Onze lokale motorclub vierde onlangs een jubileum. Groot feest dus. Leden, oud-leden en veel aanhang togen op een zondag naar het clubhuis voor Het Grote Jubileumfeest.

Grappig genoeg was daar letterlijk níemand op de motor naartoe gekomen: ‘anders kunnen we niet drinken.’ Fair point. De elektrische en dus gemotoriseerde fietsen die voor de deur stonden, laten we maar even buiten beschouwing wat betreft alcoholgebruik.

Wie er ook was, was de burgemeester. Leuk natuurlijk, dat zelfs de burgemeester bereid was om een woordje te voeren over het veeljarige bestaan van de club. Maar ja, dan moet die niet een uitgebreid verhaal af gaan steken over hoe bijzonder het wel niet is dat deze motorvereniging zich altijd zo netjes gedraagt. Want oh oh oh, wat vond de burgemeester dat toch bijzonder. Geen overlast, geen drugs, geen wapens, geen illegale handel, geen vechtpartijen, geen moorden, geen gijzelingen, geen intimidatie. Het was werkelijk spec-ta-cu-lair bijzonder dat bij déze motorvereniging gewoon werd motorgereden. Op motoren. Door gewone mensen. Die niet crimineel waren. De burgemeester bleef er maar op terugkomen dat hij trots was omdat het zo’n nette club was.

Als je dan nul komma nul interesse hebt in motorrijden (de burgemeester was na het obligate, maar ongetwijfeld goed bedoelde praatje ook heel snel weer weg), kom dan niet. Of doe op zijn minst alsof het je wel interesseert, bereid je voor, en laat dit soort beledigingen achterwege. Ik zat zelf in ieder geval met plaatsvervangende schaamte in de zaal.

Prominente politici spreken zich regelmatig vol verbazing uit over motorclubs die simpelweg motorclubs zijn.

Onze burgemeester is helaas niet de uitzondering. Ook andere prominente politici spreken zich regelmatig vol verbazing uit over motorclubs die simpelweg motorclubs zijn. Ze ‘hopen’ bijvoorbeeld dat de club echt voor motorrijden blijft. Veel media zijn helaas net zo stigmatiserend en generaliserend. ‘Hoe pak je motorclubs aan?’, kopte het NRC vorige maand nog. Daarmee doelen ze uiteraard op criminele organisaties die doen alsof ze een motorclub zijn, maar schrijf dat dan: ‘criminele motorclubs’. Ze koppen toch ook niet ‘Hoe pak je voetbalclubs aan’ als een lokale voetbalclub een crimineel nest blijkt te zijn?

Honderden motorclubs

Er zijn honderden motorclubs in Nederland en België, georganiseerd op locatiebasis of vanuit motormerken. Vele duizenden motorrijders zijn soms al decennialang lid van deze clubs. Ze rijden met veel plezier op hun Honda’s, BMW’s, Suzuki’s en Yamaha’s, of zelfs op een Indian, Boss Hoss of een Vorex. De liefde voor de motor en het rijden zelf is bij velen groot. Er is zelfs veel liefde dóór het motorrijden (ik leerde zelfs mijn partner kennen dankzij een motorvakantie). Dat er dan mensen zijn die de reputatie van motorrijden verpesten door motorrijden te vereenzelvigen met crimineel gedrag is eindeloos jammer.

Dus: burgemeesters, wethouders, Kamerleden, journalisten: stop met clichépolitiek- en taalgebruik over motorrijden en laat je horen voor de talloze prachtige motorclubs die Nederland rijk is. Deze clubs zorgen voor gemeenschapsgevoel en oer-Hollandse gezelligheid, waarbij vrijwilligers proberen leuke evenementen te organiseren voor liefhebbers en motorrijders hun hobby op een positieve wijze met anderen kunnen delen.

En dan hebben we het de volgende keer wel weer over wat er met die criminele clubs zou moeten gebeuren.

Met de blogs van Motormuis wil Motorrijders.nl de lezer meenemen in de wereld van belangenbehartiging in politiek ‘Den Haag’ en ‘Brussel’. Motormuis vertelt over zijn belevenissen en over hoe hij de wensen van motorrijders probeert om te zetten in politieke daden.