Waarom meer motorrijles dan noodzakelijk een goed idee kan zijn

Veel mensen die hun motorrijbewijs halen, reden daarvoor al brommer. Daardoor hebben ze al ervaring met het rijgedrag van een gemotoriseerd voertuig. Dat is een voordeel tijdens je motorrijles. Want als je nog nooit op iets zwaarder dan een fiets hebt gezeten is een motor op allerlei fronten wennen.

Het gewicht dat in balans moet blijven, je moet op het verkeer letten, je hebt een zware helm op je hoofd en handschoenen aan waardoor je geen directe feedback in je vingers krijgt op wat je doet. En je moet met je handen en voeten ineens allerlei handelingen tegelijk verrichten, alsof je op een drumstel speelt.

Nou heb ik toen ik jong was ooit wat drumlessen gevolgd, maar dat was geen groot succes. Ik had weinig ritmegevoel en de coördinatie van armen en benen tegelijkertijd liet te wensen over. Ik vreesde de motorrijles dan ook een beetje, met die drumervaring als geschiedenis. En ik had óók nog nooit op een brommer gezeten.

En ja, in het begin vond ik het ook lastig. Je wilt graag dat je controle hebt over je motor, maar in de eerste lessen was het echt andersom: de motor had controle over mij. ‘Kijk voor je, kijk in je spiegels, niet te hard remmen met je voet, schakel op tijd, kijk om je heen, schakel eerder terug…’ De opmerkingen van de rijinstructeur bleven maar komen, terwijl ik vooral nog dacht: wat is die motor zwaar! En inderdaad, groentje als ik was, liet ik hem dus vanuit stilstand tot twee keer toe vallen. Ik was er zo eentje, ja.

Mijn rijinstructeur bleef er heel rustig onder, terwijl de motor flinke schade had.

Maar het ergste moest nog komen: bij les vier moesten we achtjes rijden, op een stuk weg waar je eigenlijk niet genoeg ruimte had om dat goed te doen. Dat vond ik althans, want er zat aan het eind van de lus een stoeprand die vrij ver omhoog stak. Drie keer raden wat er gebeurde: ik gaf midden in die lus per ongeluk gas, schoot de stoeprand op, schrok daarvan en in plaats van dat ik remde gaf ik van schrik opnieuw gas en knalde tegen een twee meter verderop staande superlaag hekje (pakweg 25cm). De motor kwam in één klap tot stilstand en ik vloog over het hekje en klapte een meter verder ‘head first’ op de grond. Foutje, bedankt.

Mijn rijinstructeur bleef er heel rustig onder, terwijl de motor flinke schade had. Ik stond te trillen op mijn benen en hij nam me mee terug naar de rijschool, achter op zijn motor. Daarbij reed hij expres flink door, wat me gek genoeg geruststelde: met ervaring, rust en zelfverzekerdheid kon het wél.

Toch duurde het een paar weken voor ik weer op durfde te stappen. Maar dat was toen wel uit volle overtuiging. Natuurlijk maakte ik nog steeds foutjes, maar ik leerde dat hoe meer je reed, hoe meer grip je kreeg op het rijden zelf. Ik kreeg eindelijk controle over de motor. Het werd minder druk in mijn hoofd en ik begon routine te ontwikkelen. Schakelen ging steeds meer automatisch, gematigd remmen met mijn rechtervoet kon ineens op intuïtie en ervaring, ik kon al het verkeer om me heen scannen en zag voor mijn gevoel álles. Toen ik uiteindelijk voldoende kennis, kunde en ervaring had om te mogen afrijden, nam ik nog wat extra lessen: hoe meer routine, hoe meer die automatische reacties in mijn systeem kwamen en hoe veiliger motorrijden werd.

Ik heb daar tot op de dag van vandaag geen spijt van. 100.000 kilometer verder heb ik nog geen énkele verkeersboete gehad (wat met de auto wel anders is!). Juist omdat je op de motor op alles voorbereid bent en ervan uitgaat dat er uit elk straatje ineens een ambulance kan schieten, zie je meer en voel je verkeerssituaties beter aan. Dat leer je bij motorrijles. Ik althans. Ik kan beginnende motorrijders dan ook alleen maar adviseren om niet al te snel examen te wíllen doen, ook al kost het misschien wat extra. Better safe than sorry. En het rijden wordt er alleen maar leuker van!

Met de blogs van Motormuis wil Motorrijders.nl de lezer meenemen in de wereld van belangenbehartiging in politiek ‘Den Haag’ en ‘Brussel’. Motormuis vertelt over zijn belevenissen en over hoe hij de wensen van motorrijders probeert om te zetten in politieke daden.