Motorrijden is veiliger geworden door de reductie van de maximumsnelheid op de autosnelweg van 130 naar 100 km per uur. Toch ziet een significant gedeelte van de Nederlandse motorrijders het als een soort van pestgedrag vanuit de overheid. Maar pestgedrag, daar kunnen motorrijders best aardig mee omgaan, zeker als groep.

Motorrijden is dankzij de snelheidsverlaging naar 100 kilometer per uur op snelwegen veiliger geworden. Dat blijkt uit een onderzoek dat in opdracht van Rijkswaterstaat is gedaan. Ook al ging de maatregel letterlijk tegelijkertijd in met de coronacrisis (om precies te zijn op 16 maart 2020), de toegenomen veiligheid is ook los van de pandemie prima te meten, meldden de onderzoekers. Op snelwegen waar de limiet tussen zes uur ‘s morgens en zeven uur ‘s avonds naar 100 kilometer per uur ging, daalde het aantal ongevallen namelijk sneller dan op rijkswegen waar de snelheid al 100 kilometer per uur wás. Er waren liefst 56% minder slachtoffers op de snelwegen waar nu ook een lagere limiet voor gold, in vergelijking met de 31% op de wegen waar die limiet al lager was. En ook het aantal verongelukte motorrijders daalde dus.

Er zijn veel mensen die de lagere snelheid goed kunnen waarderen. Veel motorrijders zijn er blij mee dat er niet meer zo hard wordt gereden. Er zijn nu ook minder grote snelheidsverschillen, tussen de verschillende voertuigen die op de snelweg rijden. Een vrachtwagen die met slechts 80 kilometer per uur plots de linkerbaan kiest om te gaan inhalen, is makkelijker te ‘ontwijken’ wanneer je slechts 100 kilometer per uur rijdt in plaats van 130. Maar er zijn natuurlijk ook motorrijders die de snelheidsverlaging pestgedrag van de overheid vinden. Ik weet zelf eigenlijk nog niet zo goed in welke categorie ik val. Ik vind het fijn om af en toe het gas even open te trekken. Maar ik vind het wellicht nog fijner om heelhuids thuis te komen. Wordt toch wel gewaardeerd door de omgeving, een levende Motormuis in huis.

Pestgedrag

Laten we er voorlopig dus maar blij mee zijn, die lagere snelheid. Goed voor motormuizen en klimaat en milieu. Stikstof dan weer niet voldoende, begrepen we onlangs van een rechter. En daar was het nu net voor bedoeld. Tja. Maar goed, pestgedrag dus. Op zich kunnen motorrijders daar heel goed mee omgaan. Dat bleek onlangs in IJmuiden. Zo’n duizend motorrijders – waaronder ondergetekende – verzamelden zich daar om een zestienjarig meisje dat gepest werd op school, te begeleiden naar haar examengala. Voor mij voor de zoveelste keer een mooie bevestiging dat motorrijders zich echt onderdeel voelen van een gemeenschap. Motorrijden is aan de ene kant individuele vrijheid, maar aan de andere kant is dat wel een vrijheid die we willen delen met anderen.

We groeten elkaar, met een losse hand of een uitgestoken voet. We helpen elkaar door schuin achter elkaar te rijden en we steunen anderen als ze dat nodig hebben. Als groep, als een geheel. In dit geval dus om een meisje te ondersteunen dat wel een kleine duizend gemotoriseerde tweewielers kon gebruiken. Of beter gezegd: de berijders van die motoren. Als collectief maken we ons hard tegen pesten of tegen zaken waarvan we vinden dat ze in Den Haag of Europa niet goed geregeld worden. Die kracht, dat gezamenlijk optrekken (met maximaal 100 kilometer per uur dus…), dat maakt motorrijden zo mooi. En ook ons werk om de politici in Den Haag te laten zien hoe beleid voor motorrijders nog slimmer kan. En wellicht ook dat tegen pesten.

Met de blogs van Motormuis wil Motorrijders.nl de lezer meenemen in de wereld van belangenbehartiging in politiek ‘Den Haag’ en ‘Brussel’. Motormuis vertelt over zijn belevenissen en over hoe hij de wensen van motorrijders probeert om te zetten in politieke daden.