heb ik tijdens het proces van het maken van een zadel regelmatig contact met hen. Samen kijken we hoe dik het foam moet zijn, welke kleur leer het wordt en welke kleur de stiksels moeten zijn.”
Bekijk ook de video: De Ambachtsman – Marcel Miller
Van meubelmaker tot custom zadelbouwer
Miller is in zijn werkplaats helemaal in zijn element. Op de lts ontdekt hij het meubelmaken en stofferen. Het past bij hem. Na zijn opleiding werkt hij op verschillende plekken en komt uiteindelijk bij een bedrijf terecht waar hij werkt aan custom banken voor de beroemde Volkswagen T1 busjes. Als een vriend begint met het bouwen van custom shortcut choppers, maakt Miller zijn eerste stappen op het gebied van custom zadels. Het blijkt zijn passie. Een eigen bedrijf met klanten over de hele wereld volgt.
“Zelf had ik eigenlijk nooit iets met motoren. Ik heb bijvoorbeeld niet eens een rijbewijs, die moet er nog steeds komen. Maar ik vind het prachtig om aan motorfietsen te bouwen. Die custom motoren, dat zijn een soort van kunstvoorwerpen voor me. Het is vet om te zien hoe alles verandert, van de tank en de spatborden tot aan een custom frame.”
Het zadel is daarbij een belangrijke eyecatcher. “Alle lijnen moeten kloppen en dat is in het geval van custom motorfietsen vaak een uitdaging. Die zadelpannetjes zijn vaak asymmetrisch. Ik probeer het zadel dan zo te shapen dat het zo symmetrisch mogelijk wordt. Soms is dat een behoorlijke uitdaging. Maar het is tof om te doen, het houdt mijn vak spannend.”
Proces
Het maken van een custom zadel begint met de wens van de klant. Die stuurt foto’s op van wat hij wil. “Dan beoordeel ik of dat mogelijk is. Als ik ermee uit de voeten kan, dan kunnen ze de pan opsturen. Die ga ik schuimen met een dubbele laag foam met een hoge densiteit, zodat het een goede veerkracht heeft. Vervolgens geef ik hem de juiste vorm met een speciale elektrische schaar.”
Ondertussen ontvangt de klant regelmatig foto’s of wordt er met beeld gebeld. “Dan kunnen zij aangeven of dit is wat ze er van verwachten. Moet het zadel iets dikker of juist iets dunner? Is de vorm zo in orde? Vervolgens komt er een plastic folie omheen, zodat het weer er niet in kan gaan zitten. Tot slot maak ik het leer op maat, naai het in de gewenste patroon en bekleed het zadel ermee.”
“Klanten komen hier voor van alles. Een gelaserd logo, geen probleem. Een wegracezadel met veel borduursels, dat regel ik”, lacht de zadelbouwer. “Laatst was er een man met een scrambler. Die wilde een zadel met felgroen krokodillenleer. Die moest op zijn rode fiets, die haast naar het roze neigde. Dan denk je wel even: ‘Wat een combinatie.’ Maar toen het zadel eenmaal op de fiets zat, geweldig. Dat paste precies. Dat had hij knap bedacht. Ik vind het leuk als mensen zo out of the box durven te denken. Maar er zijn ook verschillende klanten die mij de vrije hand geven. Dan kijk ik naar de foto’s van hun motorfiets, het spuitwerk en de striping, en dan ga ik ermee aan de slag.”
Vakmanschap
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat er op internet voor enkele tientjes ook al mooie zadels te vinden zijn bij Chinese webshops. Miller lacht. “De basis van die zadels, de pan, is nog wel goed. Maar die dingen zitten vaak voor geen meter en ze sluiten niet aan op de tank of een subframe. Een fabrieksmatig gemaakt zadel op een custom motor, dat kan niet. Die moet op maat worden gemaakt. Bovendien, er zit geen liefde in. De kwaliteit van het leer is slecht, de stiksels slordig. En als je goed kijkt, zie je de pennenstrepen er nog op zitten. Dat is toch doodzonde voor een mooie custom bike. Het zadel is een belangrijk blikvanger.”
“De details zoals de kleur van de stiksels, die precies overeen komt met de striping van je motor of dat detail op je velg, die maken het verschil. Dat zijn details die er toe doen, die je fiets net dat beetje extra geven geven.”
Zelf laat de zadelbouwer zich inspireren door andere zadelbouwers. “Die solo seats van Bates, die bestaan al zo lang. Die vind ik echt tof. Daarnaast ben ik gek op de kings and queens zadels uit de jaren ‘60 en ‘70. Wat ik ook tof vind, is een apart caféracerzadel. Een combinatie van klassiek en futuristisch. Dat zie ik dan voorbij komen op Instagram bij zadelmakers in het buitenland. Met hen ouwehoer ik daarover. Het is leuk om op deze manier technieken met elkaar te delen. In deze wereld zijn we niet echt concurrenten van elkaar, maar zien we elkaar meer als collega’s.”
Het perfecte zadel
Miller geniet ervan om mee te denken met de klant. “Ik beschouw mijn werk nog altijd als mijn hobby. Het is elke dag weer anders. Het ene moment werk je aan een zadel voor een caféracer, dan weer een chopper of een bobber. De ene klant heeft enkele tienduizenden euro’s te besteden voor het bouwen van custom motorfiets, de ander slechts duizend euro of iets meer. Maar beiden delen dezelfde passie. Samen werken we aan een zadel. Dat maakt het geweldig.”
Tegelijkertijd blijft de blik van Miller kritisch. Hij streeft continu naar het perfecte zadel. “Wanneer het zadel klaar is, dan moet ik net zo tevreden zijn als de klant zelf. Of eigenlijk misschien nog wel iets blijer. Ben ik niet tevreden, dan gaat het mes erin. Maar doordat je tijdens het proces zoveel contact hebt met de klant, gebeurt dit eigenlijk nooit.”
