Login voor premium content
Volgende week komt deel drie online. Kun je niet wachten en wil je meer lezen van Sabrina? Klik dan door en geniet van haar voorgaande reisverhalen.
Bergen, meren, watervallen, historische stadjes, schitterende kustwegen en nog onontdekt. De Balkan is een schitterend gebied voor een motorreis. In de jaren negentig verscheurd door burgeroorlogen, wordt het nu gezien als een van de mooiste bestemmingen van Europa. En dat is volledig terecht, zo ontdekt Sabrina de Wit. Op haar Ducati 959 Panigale maakt zij een reis door het zuidoosten van Europa, met als eindbestemming Athene.
In het eerste deel toert Sabrina met haar vriend Maarten het schitterende Slovenië. Via een waanzinnige kustweg door Kroatië wordt Bosnië bereikt, een land waar ze heel goede herinneringen aan heeft. Deel één nog niet gelezen? Deze vind je hier: Betoverend mooi: Op de motor door de Balkan – deel 1
Genieten in Bosnië
De eerste kilometers over Bosnisch grondgebied zijn geweldig en ik kijk mijn ogen uit. Het landschap is afwisselend en het wegdek verrassend goed. We rijden over heuvels, komen door uitgestrekte velden en genieten van het uitzicht over meren met een prachtige blauwe kleur.
Langzaam maar zeker worden de wegen smaller, het wegdek slechter en het landschap ruiger. We worden door dorpjes geleid waar kleine kinderen uitbundig beginnen te zwaaien zodra wij passeren. Het tovert een lach op m’n gezicht en we genieten dan ook met volle teugen van Bosnië. Na zo’n vijftig kilometer komen we op de meer gangbare wegen terecht en naderen we de stad Konjic. Een stad die me met haar historische brug, naastgelegen moskee en de sfeer die er heerst direct aan Mostar doet denken. Het is er prachtig!
Race tegen het donker
Even verderop slaan we af en komen we op een klein bergweggetje terecht. Haarspeldbochten volgen elkaar op, de weg verandert hier en daar in een gatenkaas en het is er ongelooflijk smal. Het begint al te schemeren dus we moeten haast maken om onze bestemming voor vanavond nog voor het donker te bereiken. Halverwege de smalle kronkelroute begint mijn benzinelampje te branden. Tanken is iets waar ik in de race tegen het donker niet aan heb gedacht. Gelukkig komt de camping, onze eindbestemming op zo’n twintig kilometer afstand, langzamerhand in zicht en hoef ik me hierover geen zorgen te maken. Op een plekje pal aan een meer sluiten we onze dag af.
De volgende ochtend word ik wakker en is mijn motor voorzien van feestelijke vlaggetjes. Het is mijn verjaardag en Maarten heeft gezorgd voor een verrassing. Ongelooflijk lief en ik had me geen mooiere plek en geen beter gezelschap kunnen wensen om mijn verjaardag te vieren.
Voor ons ontbijt lopen we naar het winkeltje in het dorp waarbij we worden achtervolgt door een grote groep met ontzettend lieve zwerfhonden, die netjes buiten de supermarkt blijven wachten. Een vriendelijke oudere dame helpt ons geweldig, ondanks de taalbarrière. Eenmaal terug op de camping ontbijten we rustig op de steiger en pakken we langzaam al onze spullen in.
Ik check nog even de dichtstbijzijnde benzinepomp, aangezien ik gister in alle haast al op mijn reservetank ben gaan rijden. Google Maps geeft aan dat we veertig kilometer terug zullen moeten rijden, naar Konjic. Iets dat ik naar verwachting niet meer zal halen en wat voor enige spanning zorgt. Je wilt immers niet dat jouw motor bij het insturen van een smalle haarspeldbocht over slecht wegdek stil komt te vallen.
Aan de andere kant van de camping is een groepje van 3 adventure rijders eveneens bezig met het inpakken. Ik ga bij ze langs en leg het verhaal uit, waarna ik een Jerrycan met de complete reserve voorraad benzine in mijn hand gedrukt krijg. Wat is het toch fantastisch om te zien dat motorrijders altijd voor elkaar klaar staan en elkaar op weg helpen. Ongelooflijk dankbaar voor deze hulp kunnen wij onze weg weer vol vertrouwen vervolgen.
Indrukwekkend Mostar
Via Konjic rijden we vervolgens via een prachtige route naar Mostar. We rijden over bergwegen, langs kabbelende rivieren en worden geleid door indrukwekkende diepe kloven. We maken een stop in het dorpje Blagaj en brengen een bezoek aan het zogeheten Derwisj huis. Het is een prachtig huisje dat pal tegen de rotswand is gebouwd en waarbij zich een grot in de felblauwe rivier bevindt. Er zijn tal van restaurantjes en terrasjes te vinden en het wemelt er van de kraampjes waar lokale producten worden verkocht.
Na ons bezoek aan het dorp stappen we weer op en is het nog slechts enkele kilometers rijden tot we aankomen in Mostar. We rijden langs de beruchte snipertower, zien compleet verwoeste gebouwen en ook de vele kogelgaten maken weer erg veel indruk.
Net buiten het oude stadscentrum bevindt zich ons hotel. Er is een zwembad aanwezig en we kunnen de motoren veilig parkeren. Na een duik in het zwembad laten we de motoren met een gerust hart achter en kunnen we het oude centrum van de stad verkennen. De stad heeft een geweldige Oosterse sfeer en prachtige bouwwerken. We gaan uiteten bij het leukste restaurant dat ik twee jaar geleden al ontdekt heb en sluiten hier samen de avond af.
Met enige tegenzin maken we ons de volgende ochtend klaar voor het vervolg van onze reis. Het hotel en de medewerkers waren fantastisch en we hebben met volle teugen kunnen genieten van Mostar, door mij persoonlijk omgedoopt tot Klein Istanboel.
Bij het hotel worden we uitgezwaaid en we vervolgen onze reis in de richting van de Kravica watervallen. Een prachtige plek waar je onder het genot van een drankje kunt genieten van de prachtige watervallen, en waar je bij mooi weer een verfrissende duik kunt nemen.
Grenzen passeren is een fluitje van een cent
Met nog behoorlijk wat kilometers te gaan vandaag, besluiten we niet al te lang te blijven en stappen we snel weer op. We rijden richting het zuiden waarbij we de grens met Kroatië passeren en komen niet veel later uit bij de kustlijn. Opnieuw geniet ik van het uitzicht over de Adriatische Zee en de ontelbaar vele eilanden.
Via een indrukwekkende brug rijden we de middeleeuwse stad Dubrovnik binnen en hebben we uitzicht over de haven. Bij het uitrijden van de stad kunnen we nog een glimp opvangen van de imposante stadsmuren en rijden we zuidwaarts de grens met Montenegro tegemoet.
Het passeren van deze grens is opnieuw een fluitje van een cent en na enkele kilometers door het binnenland gereden te hebben komen we aan bij de Baai van Kotor. Het rustig golvende water volledig omringt door bergen vormt een prachtig landschap. Al lijken de donkere wolken die boven de baai hangen, vanavond nog wat roet in het eten te gaan gooien wat deze rust betreft. We rijden langs de baai en vinden daar een prima uitziende camping, precies op tijd om nog voordat de regen losbarst onze slaapplek voor vanavond gereed te maken.
Heel leuk om te lezen. Doen er inspiratie mee op voor 22. Dank jullie.
Geweldig. Ben gewoon jaloers. 👍