Login voor premium content
Met de blogs van Motormuis wil Motorrijders.nl de lezer meenemen in de wereld van belangenbehartiging in politiek ‘Den Haag’ en ‘Brussel’. Motormuis vertelt over zijn belevenissen en over hoe hij de wensen van motorrijders probeert om te zetten in politieke daden.
Heb jij als motorrijder ook altijd het gevoel dat je veel beter op het verkeer let dan wanneer je in de auto zit? Ik in ieder geval wel. Sterker nog, sinds ik motorrijd krijg ik 90 procent minder bekeuringen voor verkeersovertredingen. Ik ben namelijk veel alerter op het verkeer - en eventuele handhavingsgerelateerde zaken - om me heen. Je moet wel, want je bent als motorrijder een stuk kwetsbaarder in het verkeer dan als automobilist.
Het idee dat je meer ziet als motorrijder blijkt meer te zijn dan een gevoel. Het is écht zo. Er is fascinerend onderzoek gedaan naar de verschillen tussen wat motorrijders waarnemen in het verkeer en wat automobilisten zien. De universiteit van Bournemouth onderzocht dit samen met DocBike en kwam tot de conclusie dat er grote verschillen zijn in wat beide groepen waarnemen, zelfs als ze op dezelfde weg rijden.
Waar automobilisten grote objecten zoals vrachtwagens als een bedreiging zien en kleine objecten zoals motoren niet, ervaren motorrijders dit heel anders. Zij zien ook kleine objecten als gevaarlijk, omdat bijvoorbeeld andere motoren, scooters, fietsers of voetgangers een motor natuurlijk onderuit kunnen halen. Kortom: motorrijders hebben er een extra groot belang bij om meer te zien.
Uit het onderzoek bleek dat er meerdere factoren zijn die bepalen wat weggebruikers precies zien. Het simpele feit dat ogen een blinde vlek hebben die groot genoeg kan zijn om motorrijders of bijvoorbeeld voetgangers compleet te missen is er daar één van. Een ander is dat je hersenen bewegingsonscherpte wegfilteren, waardoor je gewoonweg niet registreert dat er iets of iemand in je omgeving is. Weer een ander heeft te maken met het inschatten van snelheid van objecten. Hoe kleiner een voertuig, hoe lastiger het is om de snelheid accuraat in te schatten. En dan heb je ook nog verwachtingsmanagement: in de winter zijn er weinig motorrijders, dus als het dan ineens weer mooi weer wordt in de lente, dan ‘zien’ andere weggebruikers je niet altijd direct.
Levert minder ongelukken én minder bekeuringen op dus.
Het is toch altijd weer bijzonder hoe je hersenen werken. Voor mijzelf geldt in ieder geval dat ik er ook gewoon heel bewust mee bezig ben om juist extra goed te letten op werkelijk álles wat een potentieel gevaar zou kunnen vormen voor mij als motorrijder. Ik ga er van uit dat er vanuit elke straat bijvoorbeeld een ambulance aan kan komen scheuren, dat bij elk stoplicht iemand door rood kan rijden terwijl je zelf groen hebt. Als je op die manier naar het verkeer kijkt, dan zie je echt meer. Levert minder ongelukken én minder bekeuringen op dus.
Een belangrijk punt voor zowel beleid als voor je eigen praktische situatie is dat kennisniveau over verkeer ook impact heeft op de rijvaardigheid van motoren. Hoe meer vaardigheid je hebt in het ‘lezen van de weg’ en hoe meer getraind je bent op het signaleren van mogelijke gevaarlijke situaties, hoe beter je ongelukken kunt voorkomen.
Daarom is het geen slecht idee om juist tegen het voorjaar bijvoorbeeld een rijvaardigheidstraining te volgen. En voor de overheid geen slecht idee om dat zo laagdrempelig mogelijk te maken, bijvoorbeeld door daar subsidies voor beschikbaar te stellen of door ruimte voor oefenplekken beschikbaar te stellen voor cursussen. Dat zijn kleine investeringen die grote (zorg)uitgaven kunnen besparen.
Klopt helemaal dat je beter kijkt met de motor dan in de auto. Ik draag ook altijd een fluo helm en kleding om autobestuurders te verplichten om naar de motorrijder te kijken ,want de ogen worden immers automatisch aangetrokken tot fluorescerende kleuren.
Waar blijft de nieuwe motormuis blog??
Ik zou zelfs willen beweren dat ik als motorrijder een betere automobilist of verkeersdeelnemer ben geworden omdat ik ook in de auto of op de fiets verder vooruitkijk en bewuster ben gaan waarnemen.
Dit laatste is een automatisme geworden door de kwetsbaarheid op de motor.
Circuitrijden heeft dit zelfs verder verbeterd.
Hóe heeft circuitrijden dat verder verbeterd? Of beter: wat is er precies nog beter geworden? #nieuwsgierig
Buiten trainen van motorrijders zou ook aandacht moeten gaan naar de opleiding van automobilisten.
