Login voor premium content
Met de blogs van Motormuis wil Motorrijders.nl de lezer meenemen in de wereld van belangenbehartiging in politiek ‘Den Haag’ en ‘Brussel’. Motormuis vertelt over zijn belevenissen en over hoe hij de wensen van motorrijders probeert om te zetten in politieke daden.
Veel mensen rennen gillend weg als een politicus weer eens zegt dat een probleem ‘samen’ opgelost moet worden. Maar hoewel het misschien een jeukwoord is, blijkt ‘samen’ in de praktijk wel degelijk te werken. Motormuis geeft je een inkijkje in de wereld van het lobbyen.
De Koninklijke Nederlandse Motorrijders Vereniging (KNMV) heeft zich onlangs aangesloten bij een Limburgse denktank die is opgericht om het heuvelland leefbaar te houden. Het is natuurlijk erg druk in het heuvellandschap, waar wandelaars, fietsers, automobilisten en motorrijders graag recreëren. Ook Motormuis is er graag te vinden. Maar doordat al deze groepen vaak tegelijkertijd aanwezig zijn, kan het nog wel eens zo zijn dat bewoners of andere recreanten (geluids)overlast ondervinden. Helaas wordt daarbij vaak al snel naar gemotoriseerde voertuigen gewezen als boosdoener.
Aan tafel
Ik hoop uiteraard dat het helpt om gezamenlijk aan tafel te zitten met alle partijen die gebruik maken van het gebied. Aan die tafel zitten overigens ook de partijen die de bevoegdheid hebben tot politieke besluitvorming. In de denktank worden verregaande ‘oplossingen’ doorgesproken. Dus bijvoorbeeld of wegen worden afgesloten of dat bepaalde groepen op specifieke tijden het gebied wellicht niet meer in mogen. Als je aan tafel zit met belangenbehartigers van ál die partijen, kweek je ook veel sneller begrip voor de wederzijdse standpunten en overwegingen. De kans dat er dan één groep ineens wordt buitengesloten is dan al snel veel kleiner.
We hebben het hier dus over samenwerken. Over samen om tafel gaan om zo gezamenlijk een oplossing te bedenken voor vaak complexe problematiek. Het is overigens wel echt een jeukwoord, dat ‘samen’. Veel mensen lopen al gillend weg als ze het de zoveelste politicus dat woord horen zeggen. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het in de praktijk vaak toch echt het gene is wat wérkt. Niet alleen in Limburg, maar overal. Het alternatief is immers dat jij je standpunt op papier zet, of bijvoorbeeld in een interview verkondigt en over de schutting kiepert. En dan maar hopen dat de partij die over het probleem gaat het opvangt en er iets mee gaat doen. En dan moet je maar hopen dat politici jouw standpunt goed afwegen tegen dat van eventuele andere partijen die hun mening op een zelfde manier onder de aandacht proberen te brengen bij politici.
Tennissen of ‘samen’
Lobbyen is wat dat betreft vaak een soort tenniswedstrijd: je mept je standpunt over het net en er komt al dan niet een reactie terug. Hard of zacht, recht op je af of ergens in een hoek. Je weet het niet. En dat terwijl je ook samen aan tafel kunt komen te zitten om over een dilemma te praten. Doe je dat dan kun je veel meer gevoel krijgen bij wat de ander wil. Je krijgt zelf meer ruimte om eigen standpunten toe te lichten, of zelfs aan te scherpen of juist af te zwakken op basis van ‘voortschrijdend inzicht’. Ik vind het nog even lastig om voor dat inzicht een sportieve vergelijking te bedenken. Nu ja, misschien zo: een motorrijder die een concurrent in een race onderuit ziet gaan en vervolgens zelf van zijn motor springt om deze te helpen.
Ach ja. Het is ook alweer december hè. De maand waarin we altijd het gevoel en/of het idee krijgen aangepraat dat we er moeten zijn voor anderen. Lekker soft en warm en behaaglijk en – nou ja – ‘samen’ dus.
Over jeuk gesproken: het begint wel weer te kriebelen nu. Het is weliswaar koud, maar droog. Ik ga mijn motorhelm even zoeken om samen met mijn motor nog even het Limburgse heuvellandschap te verkennen!
De discussie aangaan met een open vizier is uiteindelijk het meest effectief. Ook naar het eigen gedrag kijken ( Luid is Uit) helpt.