Tijd voor een Schnitzel!

Na een rit van een goede 400km parkeren wij onze motoren voor hotel Chapeau Noir in het grensplaatsje Überherrn. Na een half uur valt het kwartje. De Franse invloeden vind je hier in alles terug, van straatnamen tot de gerechten en van de hoteluitbater die beter Frans dan Engels spreekt en het per ongeluk oversteken van de Franse grens bij het nemen van een verkeerde afslag.

Schnitzel staat wel op het menu. Dat laten we lekker smaken en na een biertje en wat na kletsen over de heenreis duiken we onder de lakens. Morgen staat een rit van zo’n 200km in het verschiet en de weersverwachtingen zijn meer dan prima.

‘High’light

De routes zijn ingeladen en na een half uurtje bochten, rotondes en kleine dorpjes staan we aan de voet van de eerste highlight die op onze to-visit-lijst staat. Het baumwipfelpfad brengt je met houten loopbruggen steeds verder het bos in én omhoog. Het heet niet voor niet het boomtoppenpad en de top komt pas echt tevoorschijn op het einde van het pad. De boomtoppen houden op en een enorme houten toren prijkt op de rand van het dal van de Saarschleife.

‘Saar’land

Welkom in het land van de Saar. Waar de Moezel voornamelijk in het Rijnland-Palts ligt, ligt de Saar in Saarland. Toch wel een stuk makkelijker te onthouden! De Saar heeft zich een weg door de heuvels geslepen. Vandaar ook de benaming van de Saarschleife. Het zicht is adembenemend en geeft een perfecte weergave van het gebied waar we vandaag gaan vertoeven.

Strak Duits asfalt

De twee motoren met totaal 2850cc worden gestart en we duiken de bossen in. Over de glooiende strakke asfaltwegen waar Duitsland zo om bekend staat. Het blijft hier een genot om te rijden, iedereen vermaakt zich meer dan prima. Saarland is een perfecte uitvalsbasis om met een groep motorrijders heen te gaan. Beginners kunnen zich hier onwijs vermaken zonder bang te zijn voor technische bochten of grote druktes. De experts van de groep zitten binnen een korte tijd in de Vogezen, Luxemburg of zelfs de Eiffel. ’s Avonds schuift dan iedereen weer gezellig aan tafel, niemand hoeft meer concessies te doen!

Stuwmeren en bossen

De route voert ons door de talrijke bossen, glooiende wegen tussen weilanden met koolzaad en langs stuwmuren. Bij deze laatste ‘meren wij aan’ bij Maison au Lac in Losheim am See. Ook hier testen wij (uiteraard) de schnitzel (when in Germany, you eat schnitzel) en de ‘Schnitzel vom Schweinerücken mit Champignonrahmsoße’ krijgt van ons een 8 op de schaal van de perfecte lunch. Niet teveel, niet te weinig, precies goed! En voor een fatsoenlijke prijs, dat telt uiteraard ook mee!

Industriële invloeden

Voor het einde van de rit verandert het beeld nog even 180 graden. De mooie bossen en heuvelachtige wegen veranderen in druk verkeer, roest en hoogovens. Welkom in ijzersmelterij van Völkingen. Tot 1985 was deze bloeiende ijzersmelterij een bedrijf waar tot 16.000 mensen aan het werk waren. Op dit moment doet het dienst als museum, tentoonstelling en zelfs concerthal. Zorg wel dat je op tijd bent! Wij stonden voor een dichte (stalen) deur waardoor wij alleen van de, weliswaar zeer imposante omgeving, mochten genieten.

Grensgeval

De route brengt ons weer richting hotel, maar eerst doen we nog Leidingen aan. Een piepklein idyllische dorpje exact op de grens van Duitsland en Frankrijk. Links vind je de Rue en rechts de Strasse. Dat de Neutralstrasse dwars door het midden loopt, geeft al aan dat deze straat in ieder geval in Duitsland ligt. Met ruim 200km achter de rug is het tijd voor Franse invloeden in de vorm van een glas goede wijn in het hotel om de dag af te sluiten. Au revoir woensdag, morgen gaan we weer op zoek naar schnitzels!