Als je in een auto rijdt moet je niet alleen opzij kijken, maar ook wat naar voor en achter bewegen met je hoofd, dit verminderd de dode hoek die door de dakstijl veroorzaakt wordt.
Twee voertuigen die met de zelfde snelheid en haaks op elkaar naar elkaar toe rijden blijven onzichtbaar voor elkaar..Daarom is snelheid verschil belangrijk iets wat moet doordringen bij de zogeheten deskundigen.
Als late opstapper heb ik op 56 jarige leeftijd in 2017 mijn motorrijbewijs pas gehaald. Ik heb les gehad van een rijvaardigheidstrainer die bij politie Apeldoorn de agenten exclusieve rijtrainingen geeft. Belangrijkste wat me bij bleef is: – vooruitkijken – anticiperen – rijpositie duidelijk innemen – zorgen dat je altijd zichtbaar rijdt, dus niet midden achter een vrachtwagen – goede opvallende en veilige kleding – en alleen gaan rijden als je fit en scherp blijft. De meeste ongevallen gebeuren nu eenmaal omdat de automobilist de motorrijder niet gezien heeft, wat daarvan dan ook de oorzaak mag zijn. We schrijven hier regelmatig op http://www.Ikzoekeenmotor.nl ook over.
Het doet mij denken aan de afname van ongelukken met fietsers en voetgangers na de wet die automobilisten aansprakelijk maakt voor alle kosten en de verhoging van hun verzekeringspremie.
Hit Them where it hurts, in the back pocket.
vooruit kijken! automobilsten zien je niet altied ! in gedachten houden!
Helemaal eens met motormuis. Rij defensief en kijk in elke zijstraat of daar een potentieel gevaar uit kan komen.Vorige week nog ervaren op een kruising met verkeerslichten bij Raalte met de weg Zwolle – Almelo. Vóór mij een auto die bij groen licht optrok. Plotseling van links een door roodrijder die mijn voorganger vol in de flank raakte. Stel je voor als je als motorrijder het eerste voertuig bij het verkeerslicht bent en je je neemt de roodrijder niet waar dan is het over en uit met je geliefde hobby en misschien ook wel met je leven. Twee ziekenwagens waren nodig en een afsleper voor het afvoeren van het schroot. En natuurlijk een gigantische file op deze drukke doorgaande weg veroorzaakt waarschijnlijk door iemand die met andere dingen bezig was dan autorijden.
Bullshit,
Veel automilsten en andere weggebruikers vinden het totaal onbelangrijk dat er meer andere weggebruikers zijn.Is veel meer questie van fatsoen dan regellgeving.
Jaap Westerduin.
Dit is voor mij een typische manier van kortzichtig denken . Het fatsoen in het verkeer is ver te zoeken vandaag de dag. Begrijpend lezen is ook moeilijk.
Als je vertrouwen hangt op een ander dan hoop ik voor jou dat je alleen fatsoenlijke goed uitkijkend medeweggebruikers tegenkomt op je ritjes 😬
Zoals bij de meeste mensen begon ik (in de jaren’80) met een B-rijbewijs. Na ongeveer een jaar rijden eindigde mijn eerste auto in een aanrijding met een stadsbus. Ik was van rechts gekomen en kreeg de dagwaarde vergoed. Achteraf zeg ik: ik had toen nog niet de kijkvaardigheid om te herkennen wat er stond te gebeuren. Ruim twintig jaar later werd ik zelf buschauffeur. Mijn kijkvaardigheid ging al tijdens de opleiding met sprongen vooruit. Als chauffeur op een groot voertuig moet je wel: je bent je bewust dat een aanrijding met jou in dat grote, zware ding veel meer impact heeft dan met een klein, licht geval. Bovendien zul je moeten anticiperen omdat je niet zo wendbaar bent als ‘dat lichte spul’.
Na nog een kleine iwintig jaar ben ik ook gaan motorrijden. De kijkvaardigheid opgedaan op de bus komt goed van pas. Door de specifieke motor gerelateerde risico’s heeft mijn kijkvaardigheid opnieuw een boost gekregen. Destijds, toen ik nog maar net als automobilist begon, zei een vrachtwagenchauffeur in mijn omgeving dat elke automobilist minstens een dagdeel met een vrachtwagenchauffeur mee zou moeten in de cabine, om te leren zien wat er gebeurt op de weg. Ik zou dat niet alleen willen bevestigen, maar het willen uitbreiden: stap als motorrijder en als automobilist eens een dagdeel zowel in die cabine, als automobilist ook op de motor, (onder leiding van een goede instructeur). Wat je ziet bepaalt wat je heel houdt of niet. Ook het corrigeren van fouten van anderen hoort daarbij, niet door een middelvinger op te steken, maar door de fout op te vangen met ruimte. Als ik dat allemaal geweten had in de jaren ’80 had ik een stuk langer plezier gehad van mijn eerste auto.